Του Μάρκου Ψυχάρη
Παρακολουθούμε τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας. Τον παρακολουθούμε έκπληκτοι; Και κάποιος σήκωσε το λάβαρο της χούντας στο μαγαζί που τραγουδά ο Νότης Σφακιανάκης στη Θεσσαλονίκη. Πες την αλήθεια αυτό τι είναι κάτι που σε ξαφνιάζει;
Καμία έκπληξη. Έκπληκτα μπορούν να κυκλοφορήσουν μόνο τα αρθράκια που εκλιπαρούν για likes, για shares, για έξτρα αναγνώστες από ένα θέμα που το πέρασμα του χρόνου σε κάνει να το χωνέψεις αμάσητα.
Με τον ίδιο τρόπο που χωνεύεις τη βία κάθε Σαββατοκύριακο στο γήπεδο. Ή τον σεξισμό του Θέμου σε κείμενα ή στην T.V. Ή τα ποστ στα social media του ιντερνετομιντιάρχη Δημήτρη Γιαννακόπουλου που μιλούν για την ελπίδα που φέρνει στη γη το ντουέτο Λεπέν – Τράμπ;
Η είδηση της βραδιάς με τη σημαία της 21ης Απριλίου στο μαγαζί που τραγουδά ο Νότης είναι πως κάποιος loser αφού έβαλε το κάλο πουκάμισο, το κάλο παντελόνι, πήρε το κάλο αμάξι σκέφτηκε να πάρει και μια σημαία μαζί του. Τον φαντάζομαι. Τον έχω δει. Οδηγεί γρήγορα στον δρόμο. Γράφει στα μέζεα τα φανάρια. Έχει ανοιχτό το παράθυρο του αμαξιού βάζει Νότη στο μάξιμουμ να τον ακούσουν όλοι. Ο άνθρωπος είναι πνευματικά ασύντακτος. Κυκλοφορεί ελεύθερα. Έχει αυτοπεποίθηση. Όμοιοί του υπάρχουν πολλοί. Θα γίνονται όλο και περισσότεροι. Ο Νότης πρέπει να τα έχει πάρει στο κρανίο με το γεγονός πως θεατής του απλώς του έκλεψε τη δόξα εντός έδρας. Ο Νότης είναι λίντερ της πίστας. Πώς το ανέχτηκε αυτό;
Το στιγμιότυπο δεν είναι νέο. Θυμάσαι τον μέγα Βαγγέλη Γιαννόπουλο, υπουργό του Πα.Σο.Κ., να αναγορεύει τα μπουζούκια «πνευματικά κέντρα»; Θυμάσαι τον Γιάννη Πάριο στα βαθιά 90’s όταν το Μακεδονικό ήταν φουσκωμένο να λέει από πίστας σε ένα κρεσέντο τίμιου πολιτικού λόγου, μαριναρισμένο με στιλ «ακόμα και εγώ ο τραγουδιστής της αγάπης είμαι πολιτικά ενεργοποιημένος», να λέει «Είμαι σοβινιστής. Η Μακεδονία είναι Ελληνική»;
Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι η Μακεδονία. Είναι πως η λογική του λαϊκίζω πια δεν είναι μια γραφικότητα. Ένα γαργάλημα στα αυτάκια. Παγιώνεται ως ιδεολογία.
-Ο Αετός πεθαίνει στον αέρα ελεύθερος και δυνατός. Το στιχάκι ακούγεται δυνατά στους φαν της νταλκαδιασμένης διπλοπενιάς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν νοίαζονται αν το μαύρο χρήμα χορέυει πάνω ή δίπλα στην καψούρα τους. Αν αισθάνονται αετόπουλα που θα πεθάνουν στον αέρα ελεύθερα και δυνατά τουλάχιστον ας ζητήσουν και καμιά απόδειξη, είδος προς εξαφάνιση στα κέντρα διασκέδασης που τα χιλιάδες ευρώ ανταλλάσσονται σαν χαρτοπόλεμος, στον επίλογο της βραδιάς τους. Ας αφήσουν, επίσης, ελεύθερα τα πεζοδρόμια για τους ανάπηρους.
Νότης Σφακιανάκης. Και κάθε Νότης Σφακιανάκης. Ο άνθρωπος που σε κάνει να γελάς γίνεται το τέρας που τείνεις να του μοιάσεις. Είναι οι άνθρωποι που θρηνούν για τον Παντελίδη ως ψαγμένο καλλιτέχνη που προφήτεψε τον χαμό του. Είναι εκείνοι που όταν μπράβος πεθαίνει από σφαίρα άλλου μπράβου τον αναγνωρίζουν ήσυχο παιδί που δεν πείραξε ποτέ κουνούπι, που περπατώντας δεν κοίταζε μπροστά αλλά κάτω μπας και πατήσει μυρμήγκι κατά λάθος και μετά οι ερινύες του φονικού τον κυνηγούν.
Νοτης Σφακιανάκης. Ακουστικό μασάζ για τον φασίστα που δεν κρύβεις πια μέσα σου.
