Του Bill Hunchback //
Ως Έλληνες, έχουμε ένδοξο παρελθόν στην παρασκευή ψυχεδελικών συγκροτημάτων. Ο Bill Hunchback έχει ακούσει τόνους ήχου του είδους. Οι λέξεις του δεν είναι λίφτινγκ εξιδανίκευσης εικόνων που έρχονται από το παρελθόν. Δείτε τις ως εξομολογήσεις της αγάπης του στη μουσική.
1. Η εισαγωγή.
Δυσκολεύτηκα πολύ να απαντήσω σε μια «αριθμολόγηση» της ψυχεδέλειας γιατί η ψυχεδέλεια είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό. Απλώνεται εκτός αριθμών και της επικρατούσας λογικής τους. Μπορεί άλλωστε να το δει κανείς αυτό και στα μουσικά κομμάτια που δεν προβάλλονται στα πλαίσια τού κοινώς αποδεκτού ορίου της ποπ (με την ευρεία έννοια) μουσικής. Είναι μεγάλα, οκτώ, δέκα ή και παραπάνω, λεπτών. Όμως μετά σκέφτηκα αυτό που έρχεται στο μυαλό μου συνήθως. Το νεοφερμένο πρόσωπο. Αυτούς που θα ήθελαν να λάβουν το εναρκτήριο λάκτισμα ως σύντομη πληροφορία, μιας και μιλάμε άλλωστε για την εποχή μας. Από κει και πέρα θα βρουν μόνοι τους τι να κάνουν με τη συνέχεια, αν το λάκτισμα είναι τουλάχιστον ορθό από άποψη γνώσης.
2. Τα Ναρκωτικά.
Η ψυχεδέλεια δεν είναι μουσική των ναρκωτικών αλλά μάλλον μουσική των ονείρων. Του υποσυνείδητου κι ίσως του ασυνείδητου επίσης. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως εκεί μέσα δεν κρύβονται και στοιχεία της απτής πραγματικότητας (πολιτική, διαβίωση, φρίκη του πολέμου, αντίθεση στην αδικία), προβεβλημένα όμως με έναν αφαιρετικό τρόπο. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του Jerry Garcia (κιθάρα και ένας από τα υπεύθυνα μυαλά των Grateful Dead και του κινήματος της ψυχεδελικής μουσικής γενικότερα): «Δεν παίζουμε μουσική υπό την επήρεια ναρκωτικών. Αν το κάναμε αυτό θα παίζαμε μια κακοφωνία. Παίζουμε μουσική που προσπαθεί να αναπαράξει το που έφτασε το υποσυνείδητό μας με τη βοήθεια των λεγόμενων «ναρκωτικών διεύρυνσης του νου». Άλλοι μπορεί να έχουν άλλους τρόπους .»
3. Η ιδανική κιθάρα.
Δεν υπάρχει ιδανικός τύπος κιθάρας στην ψυχεδέλεια. Περισσότερο είναι οι πατέντες ώστε να ακούγεται «υγρός» και «σαν να πλέει» ο ήχος της κιθάρας. Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί από συγκροτήματα της ψυχεδέλειας «στρατευμένες» κιθάρες που θεωρητικά θα ήταν απαγορευμένες για το είδος, όπως η Flying V ή η Gibson SG αλλά με τις κατάλληλες πατέντες που άλλαζαν τον ήχο τους εντελώς.
4. Ο καλύτερος φίλος του μουσικού.
Καταλήγω πως είναι το πικάπ του, το διάβασμα και οι πολλές οπτικές, εγκεφαλικές και αισθητηριακές εμπειρίες. Επίσης η απέχθεια για την ξεπατικωτούρα. Ααααα…. και το ανοιχτό μυαλό στη μουσική. Βασικό αυτό. Ένας ο στόχος, πολλά τα ερεθίσματα.
5. Τα φώτα.
