Οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Μάουζερ» ψηλαφούν στις ανάγκες, στις προσωπικότητες, στα κίνητρα, τις ατέρμονες προκλήσεις των ρόλων που ερμηνεύουν. Η ειλικρίνειά τους σαν χαστούκι είναι. Θα την αρνηθείς;
Μάουζερ*. Ένα έργο για τη βία που αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Κόκκινων και Λευκών στη νεοϊδρυθείσα Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1920.
Έβελυν Ασουάντ
Για τον άνθρωπο που διερωτήθηκε για τον άνθρωπο. Για τον άνθρωπο που σκότωσε και σκοτώθηκε. Γι’ αυτόν τον “θαμμένο στην κοπριά της ιστορίας του“. Γι’ αυτόν τον “ζωντανό μέσα στα απολιθώματα” Γι’ αυτόν τον “άγνωστο πίσω από τις μάσκες” ρωτάμε μέσα από το έργο του Heiner Müller: “τι είναι αυτό, ο άνθρωπος;“ Θα σταματήσει ο σκοτωμός, όταν η Επανάσταση θα έχει νικήσει; Θα νικήσει η Επανάσταση; Για πόσο ακόμη.”
Το “Μάουζερ” είναι ένα κείμενο πυκνό που εγείρει ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου, την Επανάσταση, τον θάνατο.
Για την παράσταση:
Μέσα από τις πρόβες και υπό την καθοδήγηση του Κλήμη Εμπέογλου, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Χορού με την Αγγελική, δημιουργήσαμε ένα κοινό σώμα και η πρόκληση τώρα στις παραστάσεις είναι να καταφέρουμε να το διατηρήσουμε και να το εξελίξουμε.
Μαζί με τον σκηνοθέτη μας αναζητάμε την κίνηση μέσα στην ακινησία, τη δύναμη του συνόλου και την επικοινωνία. Είναι ένας συνεχής αγώνας.
Δημήτρης Δημητρόπουλος
Η διαδικασία για την υλοποίηση της παράστασης Μάουζερ αποτέλεσε για εμένα μια επίπονη διαδικασία καθώς χρειάστηκε τόσο να ακολουθήσω δρόμους που δεν τους γνώριζα όσο και να ξεχάσω δρόμους οικείους προς εμένα ώστε να αναδυθεί από μέσα μου ένα καινούριο υλικό προς εποικοδομητική χρήση. Η καθοδήγηση του Κλήμη Εμπέογλου μάς ώθησε σαν ομάδα να ανακαλύψουμε πώς αλλιώς μπορούμε να πούμε μια ιστορία χωρίς τα άτομα να είναι πάνω από αυτήν. Ο επαναπροσδιορισμός της ατομικότητας και η ανακάλυψη καινούριων μέσων έκφρασης είχαν απόλυτη σχέση με το έργο καθώς αποτελεί ένα βαθιά πολιτικό κείμενο που διαπραγματεύεται την ακραία προβληματική του Εγώ που προβαίνει σε μια εμπειρία ρήξης. Σε αυτή την εμπειρία εσωτερικής ρήξης μάς ώθησε ο Κλήμης για να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα τις επαναστατικής βίας στο κείμενο του Μίλλερ.
Αγγελική Ζησούδη
Ο κάθε άνθρωπος καλείται να πάρει κάποιες αποφάσεις στη ζωή του, αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι αλλοιωμένες λόγω της πλύσης εγκεφάλου που γίνεται σε όλα τα συστήματα των οποίων είμαστε μέλη θέλοντας και μη από την αρχή της ζωής μας (οικογένεια, σχολείο, πανεπιστήμιο, κοινωνία). Για αυτό ακριβώς νιώθω ότι μιλάει το έργο “Μάουζερ”, για τις αγνές επιλογές και το πόσο σπάνιες είναι.
Πρόκειται για ένα πολύ ιδιότροπο κείμενο, το οποίο μας φανέρωσε στην πρώτη επαφή μαζί του μεγάλα εμπόδια. Δεν ξέραμε από πού να το πιάσουμε, πώς λέγονται αυτά τα λόγια. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν καν πρόσωπα. Στην πορεία με πολλή δουλειά και πίστη σ’ αυτό που φτιάχνουμε, είδαμε ότι σιγά σιγά το νήμα άρχιζε να ξεμπλέκεται και να μας οδηγεί σε έναν κόσμο μαγικό.
Η μεγάλη πρόκληση για μένα στην παράσταση αυτή έχει να κάνει με την ακρίβεια και τον συγχρονισμό που απαιτεί η συνύπαρξή μου στη σκηνή με όλους τους υπόλοιπους ηθοποιούς και ειδικότερα με την Έβελυν με την οποία το ζητούμενο είναι να είμαστε ένα σώμα και μία φωνή.
