Από τη Συντακτική Ομάδα του fragile //
Τα τηλέφωνα χτυπούν διαρκώς. Καλό είναι αυτό. Καιρό είχαν να χτυπήσουν με τέτοια συχνότητα.
Και τα μέηλ φτάνουν το ένα μετά το άλλο. Καλό είναι αυτό. Λέμε ν’ ανοίξουμε ένα νέο λογαριασμό.
Έναν που θα είναι μόνο για δουλειά. Ονειρευόμαστε έναν που τα δελτία τύπου θα «πέφτουν» το ένα μετά το άλλο.
Είμαστε ένα νέο σάιτ. Έχουμε σκάσει στον «αέρα» του ίντερνετ μόλις δύο μέρες. Το να φτάσει έστω και ένα μέηλ που θα λέει κάτι για ένα «κάτι» που τρέχει στην πόλη και θα αξιώνει την δημοσίευσή του στη σελίδα μας, θα είναι μια πρώτη «νίκη». Μια ανάσα ύπαρξης.
Θέλεις 10 λεπτά να φτιάξεις ένα μέηλ. Θέλεις δύο λεπτά να το βάλεις σ’ ένα σάιτ. Δεν ξέρεις πόσο χρόνος θα πάρει μέχρι να φτάσει το πρώτο μέηλ. Δεν μιλάμε για ένα που θα περάσει συνεργάτης σου. Αλλά για ένα που θα στείλει άγνωστος. Και θα ζητά κάτι. Μικρό, μεγάλο δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να ζητά κάτι. Και να το ζητά για το σάιτ.
Δεν έχει περάσει χρόνος από τότε που φτιάξαμε τον λογαριασμό fragilemag@gmail.com. Δεν θυμόμαστε ποιο μέηλ έφτασε προχθές. Ή χτες. Ή πριν μισή ώρα.
Θυμόμαστε το πρώτο που έφτασε, όταν για πρώτη φορά φτιάξαμε λογαριασμό. Ήταν η Puzzlemusik. O Χρήστος μάς προσκαλούσε να τσεκάρουμε μπάντες τού label του. Έγραφε επίσης πως οι Playground Theory έχουν νέο κομμάτι και πως ήταν διαθέσιμοι για συνέντευξη, αν θέλαμε.
Θέλαμε.
Και πάντα θα θέλουμε όταν βλέπουμε, νιώθουμε πως κάτι σπινθηροβολά τέχνη, άποψη, φρεσκάδα, διαφορετικότητα.
Η Puzzlemusik, για λόγο που μέχρι χτες αφορούσε εμάς, είναι το γούρι μας. Είναι το πρώτο μέηλ που έφτασε όταν το mailbox μας ήταν άδειο.
Δεν το λες και λίγο αυτό.
Ξέρεις κάτι; Η αρχή, ως γνωστόν, αποτελεί το ήμισυ του παντός.
