Του Γιάννη Παναγόπουλου //

Μια μέρα μετά την ανακοίνωση, που έγινε ηλεκτρονικό φέιγ – βολάν σε σάιτ και μπλογκ, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου, διαβάζουμε έκπληκτοι τις διασταυρούμενες εκπλήξεις φορέων, μέρους του τύπου, της κυβέρνησης, γύρω από το θέμα.

Πάμε παρακάτω;

Όχι, δεν θα πάμε παρακάτω. Και είναι μάταιο να καθόμαστε κάτω από την ομπρέλα του λαχανιασμένου, πια, άλλοθι: «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας». Και οι συντάκτες του κειμένου Έλληνες, μπορεί, να είναι. Και για φαντάσου να μετείχαμε της ίδιας παιδείας. Μαζί τους θέλεις σχέσεις;

Οι διασταυρούμενες εκπλήξεις αρθρογράφων, πολιτικών φορέων, πολιτικών (σκέτων) γύρω από το θέμα μοιάζουν ισόποσα υποκριτικές όσο και οι ατάκες «Εικόνες ντροπής» (σ.σ. σιγά καλέ που έπεσες από τα σύννεφα), το: «Πρέπει να επέμβει η πολιτεία» ή «Το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας» που ακούγονται κάθε Κυριακή βράδυ στην τηλεόραση από ιδρωμένους λιπόσαρκους ποδοσφαιροπαράγοντες όταν πέφτει ξύλο στα γήπεδα.

Είδηση πλέον είναι όταν δεν συμβαίνει αυτό που δεν θέλεις να συμβεί.

Το σχολείο του Ωραιοκάστρου δεν ανήκει μόνο στο Ωραιόκαστρο. Και δεν ανήκει μόνο στους διαμαρτυρόμενους κατοίκους του. Είναι δημόσιο. Ανήκει και σε μένα.

Δηλαδή έχουμε ισόποση ευθύνη στην λειτουργία του.

Η ακτιβιστικού τύπου ανακοίνωση που έστειλε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου της παραπάνω περιοχής και στοχεύει παιδιά, είναι μια ντροπή. Βγάζει στη σέντρα δύο μεριές. Τα παιδιά των «άλλων» αλλά και τα «δικά» τους παιδιά. Το αφήνεις στην τύχη αυτό; Αυτό το κείμενο, και το αφήγημα γύρω από την σύνταξή του, μας θυμίζει τις α λα Μιχαλολιακουάρ ατάκες: «Ο Χίτλερ θα κριθεί από την ιστορία» και πως τα τατουάζ σβάστικες των ακουλούθων της Χ.Α. ήταν αθώες νεανικές τρέλες μπολιασμένες από ατόφιο πάθος στην κλασική Ελλάδα. Σιγά καλέ….

Φαντάζει δηλαδή ρεμίξ του «Εγώ δεν ήμουνα αλήτης, αλήτη μ’ έκανες εσύ», μόνο που στη δική μας περίπτωση ο στίχος πάει κάπως έτσι: «Εγώ δεν ήμουνα φασίστας, φασίστα μ’ έκανες εσύ».

Τα παιδιά των μεταναστών πρέπει να βρουν στέγη. Πρέπει να συναντηθούν με την εκπαίδευση. Ακόμα και με εκείνη την ανέραστη -εκπαίδευση- που προσφέρει το ελληνικό κράτος διαχρονικά.

Αν δεν το παίρνεις χαμπάρι αυτό τότε είσαι ένας «Μόνο για Έλληνες» τύπος. Και δεν είσαι καθόλου τυχαίος. Γεννήθηκες για να πεθάνεις μόνος. Καθόλου κρίμα για σένα. Για όλους σαν και σένα. Εγώ τι σου φταίω ρε γαμώτο;