του Γιάννη Παναγόπουλου //
Η Στέλλα Παπαλάμπρου είχε αυτό που πολλοί θέλουν, που πολλοί ψάχνουν. Καλές σπουδές. Καλή, στάνταρ, δουλειά. Σε μια δύσκολη εποχή έμοιαζε να έχει “τακτοποιημένο παρόν”. Έλα όμως που το τραγούδι είχε στοιχειώσει μέσα της. Κάποια στιγμή ένιωσε πως αν δεν το ακολουθούσε θα ήταν “μισή” γυναίκα. Η Στέλλα αγαπά πολύ τoν world – jazz ήχο. Αγαπά τη σκηνή. Και έχει σπάνια φωνή. Τη Δευτέρα 7 Μαΐου θα εμφανιστεί μαζί με τον δεξιοτέχνη κιθαρίστα Δημήτρη (Jim) Πολίτη στο Zoo στο Χαλάνδρι.
-Από πού έρχεσαι, πού θέλεις να πας τραγουδώντας;
– Έρχομαι από τη Βόρεια Ελλάδα, από τα Γρεβενά. Θέλω να ταξιδέψω όπου μπορώ και για όσο αντέξω, να τραγουδώ σε άλλους τόπους, κάτι που ήδη έχω ξεκινήσει να κάνω από το 2010, με συχνό προορισμό τη Γαλλία. Έτσι νιώθω ότι εξελίσσομαι ως ερμηνεύτρια και διανθίζω την ατομικότητά μου ως κοινωνικό στέλεχος αυτού του πλανήτη. Στην τελική εμείς είμαστε οι άλλοι, είμαστε το ερέθισμα και η απάντηση σ’αυτό.
-Πότε έφυγες από την πόλη που ζούσες, που είχες στήσει την επαγγελματική σου ζωή για να έρθεις στην Αθήνα;
– Το 2016 από τα Γρεβενά και τη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόμουν ως δικηγόρος, μεταφράστρια και ως διορισμένη ειδική σύμβουλος στην Αντιπεριφέρεια Γρεβενών. Υπέβαλα παραίτηση από την τελευταία δραστηριότητα. Ένιωθα ότι η ανάγκη μου να αφοσιωθώ στη μουσική ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ξεκίνησα να βγαίνω στη μουσική πιάτσα της Αθήνας τις αρχές του 2017.
-Ελληνική τζαζ είναι η μουσική που αναπαριστά μουσικές συμπεριφορές γεννημένες αλλού ή συνδυάζει την ελληνική μουσική παράδοση με την ελευθερία που έτσι κ αλλιώς προϋποθέτει η τζαζ στην ερμηνεία της;
– Η τζαζ από μόνη της θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη αγκαλιά που χωράει επιρροές ετερόκλητων μουσικών πολιτισμών, άρα και της ελληνικής παράδοσης, με απαραίτητο συστατικό τον αυτοσχεδιασμό στους κοινούς δρόμους και στις φόρμες. Θεωρώ απαρέγκλιτο χρέος, εν γένει, για κάθε μουσικό – ερμηνευτή να βγάλει χωρίς κανέναν ενδοιασμό σε πρώτη γραμμή τις καταβολές του. Το πετυχημένο πάντρεμα είναι θέμα καθαρά αισθητικής, αντίληψης και οξυδέρκειας του καθενός. Ό,τι έχεις να πεις, πες το καλά, όπως το εννοείς.
-Πρόσφατα είχες πάει στη Νέα Υόρκη. Τι έκανες εκεί;
– Ήμουν στη Νέα Υόρκη τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2017 για κάποιες εμφανίσεις και για να εξετάσω το ενδεχόμενο της παραγωγής του επερχόμενου δίσκου μου εκεί. Έκανα κάποιες εμφανίσεις με τους Σπύρο Εξάρα, Marcelo Woloski (Snarky Puppy), Σάκη Ρουβά, Richard Padron, Jose Ramon Rosario, Emre Yilmaz κ.α.
