Του Απέναντι //

Την περασμένη εβδομάδα ο προεδρος… έδωσε έναν εξυψωτικό για την Τουρκία λόγο, στο Καταριανό τηλεοπτικό δίκτυο El – Cezire (βλέπε Al Jazeera)

Ο πρόεδρος… επισήμανε πως όλες οι κατηγορίες γύρω από την δικτατορική του νοοτροπία είναι αναληθείς. Πως οι διαφορές με τους επικριτές του στέκονται μόνο στη σφαίρα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

«Ένας δικτάτορας ζει ξεχωριστά από τις ανάγκες του λαού του. Αυτό δεν συμβαίνει σε εμάς. Υπάρχει ελευθερία του λόγου. Ελευθερία επιλογής στη ζωή που θέλει να έχει κάποιος. Οι άνθρωποι μπορούν να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους πιστεύω ελευθέρα. Βλέπετε να μην συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω στη χώρα μου; O λαός μπορεί ζήσει όπως επιθυμεί. Να πιστεύει εκείνο που θέλει να πιστεύει. Μπορεί να φάει και να πιει ό,τι θέλει. Δεν απαγορεύουμε κάτι. Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα απαγορεύσεων. Η Τουρκία είναι μια ελεύθερη, όσο ποτέ στο παρελθόν, χώρα. Υπάρχει ειρήνη. Υπάρχει ευημερία.»

Η αλήθεια στη χώρα απέχει από τις δηλώσεις του. Βασικά δικαιώματα των ανθρώπων ελαχιστοποιούνται μέρα τη μέρα. Η χώρα βρίσκεται σε μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.

Με τον δικό του τρόπο ίσως έχει δίκιο. Στη διάρκεια της 14χρονης πορείας του σε κορυφαίες θέσεις της δημοκρατίας μας η αδικία, η ελλειμματική προσέγγιση στην ελευθερία του λόγου, η άγνοια, η μισαλλοδοξία ήταν αξίες που απελευθερώθηκαν στην κοινωνία της Τουρκίας.

Οι θρησκόληπτοι έχουν την ελευθερία να κλωτσήσουν μια γυναίκα που φορά κοντό παντελόνι, χωρίς να έχουν τον φόβο της τιμωρίας για την πράξη τους.

Και όλοι μας είμαστε ελεύθεροι να καταναλώνουμε αλκοόλ, μυστικά.

Σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι που με τη δουλειά τους διαφοροποιούνται από το καθεστώς βρίσκονται στην φυλακή.

ert1

Είμαστε απεριόριστα ελεύθεροι να εισπνέουμε δακρυγόνα, να μπαινοβγαίνουμε στις «μαύρες» λίστες του καθεστώτος.

Είμαστε ελεύθεροι όσο τα πιασμένα πουλιά. Είμαστε μίζεροι. Μας λείπει η παιδεία.

Είμαστε ακαταμάχητα “ελεύθεροι”, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία μας.

Είναι φανερό. Ο άνθρωπος που κυβερνά ζει στη δική του ουτοπία αλλά η πραγματικότητα είναι μια δυστοπία.

Αυτή την περίοδο αναρωτιόμαστε πού βρίσκεται η Τουρκία που ο πρόεδρος δήλωσε πως «ζει». Γνωρίζει κάνεις πώς μπορούμε να πάρουμε βίζα σ’ εκείνη τη χώρα; Θα θέλαμε να ζήσουμε εκεί.

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος, θέλησε να περάσει νόμο για τους βιαστές. Αν παντρεύονται τα θύματα τους γλυτώνουν από την τιμωρία…φαντάζομαι γνωρίζετε το θέμα.

Ακόμα και το συντηρητικό σωματείο Kadem (Σωματείο Γυναικών και Δημοκρατίας), όπου η κόρη του Sumeyye είναι αντιπρόεδρος αντέδρασε στην κίνηση του.
Η πρόταση του Προέδρου τελικά θα πάει προς συζήτηση στην Βουλή. Ο πρωθυπουργός δικαιολόγησε αυτή την απόφαση λέγοντας πως η κυβέρνηση θέλει να ακούσει και την φωνή της αντιπολίτευσης.
Αυτή η παραχώρηση ήταν μια νίκη. Την κέρδισαν οι γυναίκες που δεν σταματούν να μιλούν, η συντονισμένη κίνηση των αριστερών κομμάτων, η κινητοποίηση εντός και εκτός Τουρκίας στα social media και, προφανώς, το κοινό που δεν θέλει ζήσει στο “σκοτάδι”.