του Παύλου Θ. Κάγιου //
H «Τζαμάικα» μας μιλάει για τη σημερινή εικόνα της Ελλάδας, των Ελλήνων με γλυκόπικρο χιούμορ κι έντιμο τρόπο.
Ξαφνιάστηκα ευχάριστα με αυτή την «εμπορική κωμωδία» – όπως εύκολα χαρακτηρίζουμε μερικές φορές κάποιες ταινίες … – μα τελειώνοντας η δημοσιογραφική προβολή της ευχήθηκα να γίνονται πιο συχνά τέτοια ελληνικά φιλμ. Γιατί; Επειδή μιλάει για τη σημερινή Ελλάδα και τους Έλληνες με τρόπο απλό, ζεστό, ουσιαστικό και σατιρικά πικρό. Τόσο που δεν νομίζω ότι θα τη δει κάποιος και δεν θα αναγνωρίσει γνωστά του πρόσωπα και καταστάσεις και κάπου ανάμεσα σε αυτά και τον ίδιο…
Κι όλα αυτά «πλασάρονται» εύστοχα από τους δύο πρωταγωνιστές του, τον Σπύρο Παπαδόπουλο που επιστρέφει στο σινεμά μετά από πολλά χρόνια απουσίας και υποδύεται τον αδελφό του Φάνη Μουρατίδη, που για μένα είναι μια αποκάλυψη. Το στόρι αρχίζει με το Σπύρο Παπαδόπουλο να οδηγεί ταξί και να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα χρέη του και την απαιτητική κι εκνευριστική γυναίκα του. O Φάνης Μουρατίδης, ο αδελφός του, είναι ένας διάσημος παρουσιαστής τηλεόρασης που ζει στην κοσμάρα του με θαυμαστές και λάμψη. Μια παρεξήγηση τούς έχει αποξενώσει εδώ και χρόνια, αλλά ο… θάνατος τούς ξαναενώνει καθώς συναντώνται στην κηδεία της μάνας τους στην αρχή της ταινίας…- Από δω και πέρα, η ζωή – και οι ανάγκες του ταξιτζή… – βρίσκει τον τρόπο να τους φέρει και πάλι κοντά, αναπάντεχα και καθοριστικά.
Μια συγκινητική αλλά και αισιόδοξη ταινία που δεν …φοβάται να τα βάλει με τον θάνατο καθώς η ζωή, τελικά, και η σαρωτική δύναμή της νικάνε με κορωνίδα πάνω της την αδελφική αγάπη που ξεπερνά τα μίση και τα πάθη του παρελθόντος.
∠«Τζαμάικα». Μια εγχώρια κομεντί πλατιάς κατανάλωσης που δεν είναι ούτε μπαλαφάρα, ούτε κουλτουρέ και δύσπεπτη
Γνώριμες παιδικές αναμνήσεις, βγάλσιμο της γλώσσας στη σημερινή πραγματικότητα και τον κακό μας εαυτό υφαίνουν μια σπαρταριστή και λυτρωτική ιστορία που σφύζει από χιούμορ, συναίσθημα και αγάπη για ζωή. Άλλη μια φορά η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους αποδεικνύει ότι δεν είναι τυχαία καθώς διαθέτει και ταλέντο και μια περσόνα που δεν περνάει απαρατήρητη. Τελικά ο Ανδρέας Μορφονιός (Ευτυχισμένοι Μαζί) καταφέρνει μια συμπαθέστατη κομεντί που διαθέτει και καλό σενάριο – από ιδέα του Φάνη Μουρατίδη – γραμμένο από τον Γιώργο Β. Φειδά (Singles). Καθαρά κινηματογραφική και η μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη.
Και συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενα του ίδιου του σκηνοθέτη για την ταινία του: «Η Τζαμάικα είναι μια συγκινητική, ανθρώπινη ιστορία με ισχυρές δόσεις χιούμορ. Ακροβατεί ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό, όπως συμβαίνει συνήθως και στη ζωή. Οι πιο δύσκολες καταστάσεις ξεπερνιούνται με χιούμορ και στις πιο αστείες εμπεριέχεται το δράμα. Αυτό ήταν η πυξίδα και το ζητούμενο στην υλοποίηση της ταινίας. Θέλαμε η ιστορία να αποτελεί ένα γενναίο, κοροϊδευτικό βγάλσιμο της γλώσσας απέναντι στο φόβο».
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Μορφονιός
Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Φάνης Μουρατίδης, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους.
