Ο Κινητήρας φιλοξενεί από τις 7 έως τις 30 Οκτωβρίου τις παραστάσεις χορού των δύο καλλιτεχνικών ομάδων που διακρίθηκαν στο In Progress Feedback Festival (IPFF) 2017: τα έργα Home από την ομάδα Almalibre.co της Αναστασίας Μπρουζιώτη και 2084 από την ομάδα A(r)CT της Ελένης Παπαϊωάννου και του Άλεξ Γκοτς. Τα δυο έργα, ύστερα από την ισοψηφία που σημείωσαν στην πρώτη θέση με βάση το feedback του κοινού, παρουσιάζονται στην τελική τους μορφή σ’ ένα συναρπαστικό Double Bill.
-Tο έργο Home είναι εμπνευσμένο από τη συλλογή The Embrace (The Loving) του Egon Schiele (1915-1917) και τις συλλογές Cοuple Paintings (1939-1959) και Social Realism (1928-1947) του Edward Hopper. Το 2084 της ομάδας A(r)CT είναι μια συνεργασία των performers Ελένη Παπαϊωάννου και Άλεξ Γκοτς και του μουσικού Πάνου Χουντουλίδη. Αντλώντας στοιχεία από το 1984 του Τζορτζ Όργουελ, το 2084 βασίζεται στην ιδέα πως ο έρωτας μπορεί να αποτελέσει πράξη επαναστατική, αντιστασιακή και συχνά ριψοκίνδυνη. Όπως και η παράσταση που θ’ ανέβει στον Κινητήρα σήμερα παρουσιάζουμε μια Double Bill συνέντευξη των δύο ομάδων. Η Αναστασία Μπρουζιώτη μιλά για λογαριασμό της ομάδας Almalibre.co και η Ελένη Παπαϊωάννου για λογαριασμό της ομάδας A(r)CT.
-Τι είναι το έργο σας;
ΑΜ – Tο έργο Home είναι εμπνευσμένο από πίνακες του Egon Schiele, πιο συγκεκριμένα από τη συλλογή The Embrace (The Loving) που ξεκίνησε από το 1915 και ολοκληρώθηκε το 1917 και από πίνακες του Edward Hopper από τις συλλογές Cοuple Paintings (1939-1959) και Social Realism (1928-1947). Ο ρεαλισμός και η απλότητα του Hopper σε συνδυασμό με τις απομονωμένες φιγούρες του, ακόμα και όταν τα πρόσωπα που ζωγραφίζει βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, σε αντίθεση με τη ζωτικότητα των δύο φύλων που είναι έντονη στους πίνακες του Schiele αποτυπώνουν δύο εντελώς αντίθετες ατμόσφαιρες, δύο διαφορετικούς κόσμους ανθρώπινης συνύπαρξης και επικοινωνίας, που αποτελέσαν την αφετηρία για την δημιουργία του έργου σε κινητικό, χορογραφικό και σκηνοθετικό επίπεδο. Σκοπός της ομάδας είναι η σύνθεση ενός έργου που μέσω της κίνησης, του χώρου και των σωμάτων των χορευτών που οποιαδήποτε στιγμή θα μπορεί να μετατραπεί σε έναν ζωγραφικό πίνακα.
ΕΠ – Το 2084 είναι μια συνεργασία μου με τον Άλεξ Γκοτς και τον μουσικό Πάνο Χουντουλίδη που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο In Progress Festival 2017 και κατάφερε να κερδίσει την πρώτη θέση μαζί με την ομάδα Almalibre.co.
Πώς ήρθε η ιδέα για την υλοποίησή τους;
ΑΜ – Η ιδέα προέκυψε από το ανοιχτό κάλεσμα του Κινητήρα για το In Progress Feedback Festival 2017 με θέμα τον έρωτα και την επανάσταση και το ανοιχτό κάλεσμα του Rabbithole για το φεστιβάλ Χορός και ζωγραφική το 2017. ‘Έγραψα δυο διαφορετικές προτάσεις για τα δύο φεστιβάλ και όταν έγιναν δεκτές μου φάνηκε ωραία πρόκληση να συνδυάσω τα δύο θέματα σε ένα έργο. Η εικαστικότητα των σωμάτων είναι ένα θέμα που πάντα με απασχολούσε και θα ήθελα να ερευνήσω στην χορογραφία. Με το Ηome άνοιξε ένας δρόμος προς σε ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο που ακόμα το ανακαλύπτω.
