Δεν είναι το καλύτερο να ανοίγεις την πόρτα σου και να βλέπεις υβριστικά συνθήματα που σε αφορούν. Δεν είναι και το καλύτερο να είσαι γείτονας, να φτάνεις σπίτι σου και στην εξώπορτα να διαβάζεις υβριστικά συνθήματα που αφορούν γείτονά σου. Τέλος δεν είναι πράξη αντίστασης, αν θεωρείς πως έχεις μπει ψυχικά – σωματικά στη φάση της πάλης ενάντια στο μιντιακό σύστημα, να τρομοκρατείς έναν τρομοκρατημένο.
Γιατί ο Άρης Πορτοσάλτε έχει μπει στο μουντ του τρομοκράτη – τρομοκρατημένου εδώ και καιρό. Έχει απωλέσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα (δεν ξέρουμε αν πραγματικά ποτέ την είχε). Και μετά απ’ όσα έγιναν στην κοινόχρηστη πόρτα της πολυκατοικίας του, μπορεί να ποζάρει ως ο μάρτυρας της μαύρης αριστερόστροφης βίας. Αυτό είναι μόνο αισθητικά ελεγκτέο. Όχι πολιτικά. Σε ανθρώπινο πλαίσιο, αν τον είχαμε δίπλα μας, θα του χτυπούσαμε την πλατούλα λέγοντας “Άρη σήμερα είναι μια άλλη μέρα”.
Βέβαια ο Άρης όταν χάνει την ψυχραιμία του, για πολλοστή φορά το κάνει αυτό, γράφει πράγματα που δεν γράφονται. Ονειρεύεται εμφυλίους. Ονειρεύεται φασιστικές επιθέσεις από τάγματα εφόδου. Μόνο ένας ανθρωπάκος που έχει ενσωματώσει μεγάλα φορτία βίας μέσα του μπορεί να φαντασιώνεται πως είναι θύμα φασιστικής επίθεσης από τάγματα εφόδου σήμερα γιατί τολμά να μιλήσει ελεύθερα. Υπάρχουν άνθρωποι εν ζωή που έχουν εμπειρία της “αξίας” των ταγμάτων εφόδου. Καλύτερα θα ήταν να έπιανε άλλο ιστορικό γεγονός για να διαφημίσει την τσαντίλα του. Είναι σαν Άρης να καλεί Άρη, τόσο μεγάλο είναι το ταξίδι όταν αυτοτοποθετείται ιστορικά, προκαλώντας ιστορικές μνήμες ακόμα νωπές σε πολλούς.
Το ότι ο πεταλάτος επικοινωνιακά γάτος αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στο άκουσμα των συνθημάτων και του περιεχομένου τους πέριξ των κουδουνιών στην πολυκατοικία που μένει ο Άρης κινητοποιήθηκε, ήταν αναμενόμενο. Ο Άρης και ο Άδωνις έχουν λιώσει μικρόφωνα και μικρόφωνα μαζί. Έχουν αθλοπαιδηθεί μαζί. Με κανόνες που ξεπερνούν τη δημοσιογραφία και θέτουν μια νέα τάξη επικοινωνίας Αρηδώνι (Άρης & Άδωνις). Έχουν κάνει, πολλάκις, δημόσιους διαλόγους που οι ίδιοι τούς ονόμασαν συνεντεύξεις. Όχι, ο κόσμος δεν άλλαξε μετά από το ό,τι συνέβη γύρω από την κουδουνιέρα της πολυκατοικίας που κατοικεί ο Άρης. Το ότι θ’ ακούσεις γι’ αυτό λες και ο εμφύλιος ξεκίνησε είναι κάτι σαν τη γνωστή ατάκα που γράφονταν κάποτε στις ελληνικές ταινίες: “Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα»
