Από την Αργυρώ Σταματάκη //
Ένας χωρισμένος νεαρός πατέρας και ο πρόσφατα πρώην κατάδικος αδελφός του επιχειρούν ένα απελπισμένο μπαράζ ληστειών σε τοπικά υποκαταστήματα τραπεζών στο Δυτικό Τέξας με σκοπό να περισώσουν από τη χρεοκοπία το οικογενειακό ράντσο.
-Παίρνοντας πάσα από τον φρεσκοορκισμένο Αμερικανό πρόεδρο με το ερυθρό δέρμα, το πρώτο που σκέφτομαι με το τέλος αυτού του νέο-γουέστερν-δράματος, είναι η αντανάκλαση του δυσλειτουργικού τοπίου της κάποτε Great America. Θα αναφέρω την επιρροή των Κοέν, ιδιαίτερα από το No Country for Old Men, αν και την έχουν επισημάνει όλοι, αλλά υπάρχει και νομίζω ότι είναι θετικό να το γνωρίζετε.
Η ταινία είναι ένα ειρωνικό σχόλιο δοσμένο με μαύρο χιούμορ, για πολλές πτυχές στη σύγχρονη κοινωνία των Η.Π.Α. και όχι μόνο.
– Τα δύο «ζευγάρια» ξεχωρίζουν από την πρώτη σκηνή, βλέποντας τον Toby (Chris Pine) και τον Tanner (Ben Foster) καθώς τελειώνοντας τον καφέ τους και φεύγοντας από την pub να κάνουν και μία ληστεία στο απέναντι υποκατάστημα τράπεζας. Θυμίζουν σύγχρονους Πίτερ Παν. Ληστεύουν με μελετημένο σχέδιο, προκειμένου να μην περάσει η οικογενειακή περιουσία στους τραπεζίτες και να την κληρονομήσουν τα παιδιά του Pine, ως μόνη λύση για να μη μεγαλώσουν στη μιζέρια και πάρουν αντίστοιχους επικίνδυνους δρόμους. Αλλά στην πορεία τα πράγματα ξεφεύγουν και ανάβουν τα αίματα μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Παρακάτω μπαίνει στο πλάνο το έτερο ζευγάρι, των Texas Rangers. Ο Marcus Hamilton (Jeff Bridges), με τον σύντροφό του στην πάταξη της παρανομίας, τον Ινδιανομεξικανό Alberto (Gil Birmingham) ο οποίος υπομένει τα πάντα από Marcus. Αναλαμβάνουν να σταματήσουν και να συλλάβουν αυτούς τους ενοχλητικούς κατά συρροή ληστές τοπικών τραπεζών και μικροποσών, επιτυχία που θα είναι και closure πριν τη συνταξιοδότηση του του Bridges-ranger. Χαρακτηριστικές οι παλιομοδίτικες τεχνικές παρακολούθησης που χρησιμοποιεί αποκλείοντας τις ηλεκτρονικές διευκολύνσεις.
-Μεγάλο ατού η επανεμφάνιση του Jeff Bridges, πάλαι ποτέ ειδώλου. Ο Dude λοιπόν είναι ξανά εδώ, ανυπέρβλητος, σαν βετεράνος Ranger τώρα, αλλά παράλληλα τόσο dude. Η επιτομή του coolness, παίζει πραγματικά τέλεια και, είτε μιλάει είτε όχι, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Αξίζει πραγματικά το επερχόμενο Oscar Β’ ανδρικού. Υπέροχος και ο Gil Birmingham. Αιχμαλωτίστηκα από αυτόν των χαμηλών τόνων τύπο (C. Pine) άμα τη εμφανίσει του στην οθόνη, αίσθηση που ήταν μονόδρομος εφόσον αντίκρισα κράμα Κόλιν Φάρελ, Μπραντ Πιτ και Γιοακίν Φίνιξ. Πολύ καλός δε και ο Foster στον ρόλο του παρορμητικού και επιπόλαια αδίστακτου αδελφού που όμως αγαπάει… πάση θυσία.
-Βλέπεις ταινία γουέστερν, με ανελέητο κυνηγητό και πιστολίδια μεταξύ των κατοίκων, των σερίφηδων και των ληστών στις χωμάτινες ατελείωτες εκτάσεις και στους φιδίσιους δρόμους της αμερικανικής ενδοχώρας. Λίγο-πολύ έχεις ξαναδεί παρόμοια, αλλά υπάρχει αυτό το κάτι που την κάνει ξεχωριστή. Θίγεται το κλασικό θέμα των ιθαγενών που έχασαν τη γη τους από τους λευκούς, την οποία χάνουν και αυτοί με τη σειρά τους αλλά με το γάντι, από τις τράπεζες. Η μοναδικότητα ξεδιπλώνεται απολαυστικά με αργούς ρυθμούς και βρίσκεται στα δυσδιάκριτα όρια «καλού»-«κακού» και στις κορυφώσεις. Υπάρχουν γκρίζες ζώνες, ηρωισμοί, θυσίες, γνήσιες αντρικές φιλίες. Προπάντων υπάρχει η επικαιρότητα της παρούσας κατάστασης όπου οι τραπεζίτες πίνουν το αίμα και κυβερνούν.
Υπέροχο σάουντρακ παιδιά!
Aμερικανική ταινία, Σενάριο Taylor Sheridan Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Μακένζι
με τους: Κρις Πάιν, Μπεν Φόστερ, Τζεφ Μπρίτζες
Το τρέιλερ του φιλμ
