Του Γιάννη Παναγόπουλου //
Ξέρει αυτό που θέλει ν’ ακούσεις. Ξέρει τι ώρα θέλεις να το ακούσεις. Έχει μάθει ν’ αποκωδικοποιεί βλέμματα, χαμόγελα όταν διαλέγει μουσική. Θα τα έλεγες λίγα όλα αυτά; Ο Τάσος Παπακωνσταντίνου είναι dj. Στις μέρες μας «παίζει» μουσική σε μαγαζιά τύπου Gaspar, Kong, Balthazar. Κινείται στην «επικοινωνία» από το 1997. Άλλες φορές στήνοντας δικούς του χώρους διασκέδασης, άλλες φορές στήνοντας παραγωγές για άλλους, από σόου μόδας μέχρι διαφημιστικά μηνύματα για δυνατές εμπορικές ούγιες. Ο Τάσος διαλέγει μουσική σε μαγαζιά που θα έλεγες mainstream. Ένας κακοπροαίρετος θα έλεγε την προηγούμενη, αγγλική, λέξη ως κακώς εννοούμενη νόρμα, επικρατούσα τάση. Ο καλοπροαίρετος θα είχε άλλη άποψη. Ίσως έλεγε πως όταν του αρέσει κάτι δεν θα ψάχνει πολύ. Απλώς του αρέσει και αυτό είναι όλο. Ρωτήσαμε τον Τάσο:
«Στην μουσική και στην εποχή μας πώς ορίζουμε τη λέξη mainstream (σ.σ. επικρατούσα τάση);» Η απάντησή του φοριέται και ως πιεσόμετρο κοινωνικών αντανακλαστικών.
«Mainstream στη μουσική στις μέρες μας; Μμμμ, λέω πως δεν υπάρχει. Πως είναι υποκειμενική έννοια. Η Madonna και η Beyonce είναι mainstream. Αλλά, αν πάμε παρακάτω, θα δούμε πως ο όρος είναι πραγματικά σχετικός. Η Amy Winehouse είναι εντός του ή όχι; Την ακούμε παντού, έτσι δεν είναι; Το ότι συμβαίνει αυτό σημαίνει πως δεν έχει καλλιτεχνική αξία. Η Amy είναι ένα αγαπημένο παράδειγμα που μας δίνει την αβάντα να «συγκρίνουμε» εποχές. Αν ζούσε πριν από είκοσι χρόνια, τη δεκαετία του ’90, που η πληροφορία δεν κυκλοφορούσε με τον ίδιο τρόπο που το κάνει τώρα, θα έπαιζε στην κατηγορία «ψαγμένη μουσική». Θα την άκουγες δύο φορές στο ραδιόφωνο και μπορεί σε κάποια κλαμπ που ένας dj θα την είχε ξετρυπώσει και αυτό είναι όλο. Αυτό όμως είναι παρελθόν. Το ίντερνετ άλλαξε τον τρόπο που κάποιος ορίζει την αξία μιας εμπορικής νίκης. Δεν υπάρχει πια ο dj ή ο παραγωγός του ραδιοφώνου που θα γινόταν ήρωας επειδή θα ανακάλυπτε την έκπληξη, μια άγνωστη μουσική κυκλοφορία, και θα την παρουσίαζε στο έκπληκτο κοινό που εκείνο, με τη σειρά του, θα έψαχνε να βρει πώς λέγεται, θα έψαχνε να την αγοράσει. Όλη αυτή η διαδικασία έχει τελειώσει. Πλέον η πληροφορία ταξιδεύει με άλλους όρους. Θα φέρω ένα ακόμα παράδειγμα. Τους Thievery Corporation. Την πρώτη φορά που τους άκουσα ήταν στο καλοκαιρινό Plus Soda για 150 άτομα. Χωρίς βαρύ μάρκετινγκ κατάφεραν να γεμίζουν στάδια. Είχαν καλή μουσική. Είχαν καλό στήσιμο. Έχουν άποψη. Δεν παίζουν με τους όρους του εμπορίου. Στήνουν κάτι που έχει γκάζια, αυθεντικότητα. Τους ακούν οι πάντες αλλά δεν έχουν αλλάξει κάτι από την εικόνα τους για να συμβεί αυτό. Το mainstream δεν υπάρχει με τον τρόπο που το μάθαμε στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Και στα παραπάνω θα ήθελα να προσθέσουμε πως δεν πρέπει να υποτιμούμε το κοινό. Η καλή μουσική είναι σαν το καλό φαγητό. Αν έχει όμορφη γεύση θα το καταλάβει».
Ο Τάσος από το 2011 στο σήμερα έχει διαλέξει μουσική στα: Gaspar food n’ mood, Balthazar, Kong Athens, Pairidaeza, Skoufaki, Crazy Daisy, La Gabinoteca Athens DoubleTrouble live stage, Vespino espresso bar, Pausa κ.α. μαγαζιά.
