του Γιάννη Παναγόπουλου //
εικόνες © Akis Christou //
Ρίτα Αντωνοπούλου. Γνωριστήκαμε, πριν χρόνια, στο σπίτι του Θάνου Μικρούτσικου στο Μετς. Όταν μπήκα στο χώρο με το πιάνο καθόταν σ’ ένα καναπέ. Συστηθήκαμε και μετά πρότεινε: “Θέλεις τσάι;” O καθησυχαστικός τόνος στη φωνή της ήταν μια εκπομπή ηρεμίας. Ο χρόνος κυλούσε. Μιλούσε εκείνες τις φορές που είχε κάτι πραγματικά να πει. Και τις φορές που έμενε σιωπηλή ήταν σαν να έλεγε κάτι. Η αυτοπεποίθηση του μειλίχιου, σκέφτηκα, φεύγοντας από το σπίτι του συνθέτη. Πέρσι την άκουσα στο “Θέατρο Βράχων”. Στη σκηνή ήταν μια άλλη. Ζούσε τις λέξεις των στίχων που ερμήνευε. Το σώμα της έπαιρνε τη μορφή των τραγουδιών. Και το πάθος της νόμιζες πως ήταν κατάθεση στον χρόνο.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου με τη συνοδεία του Θοδωρή Οικονόμου στα πλήκτρα του πιάνου θα εμφανιστούν απόψε και το Σάββατο στη γοητευτική σάλα του Φ.Σ. Παρνασσός – πλατεία Καρύτση. Θέλουν να χτίσουν γέφυρες ανάμεσα στους κόσμους του Θάνου Μικρούτσικου και του Leonard Cohen με τη μελωδία των τραγουδιών της Edith Piaf, την υγρασία των στίχων του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το μέγεθος του Μίκη Θεοδωράκη, την οικειότητα και την ψυχή του Σταμάτη Κραουνάκη αλλά και νέων δημιουργών όπως του Θοδωρή Οικονόμου και του Σταύρου Σταύρου Σιόλα.
-Σε θυμάμαι στο σπίτι του Θάνου Μικρούτσικου. Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Ο Θάνος έλεγε πως έχεις κάτι από την στόφα της Ούτε Λέμπερ, της Λουθ Κασάλ. Δεν σε είχα ρωτήσει τότε αλλά πες μου, πώς ένιωθες όταν ο Μικρούτσικος σε έβαζε στο ίδιο κάδρο με εκείνες τις ντίβες;
Ομολογώ άβολα. Ένιωθα ότι πρέπει να ανταπεξέλθω σε κάτι που δεν ήξερα αν το έχω στην πραγματικότητα. Ότι ανέβαζε πολύ ψηλά τον πήχη κι ότι, όταν θα με άκουγε κάποιος, θα είχε πολύ υψηλές προσδοκίες τις οποίες μάλλον δε θα έφτανα. Βέβαια το γεγονός ότι ένας άνθρωπος αυτού του βεληνεκούς μιλούσε με τέτοια λόγια για μένα και με πίστευε τόσο πολύ, για μένα ήταν ταυτόχρονα μια τεράστια τιμή. Μου έδινε δύναμη να παλέψω να τον βγάλω ασπροπρόσωπο!
//Δεν ψάχνω την τέχνη μέσα στην ερμηνεία. Ψάχνω τη συγκίνηση//
-Πες πως κάποιος μου έλεγε το όνομά σου. Στη σκέψη μου η πρώτη ιδέα θα ήταν το: “Ρίτα Αντωνοπούλου, η μούσα του Θάνου Μικρούτσικου”. Αυτό πώς σου ακούγεται;
Πώς να μου ακούγεται; Τιμητικό. Μιλάς για κάτι που έχω ακούσει πολλές φόρες ως σήμερα. Είναι μάλλον μια ποιητική έκφραση που αρεσκόμαστε να χρησιμοποιούμε όταν ευδοκιμεί μια συνεργασία. Μιλάμε για έναν τεράστιο δημιουργό, δε χρειάζεται εμένα για μούσα του, μα το ότι με επέλεξε το 2006 να είμαι κοντά του και η συνεργασία μας δε σταμάτησε ποτέ για μένα σημαίνει πάρα πολλά. Σίγουρα βρήκε σε μένα κάτι και εγώ βρήκα τον δρόμο μου.