Περιμένω στις παραστάσεις να εξερευνήσουμε ό,τι έχουμε προετοιμάσει και μπροστά σε κόσμο. Ελπίζω κάθε παράσταση να είναι διαφορετική εμπειρία για μας και εύχομαι να καταφέρει να εμπνεύσει τους θεατές να σκεφτούν προσωπικά.
Γιώργος Κισσανδράκης
Το κείμενο αυτό θέτει ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη του ανθρώπου να επαναστατήσει ενάντια στην τυραννία και την εκμετάλλευση του ενός από τον άλλο, που πλέον έχει γίνει τόσο εδραιωμένη αντίληψη ώστε να μην αντιδρά σχεδόν κανείς. Στο στάδιο αυτό δεν φτάσαμε τώρα τελευταία, αλλά αποτελεί τον τρόπο που έχουν δομηθεί οι κοινωνίες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πώς λοιπόν μπορείς να αλλάξεις αυτό το οικοδόμημα εδώ και τώρα; Ερωτήσεις σαν αυτήν μοιραία σε φέρνουν αντιμέτωπο με την ίδια την ανθρώπινη φύση και τα όριά της. Και γεννούν νέες ερωτήσεις όπως η αναγκαιότητα αυτής της αλλαγής, αν το να επιτευχθεί απαιτεί την ίδια τη θυσία του ανθρώπινου είδους. Ο Χάινερ Μίλλερ μέσα από τον πυκνό αλλά και πολλές φορές ωμό ποιητικό του λόγο θέτει αυτά τα ερωτήματα στα οποία, αν σταθείς και σκεφτείς σοβαρά, δεν μπορείς να δώσεις απάντηση χωρίς να θέσεις σε κίνδυνο την ασφάλεια στην οποία έχουμε στηρίξει την ίδια μας τη συνύπαρξη. Το να δουλεύεις λοιπόν ένα κείμενο σαν το Μάουζερ με ανθρώπους που μοιράζεσαι την ίδια όρεξη να ανακαλύψεις τον τρόπο που υπάρχεις επί σκηνής αλλά και του τι σε απασχολεί και τι θέλεις να πεις στον κόσμο που θα έρθει να δει την παράσταση, είναι μια διαδικασία που μόνο δημιουργικό μπορεί να σε κάνει.
*Η ανάγκη δημιουργίας της παράστασης προέκυψε, όπως ο σκηνοθέτης της Κλήμης Εμπέογλου σημειώνει, «από την αδυναμία κατανόησης της ανθρώπινης βίας και της χρήσης της προς όλες τις κατευθύνσεις. Απορία πάνω στο πώς ο άνθρωπος από homo sapiens εξελίχθηκε σε homo violens, βίαιο άνθρωπο». Για να καταλήξει: «Απώτερος στόχος της παράστασής μας είναι να αναρωτηθούμε για την ατέρμονη ανάγκη του ανθρώπου να κρύβεται πίσω από κατασκευασμένα προσωπεία, συστηματοποιημένες ομάδες που καταδικάζουν το διαφορετικό και να αναδείξουμε το ζωντανό σώμα το οποίο κουβαλάει μέσα του τη μνήμη της βίας, η οποία είναι πάντα καταστροφική. Χωρίς κριτική διάθεση και χρωματισμένη πολιτική σκέψη, ανίκανοι για μεγάλες κοινωνικές αλλαγές όμως ικανοί για τεράστιες εσωτερικές μετακινήσεις ψάχνοντας δρόμους επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας, θέλουμε να αναρωτηθούμε μαζί με το κοινό “γιατί ο άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο;”».
Ινφο
- “Μάουζερ” του Heiner Müller – ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΣΚΤ, Πειραιώς 256, Άγιος Ιωάννης Ρέντης, τηλ.: 210 4801260
- Σκηνοθεσία – Κλήμης Εμπέογλου
- Ηθοποιοί – Έβελυν Ασουάντ, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αγγελική Ζησούδη, Γιώργος Κισσανδράκης
- Συντελεστές – Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου(εκδόσεις Άγρα). Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζησούδη. Μουσική: Στέφανος Συμινελάκης. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Σχεδιασμός Σκηνικού: Νίκος Κυριακόπουλος. Κοστούμια: Μυρτώ Σαρμά. Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη. Ειδικές Κατασκευές: Μπλερίμ Δαμπιράι.
Από 5 Δεκεμβρίου 2016 ως 10 Ιανουαρίου 2017