ΕΠ – Η κύρια έμπνευση του έργου προέρχεται από το βιβλίο 1984 του Τζορτζ Όργουελ, το οποίο τύχαινε να διαβάζω εκείνο τον καιρό. Η κρυφή σχέση του Γουίνστον με την Tζούλια και η ανάγκη τους να νιώσουν ό,τι το σύστημα απαγόρευε ρητά μου έδωσε την αρχική ιδέα για το κομμάτι. Μάχονται επίμονα μέσα από την “παράνομη” αγάπη τους να νιώσουν ελεύθεροι, να πάνε κόντρα σε όσα η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν ορίζει. Θέλουν να ελευθερώσουν την φυλακισμένη τους ψυχή, το σώμα και το μυαλό, αλλά μέσα από τον υπερβολικό ζήλο που νιώθουν, φυλακίζονται οι ίδιοι. Υποδουλώνονται σε όσα αποφάσισαν να αποστατήσουν, παρασυρόμενοι από την ένταση και το μέγεθος των καταπιεσμένων τους συναισθημάτων και σαρκικών επιθυμιών.
Ο αγώνας αυτών των δύο ανθρώπων που αγαπιούνται ή ίσως έχουν ανάγκη να νιώσουν πως αγαπούν, απέναντι σε μία κοινωνία αποστειρωμένη από κάθε είδους συναίσθημα με βοήθησε να αναπτύξω το κομμάτι στα πλαίσια του θέματος “Έρωτας και Επανάσταση”. Στηριζόμενοι, λοιπόν, στις συμπεριφορές των χαρακτήρων του βιβλίου, το περιβάλλον που κινούνται, τις αγωνίες τους, το πάθος, τον ενθουσιασμό τους αλλά και εν τέλει την απελπισία, την απογοήτευση, τον πόνο και την προδοσία που νιώθουν, αρχίσαμε να αναπτύσσουμε το κομμάτι σε κινησιολογικό επίπεδο.
Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στήνοντας τις παραστάσεις σας;
ΑΜ – Οι προκλήσεις ήταν αρκετές. Αρχικά ο χρόνος που είχαμε για την σύνθεση του έργου για το In Progress ήταν πολύ συγκεκριμένος και έπρεπε να είμαστε έτοιμοι σε ένα αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι η πρώτη ομαδική δουλειά που παρουσιάζω σαν χορογράφος. Το θέμα του φεστιβάλ που ήταν συγκεκριμένο και έπρεπε να μείνουμε πιστοί σε αυτό και ο συνδυασμός της συνθήκης του πίνακα που αποφασίσαμε να προσθέσουμε ήταν ήδη αρκετά υλικά που έπρεπε να συνδέσουμε, να σεβαστούμε και να χρησιμοποιήσουμε με πολλή προσοχή και σωστή ισορροπία.
ΕΠ – Η κύρια πρόκλησή μας ήταν αυτή της ενσωμάτωσης των διαφορετικών στοιχείων στην παράσταση και οι νοηματικές μεταβάσεις, καθώς θέλαμε να δημιουργήσουμε μία αφηγηματική ροή που να μπορεί να βοηθήσει τους θεατές να εισέλθουν στον κόσμο αυτό της συναισθηματικής, κοινωνικής και πολιτικής απομόνωσης.
Πώς ήταν η εμπειρία του In Progress Feedback Festival του Κινητήρα;
ΑΜ – Το φεστιβάλ του Κινητήρα ήταν μία ωραία εμπειρία. Γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους και καλλιτέχνες. Οι συμμετέχοντες έχουν άμεση επαφή με το κοινό δημιουργώντας ένα πλαίσιο ανταλλαγής ιδεών που έχει εποικοδομητικό χαρακτήρα. Ο διάλογος με το κοινό βοηθά τον δημιουργό να αντιληφθεί τις ανάγκες του έργου του σε ένα πρώιμο στάδιο και να προχωρήσει με μεγαλύτερη συνείδηση. Είναι ένα φεστιβάλ που «σβήνει» την διαχωριστική γραμμή μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη. Αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει ένα δημιουργικό ταξίδι και είναι σημαντικό για εμάς που διακριθήκαμε το ότι ολοκληρώνεται με την παρουσίαση του έργου μας σε ολοκληρωμένη μορφή σε συμπαραγωγή με τον Κινητήρα.