-Μάνος Χατζιδάκις και Λέοναρντ Κοέν. Θάνος Μικρούτσικος και Παύλος Παυλίδης. Στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός θα παρουσιάσετε με τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο την ακουστική πλευρά Ελλήνων και ξένων συνθετών. Πώς ένα τραγούδι γίνεται “κτήμα” σε έναν ερμηνευτή; Πού είναι η τέχνη σε αυτό;
Δεν ψάχνω την τέχνη μέσα στην ερμηνεία. Ψάχνω τη συγκίνηση. Δεν ξέρω αν γίνεται κτήμα σου τραγούδι που ερμηνεύεις για να είμαι ειλικρινής. Το βλέπω σαν θάλασσα που μπαίνεις και κολυμπάς. Μπορείς να δαμάσεις τα κύματα και να ταξιδέψετε παρέα υπέροχα ή μπορεί και να σε καταπιούν αν δεν προσέξεις. Ή μπορεί και να μείνεις στα ρηχά που είσαι ασφαλής αλλά δε θα μάθεις ποτέ τι υπάρχει απέναντι, δεν θα ανακαλύψεις.
-Ποιος είναι ο Λέοναρντ Κοέν της Ελλάδας;
Κανένας. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τέτοιου τύπου αντιστοιχίες. Δεν ξέρω. Για μένα όλοι είναι κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό. Δε μπορώ να σκεφτώ κανέναν πραγματικά.
-Τι είναι αυτό που λέμε ταλέντο;
Ταλέντο είναι μια έμφυτη επιδεξιότητα σε κάτι. Δεν έχει σημασία σε τι. Είναι κάτι που νιώθεις ότι μπορείς να το κάνεις με ευκολία σε ένα υψηλότερο επίπεδο από άλλους ανθρώπους. Γεννιέσαι με αυτό, το φέρεις όπου πας και σε ό,τι κάνεις και για αυτό συνήθως δεν μπορεί και να μείνει κρυφό. Θα εκδηλωθεί γιατί θα είναι ο τρόπος έκφρασής σου.
-Η θέληση, η πίστη ενός ανθρώπου σε κάτι μπορεί να “ισοφαρίσει” την πιθανή έλλειψη ταλέντου για να κατακτήσει τους στόχους του;
Σε πολλές περιπτώσεις φυσικά μπορεί να ισχύσει. Το έχω δει και το έχουμε δει όλοι μας. Από την άλλη εξαρτάται και από το ποιοι είναι οι στόχοι που βάζει ο καθένας, αν με καταλαβαίνεις. Αν δηλαδή εμένα ο στόχος μου είναι να κάνω πολλά χρήματα ως τραγουδίστρια και δεν έχω ταλέντο, αλλά το επιθυμώ βαθιά όλο και κάπως θα τα καταφέρω. Αν όμως ο στόχος μου είναι να αναγνωριστώ ως μια μεγάλη ερμηνεύτρια στην Ελλάδα και δεν έχω ταλέντο… ε δεν ξέρω πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει μαζικά.
-Έχω ακούσει πολλούς καλλιτέχνες να λένε πως στη σκηνή είναι ο εαυτός τους. Θα υπήρχε πρόβλημα αν ο εαυτός τους παρέμενε ίδιος και εκτός σκηνής;
Συνήθως υπάρχει πρόβλημα με το ανάποδο αν με ρωτάς. Καλύτερα θα ήταν σε πολλές περιπτώσεις να παρέμεναν ως είναι πάνω στη σκηνή και κάτω από αυτήν. Αν ίσχυε δε αυτό, θα βλέπαμε συχνότερα πολύ ειλικρινείς παραστάσεις το οποίο δυστυχώς κατά την άποψή μου δε συμβαίνει.
-Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Θυμάσαι την πρώτη φορά που ανέβηκες σε σκηνή για να τραγουδήσεις επαγγελματικά; Πότε και πού ήταν; Τι κράτησες; Τι “πέταξες” από εκείνη την πρώτη φορά;
Έχω πρόβλημα να ορίσω αυτό το επαγγελματικά. Θα εστιάσω στην πρώτη φορά που πήρα χρήματα από το τραγούδι. Ήμουν μόλις 18 και είχαμε βγει με μια παρέα φίλων επειδή κάποιος είχε γενέθλια. Πήγαμε σε ένα μαγαζί που είχε ζωντανή μουσική… ε για το καλό ζήτησαν οι φίλοι να πω ένα τραγούδι για τον εορτάζοντα και μετά είπα και δεύτερο και τρίτο και πήγε λέγοντας. Στο τέλος ήρθε η υπεύθυνη του χώρου και μου ζήτησε να πάω και την επόμενη μέρα. Από τότε λοιπόν προσπαθώ να κρατήσω την αθωότητά μου απέναντι στην τέχνη μου που τόσο πολύ αγαπώ… και χαίρομαι γιατί νιώθω ότι το καταφέρνω. Αναγκάστηκα όμως να πετάξω την αθωότητά μου απέναντι σε ανθρώπους… ήμουν εντελώς απονήρευτη τότε.
-Διάβαζα πως είχε υπάρξει φορά που ήσουν πολύ κοντά στο να μην γίνεις τραγουδίστρια. Μια δουλειά που θα σου άρεσε να κάνεις εκτός τραγουδιού ποια θα ήταν;
Ηθοποιός. Ή κάτι άλλο που να έχει να κάνει με κάποια άλλη τέχνη όπως η ζωγραφική ας πούμε. Κάτι που να φτιάχνω με τα χέρια μου, να δημιουργώ. Αυτό έχω ανάγκη.
-Τι είναι νέο στη μουσική σκηνή της Ελλάδας;
Αν μιλάμε για νέο ήχο ή για κάτι καινοτόμο δεν το γνωρίζω αν υπάρχει. Νέο με την έννοια των νέων ανθρώπων και των νέων τραγουδιών ναι, έχουμε πολλά νέα άτομα και πολλά τραγούδια. Τώρα τι από όλα αυτά θα βρει το δρόμο του και τι θα παιχτεί στα ραδιόφωνα και τι θα προβληθεί είναι μια άλλη συζήτηση. Σίγουρα υπάρχουν ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι που πολύ πιθανόν να μην τους ανακαλύψουμε ποτέ γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα αυτή τη στιγμή.
-Έχεις μοιραστεί, από σκηνής, χρόνο με την Εθνική Ελλάδας του τραγουδιού. Ποια συνεργασία θα σου μείνει αξέχαστη και γιατί;
Η συνεργασία μου με τον Θάνο φυσικά γιατί είναι ο άνθρωπος που με σύστησε στον κόσμο και με πίστεψε όσο κανένας άλλος και γιατί είναι μεγάλος δάσκαλος.
-Τι θα κάνεις μετά από αυτή τη συνέντευξη;
Θα πάω να κοιμίσω την κόρη μου. Εκτός αν εννοείς τις δύο παραστάσεις που θα δώσουμε με τον Θοδωρή Οικονόμου στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού στις 15 και 16 Μαρτίου. Έτσι δεν είναι; Mάλλον αυτό θα εννοείς. Παρουσιάζουμε ξανά την αγαπημένη μας παράσταση για πολύ σημαντικό λόγο. Θα ηχογραφηθεί ζωντανά, με όλους εσάς κοντά μας και θα κυκλοφορήσει αργότερα σε βινύλιο. Η χαρά μου είναι πολύ μεγάλη και νιώθω ότι μόνο έτσι θα ολοκληρωθεί ο κύκλος αυτού που ετοιμάσαμε με τον Θοδωρή και αυτό είναι που αξίζει να γίνει.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου στον Φ.Σ. Παρνασσός. Μαζί της στο πιάνο ο Θοδωρής Οικονόμου
Φιλολογικός Σύλλογος “Παρνασσός”: Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8 (στάση Μετρό Πανεπιστήμιο) Έναρξη: 21:00 Τηλέφωνο: 2106109513, 6944303274 Εισιτήρια : 15 ευρώ (εξώστης), 18 & 20 ευρώ (πλατεία),12 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ) Προπώληση: viva.gr, τηλ 11876 WIND, EKO, ΒP, METRO & My Market, Shell, SEVEN SPOTS, RELOAD, Ευριπίδης, Viva Kiosk Συντάγματος, Viva Spot Τεχνόπολη, Yoleni’s.