Η ψυχεδέλεια είναι μια πολυσυλλεκτική εμπειρία. Πιστεύω στο κατάλληλο οπτικό εφέ κατά τη διάρκεια του μουσικού ταξιδιού. Όχι όμως να καταντήσει φωτισμός αρένας, όπως αυτός των Pink Floyd όταν έγιναν καθεστώς. Η ψυχεδελική μουσική είναι μια μυστηριακή εμπειρία, το φως, κατά τη γνώμη, μου οφείλει να συμμετέχει με αυτό τον σκοπό, όχι προσπαθώντας να δημιουργήσει εύκολα ξαφνιάσματα όπως γινόταν σε μια… ντίσκο του ’80. Στα δικά μας λάιβ χρησιμοποιώ Dream Machine που έχω φτιάξει ο ίδιος από τα πρωτότυπα σχέδια του Brion Gysin.
6. Ιδανικά γυαλιά ηλίου.
Τα παλιά 3d, αυτά που είχαν κόκκινο και μπλε φακό.
7. West Coast ή East Coast; Ηταν οι Doors σημαντικότεροι από τους Velvet Underground; Το αντίθετο;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοια διαμάχη στις τάξεις της ψυχεδέλειας. Ήταν και τα δύο εμβληματικά γκρουπ που προώθησαν τη μουσική ένα βήμα μπροστά, το καθένα με τον τρόπο του. Η διαμάχη ήρθε αργότερα από τη γενιά του ’70, που έπρεπε να ακυρώσει τα σύμβολα της προηγούμενης γενιάς υιοθετώντας μερικά από αυτά ως πηγές της, όπως είναι ανθρώπινο, το ορίζει και η ψυχολογία. Οι punks θεώρησαν τους Velvets πιο δικούς τους λόγω της νιχιλιστικής άποψης της ψυχεδέλειας που προέβαλαν. Ταίριαζε με το “No Future” που ήταν το επικρατών σύνθημα. Σήμερα είμαστε μακριά και από τα δύο αρκετά ώστε να βλέπουμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Μπορούμε να δούμε για παράδειγμα πως και οι Punks μια χαρά ευτυχές μέλλον ήθελαν και αγάπη και έρωτα – όχι πόλεμο. Η μουσική είναι που έχει σημασία και η ουσιαστική ιδεολογία, όχι η συνθηματική. Ως συμμέτοχοι της ψυχεδελικής εμπειρίας δεν εμπλεκόμαστε με το Make Love not War και το No Future.
8.Ένα ψυχεδελικό κομμάτι του χτες.
Θα έλεγα το «Seven Ate Sweet» των Kaleidoscope λόγω της ανοιχτομυαλιάς και του πλουραλιστικού ήχου που το διακρίνει, αλλά δεν υπάρχει στο Youtube απ’ όσο ξέρω για να το ακούσει κανείς, οπότε με βάση την πληροφορία αλλά και το πόσο πολύ μου αρέσει, θα πω το Six Dreams των Seeds. https://www.youtube.com/watch?v=opUSdI3A3kQ
9. ..Και ένα του σήμερα.
Οι Φινλανδοί Permanent Clear Light κάνουν πολύ καλή δουλειά κατά τη γνώμη μου
Όπως και οι Echo Train που κυκλοφόρησαν μόλις δίσκο και παίζουν στην Ελλάδα. Έχουν σκεφτεί πάνω στους ήχους της ψυχεδέλειας των 60s κι έχουν φτιάξει ένα νέο δικό τους έργο.
10. Ποιος είναι ιδανικός παραμορφωτής κιθάρας για ψυχεδελικό ήχο.
Όπως έλεγα και πριν είναι πιο πολύ οι πατέντες παρά το «ένα και μοναδικό». Όπως δεν υπάρχει «ένα και μοναδικό» όνειρο που πυροδοτεί τις πράξεις μας από το υποσυνείδητο δηλαδή. Αν όμως πρέπει να σκεφτώ κάποιο συγκεκριμένο πετάλ που έπαιξε σημαντικό ρόλο, ιδίως παλιά, τότε πρόκειται για δύο, το Delay και το Wah.
11.Το ιδανικό χόρδισμα κιθάρας.
Πατέντες. Πατέντες. Πατέντες. Έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί διάφοροι τρόποι χορδίσματος. Ο κλασικός, το Open D, το Open G κλπ. Το πιο εντυπωσιακό κι ενδιαφέρον όμως είναι το κούρδισμα Ostrich guitar με όλες τις χορδές στην ίδια νότα που εισήγαγε ο Lou Reed.