-Mε ποιους μουσικούς θα εμφανιστείς στο Zoo στο Χαλάνδρι; Και τι σημαίνει για σένα να μοιραστείτε την ίδια σκηνή;
– Θα εμφανιστώ τη Δευτέρα, 7 Μαΐου, στο Ζοο, στο Χαλάνδρι, με τον Δημήτρη (Jim) Πολίτη, συνθέτη και κιθαρίστα, πολύ υψηλής δεξιοτεχνίας και αισθητικής, με σημαντική πορεία κυρίως στο εξωτερικό. Με τον Δημήτρη συνεργαζόμαστε άριστα, υπάρχει κοινή καλλιτεχνική στόχευση και η απόδοσή μας είναι τόσο μεστή και αυτάρκης που σχεδόν καθιστά περιττή, στην παρούσα φάση, την παρουσία άλλου οργάνου.
-Τι θα κάνεις το καλοκαίρι που θα έρθει;
– Θα βρίσκομαι στη Σαντορίνη. Θα κάνω καλλιτεχνικές εμφανίσεις με διαφορετικά μουσικά σχήματα. Ανάμεσα τους και οι Namaste.
-Ποιο είναι το τραγούδι που έχεις στο repeat του mp3 σου αυτό το διάστημα;
-Το Song to the Siren του Tim Buckley. Είμαι σε φάση υπερευαισθησίας μάλλον, το χω αυτό κατά περιόδους.
-Την ημέρα που παραιτήθηκες από τη δουλειά που έκανες μέχρι πρόσφατα για να συγκεντρωθείς στο τραγούδι τι σκεφτόσουν;
-Την ευθύνη απέναντι στον εαυτό μου να υπηρετώ την ανάγκη μου για καλλιτεχνική έκφραση. Γνώριζα ότι θα συναντήσω πολλές δυσκολίες, κατέβηκα στην Αθήνα χωρίς να με γνωρίζει κανείς, ξεκίνησα από το μηδέν. Επίσης, είναι γνωστό ότι πρόκειται για μια δουλειά που δεν αμείβεται όπως παλιότερα, αλλά αυτό ως κριτήριο δεν ήταν ικανό να με γυρίσει πίσω. It’s one life…θέλω αλήθεια και σεβασμό σε όλες τις επιλογές μου.
-Tι είναι σκηνή;
-Ο τόπος και το βήμα που σου δίνεται για να διοχετεύσεις στους συγκοινωνούς σου μέσω της μουσικής ό,τι στοιχειοθετεί την ιδιοσυστασία σου. Αν έχεις πρόταση, έχει καλώς, η σκηνή είναι καθρέφτης, εκεί αντανακλώνται όλα.
-Η Αθήνα είναι η πόλη της ευκαιρίας για σένα;
-Θα έλεγα πως είναι μια καλή βάση για να κάνει κανείς κάποια καλλιτεχνικά βήματα σε ορισμένο βαθμό. Από κει και πέρα, αν θες να ξεφύγεις προς τα έξω, κατά τη δική μου εκτίμηση, η Αθήνα είναι μια ιδανική έδρα που σου επιτρέπει ως πόλη αφετηρίας και επιστροφής να κάνεις καλλιτεχνικές εμφανίσεις Ευρώπη, Αμερική ή όπου αλλού. Όλα είναι θέμα προτίμησης και στόχευσης και τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο όταν υπάρχει ένας συνδυασμός ικανοτήτων.
-Ποια είναι η ερμηνεύτρια που θα ήθελες να έχεις κάτι από το ταλέντο της;
-Η Sade. Μοναδικό ηχόχρωμα και αισθαντικός μινιμαλισμός. Ένα τέλειος συνδυασμός.
Info:
The Zoo | Ζωοδόχου Πηγής 45, Χαλάνδρι, τηλ. 210 6745375
