«Ο τελευταίος παρτιζάνος». Μια μοναδικά ξεχωριστή ταινία. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει τον Μανώλη Γλέζο με έναν τρόπο γεμάτο φρεσκάδα και διαύγεια αποκαλύπτοντας την φλογερή προσωπικότητά του, ενώ άλλοτε με χιουμοριστικό και άλλοτε με βαθιά συγκινητικό τρόπο καταφέρνει να αναδείξει το πάθος του για την ίδια τη ζωή. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η αφήγηση της ιστορίας του Μανώλη Γλέζου μας δίνει το πορτρέτο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Ο μοναδικός αυτός τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης Ανδρέας Χατζηπατέρας έρχεται σε επαφή με τον Μανώλη Γλέζο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο εντελώς διαφορετικό δικό του σημείο αφετηρίας. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λονδίνο, γόνος Ελληνικής οικογένειας, ο Ανδρέας Χατζηπατέρας σπούδαζε το 2015 στην Νέα Υόρκη στην περίφημη σχολή κινηματογράφου του NYU (από την οποία έχουν αποφοιτήσει κορυφαίοι σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ο Τζιμ Τζάρμους και πολλοί άλλοι) όταν άκουσε για πρώτη φορά το όνομα του Μανώλη Γλέζου. Ήταν όταν μια καθηγήτριά του στην σχολή διάβασε ένα άρθρο στους Νew York Times που διηγούνταν ότι ο Γλέζος είχε γίνει Ευρωβουλευτής σε ηλικία 92 ετών, και ρώτησε τον Χατζηπατέρα εάν γνώριζε τον αειθαλή πολιτικό άνδρα.
Με την περιέργεια του κεντρισμένη, έψαξε στο διαδίκτυο, τηλεφώνησε σε συγγενείς στην Αθήνα να μάθει περισσότερα, και άρχισε να έρχεται σε επαφή με τον Μανώλη Γλέζο για να κάνει μια ταινία με θέμα τον ίδιο. Με τα «σπαστά» ελληνικά του και την απόστασή του από την Ελληνική μικροπολιτική πραγματικότητα, ο Χατζηπατέρας ενδιαφέρεται να εντοπίσει την ουσία του Μανώλη Γλέζου. Ακολουθώντας τον Γλέζο από το σπίτι στο γραφείο του, στο ασταμάτητο, πυρετώδες καθημερινό του πρόγραμμα, αλλά και στο ταξίδι του στην Ευρωβουλή, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο που τυγχάνει συγκινητικής αποδοχής όπου και αν βρεθεί, και που η ιστορία του είναι η σύγχρονη ιστορία της χώρας του.
Εν μέσω αστεϊσμών, επιπλήξεων και συμβουλών, το συνεργείο αναλαμβάνει ενεργό δράση πίσω από την κάμερα, προσπαθώντας πάση θυσία να αποκαλύψει τον Μανώλη Γλέζο, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το μύθο
Ο Χατζηπατέρας ταυτόχρονα με το μοναδικό πορτραίτο, γεμάτο καθαρότητα, χιούμορ και συναίσθημα, που καταφέρνει να πετύχει, καταφέρνει να αποδώσει και ένα πορτραίτο της χώρας που γέννησε μια προσωπικότητα του βεληνεκούς του Μανώλη Γλέζου. Της χώρας -που όπως γράφει ο πρόσφατα μεταφρασμένος στα Ελληνικά Αμερικανός ιστορικός Γουιλιαμ Μακ Νηλ- πέρα από τον ατομισμό και τον συμφεροντολογισμό, από καιρό σε καιρό, εμπνέει και ένα έντονο, σχεδόν παράλογο, ηρωικό στοιχείο. Αυτό το ηρωικό στοιχείο που ιστορικά δίνει στην Ελλάδα την τελική της μορφή, βρίσκει την καλύτερη έκφρασή του στο πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου.
Για τον σκηνοθέτη του Τελευταίου Παρτιζάνου ο Γλέζος είναι έτοιμος να πέσει ανά πάσα στιγμή στον αγώνα, αλλά οι μάχες του δεν έχουν ποτέ προσωπικό χαρακτήρα. Είναι πεπεισμένος ότι κάποτε θα καταλήξουμε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο, κι αυτή του η βεβαιότητα ήταν που με τράβηξε σ’ αυτόν
Ανδρέας Χατζηπατέρας Who’s Who
Με βάση τη Νέα Υόρκη, ο Ανδρέας Χατζηπατέρας διακρίθηκε για πρώτη φορά με το «Gallero», ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για τις παράνομες κοκορομαχίες στην Κούβα (1st Prize New Visions and Voices – NYU). «Ο Τελευταίος Παρτιζάνος», ένα αντισυμβατικό πορτρέτο του Μανώλη Γλέζου, είναι το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του, ενώ έχει ήδη στα σκαριά την επόμενη ταινία του, το «A Forgotten Past», για τον πατέρα ενός Νεοϋορκέζου, ο οποίος υπήρξε ηγέτης της Σιέρα Λεόνε κατά τη διάρκεια πραξικοπήματος, το 1967. Ο Ανδρέας Χατζηπατέρας έχει επίσης εργαστεί ως εικονολήπτης και βοηθός σκηνοθέτη σε διάφορα project, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την πλατφόρμα Fresco News στην Αβάνα (2016). Είναιαπόφοιτοςτου Tisch Film and Television Program του NYU.
Φιλμογραφία
2018: A Forgotten Past, ντοκιμαντέρ, in progress.
2018: Ο Τελευταίος Παρτιζάνος, ντοκιμαντέρ, 74’
2015: Gallero, ντοκιμαντέρ, 13′
2014: Maternal, μυθοπλασία, 15
