ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΛΙΒΙΑ – “CHE”

Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

Η Βολιβία, καθ” όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας σ” αυτή, δεν έπαψε να μας εντυπωσιάζει. Είτε με τα υπέροχα, απόκοσμα τοπία της, είτε με τους ευγενικούς ανθρώπους της, είτε με την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκονταν αρκετοί απ” τους δρόμους της.

Έναν τέτοιο δρόμο πήραμε κι εμείς για να πάμε στη La Higuera, το μικρό χωριό όπου στις 9 Οκτωβρίου του 1967, ο στρατός της Βολιβίας με τη βοήθεια της CIA εκτέλεσαν τον Che. Η διαδρομή ήταν δύσκολη για το όχημά μας και μετά από 2 μέρες σε χωμάτινους, κακοτράχαλους δρόμους, φτάσαμε κουρασμένοι στο χωριό.

Γι” ακόμη μια φορά η Βολιβία κατάφερε να μας εντυπωσιάσει! Η La Higuera βρίσκεται σε υψόμετρο 2.000 μέτρων. Είναι ένα πραγματικά μικρό χωριό με περίπου 100 κατοίκους που αν κανείς μείνει για πάνω από μια μέρα, θα γνωρίσει. Μείναμε στον κοινοτικό ξενώνα μέσα στο προαύλιο του σχολείου, δίπλα στο ιατρείο που στελεχώνεται από Κουβανούς γιατρούς και οι τέσσερεις μέρες που τελικά περάσαμε στη La Higuera ήταν από τις πιο ήρεμες της ζωής μου.

Στους εξωτερικούς τοίχους των περισσότερων κτηρίων είναι ζωγραφισμένη η μορφή του Che, του Santo Ernesto, όπως πολλοί τον αποκαλούν στην περιοχή. Τα 11 παιδιά του σχολείου μιλούν γι” αυτόν σα να μιλούν για τον παππού τους που ποτέ δε γνώρισαν. Στα ελάχιστα φτωχικά μαγαζάκια της πλατείας, οι άνθρωποι σου δείχνουν παλιές φωτογραφίες κι αποκόμματα εφημερίδων με τους αντάρτες.

Εδώ, ο Che δεν πωλείται κραυγαλέα, όπως σε άλλα μέρη του κόσμου που διεκδικούν κάτι απ” τον μύθο του. Οι επισκέπτες θα δουν το μικρό μουσείο που στεγάζεται στο παλιό σχολείο – και που κρατήθηκε ο Che μέχρι την εκτέλεσή του – θα διαβούν τα δρομάκια του χωριού κι αν είναι τυχεροί, θα ακούσουν και ιστορίες από την εποχή του αντάρτικου καθώς θα τρώνε σε κάποιο μπακαλικάκι που θυμίζει την Ελλάδα του ’50, ένα λιτό δείπνο…