ΕΠ – Μέσα από τη συμμετοχή μας στο In Progress Feedback Festival μας δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψουμε εντατικά για να αποτυπώσουμε τη δική μας ερμηνεία του θέματος Έρωτας και Επανάσταση. Η δυνατότητα που είχαμε να λάβουμε σχόλια και feedback από τους θεατές σχετικά με το έργο μας αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι της περαιτέρω εξέλιξής του. Βασισμένοι στα όσα ειπωθήκαν και συζητήθηκαν τις μέρες του In Progress Feedback Festival στον Κινητήρα θα παρουσιάσουμε μία ολοκληρωμένη εκδοχή του 2084, που ελπίζουμε να μεταφέρει στους θεατές με αμεσότητα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, την αγωνία και την ελπίδα μας.
Τι διαφορετικό θα δούμε τώρα;
ΑΜ – Το Home είναι ένα έργο που ενώ ξεκίνησε από την ιδέα του έρωτα μέσα από μία ιδιαίτερη δημιουργική πορεία, μετουσιώθηκε τελικά σε ένα έργο που διαπραγματεύεται την ελευθερία, τη μοναξιά και την καταπίεση. Ξεκίνησε σαν ένα έργο με καθαρά ερωτικό χαρακτήρα, λόγω του θέματος του φεστιβάλ, που όμως κατά την διαδικασία ολοκλήρωσής του μας οδήγησε στην σύνθεση ενός έργου που εμπεριέχει όλα τα είδη των ανθρώπινων σχέσεων. Αυτός ήταν και ένας από τους στόχους που έθεσα σαν δημιουργός, να εμπνευστώ από την ιδέα του έρωτα, της επανάστασης, από τον τρόπο που ο κάθε ζωγράφος που επέλεξα να χρησιμοποιήσω σαν αναφορά ζωγράφιζε και να φτάσω στον άνθρωπο επαναπροσδιορίζοντας όλες τις ποιότητες που τον χαρακτηρίζουν.
ΕΠ – Ο έρωτας. Ένα συναίσθημα που είτε απομονώνει, είτε ενώνει. Ενίοτε, καταφέρνει και τα δύο. Ζώντας σε μία κοινωνία που αποσκοπεί στην συναισθηματική μας φυλάκιση και εκθείαση του ΕΓΩ, ο έρωτας μοιάζει με κάτι ριψοκίνδυνο και σχεδόν καταστροφικό. Ένα φως που προσπαθεί να φωτίσει τις γκρίζες ψυχές των ανθρώπων μιας πόλης μίζερης και μοναχικής. Παρασύροντάς τους σε καινούργια μονοπάτια, αδιέξοδα, με την ψευδαίσθηση της συντροφιάς. Καλώντας τους να ορίσουν τη δική τους πορεία και να επιλέξουν να ερωτευτούν, τη φύση, τους ανθρώπους, τα χρώματα, τη μουσική, το χορό, τη ζωή. Ή να ζήσουν μόνοι, περιτριγυρισμένοι από τις μικρές φωτιές του έρωτα που φοβήθηκαν να αγγίξουν. Μέσα σε μία συνεχή πάλη μεταξύ του ΕΓΩ, του ΕΣΥ και του ΕΜΕΙΣ. Μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως από τη στάχτη του έρωτα γεννιέται η μοναξιά και από αυτή τη μοναξιά μερικές φορές ξαναγεννιέται ο έρωτας.
Ποιες είναι οι ομάδες Almalibre.co και A(r)CT;
Almalibre.co
Η ομάδα Almalibre.com δημιουργήθηκε από την Αναστασία Μπρουζιώτη το 2011. Έργα τους είναι: Wish (2012), A true story (2013), Moving Picture (2014), Race to grace (2015), Soul Mechanisms/ Journey in the sky (2016), Infinity room dear(2017), Ηome (2017). Για δύο από αυτά έχουν βραβευθεί από τον Διεθνή Διαγωνισμό Χορογραφίας (Certamen Coreografico de Madrid) στην Μαδρίτη το 2013 και το 2015 αντίστοιχα (A true story, Race to grace). Έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Danza Trayectos, Arc for dance festival, Lekuz Lekuz, One Small Step, Dantza Hirian κ.α.), ενώ το 2016 επιλέχθηκαν από το Φεστιβάλ Ισπανίας Red de Cielo abierto να περιοδεύσουν στη χώρα με το έργο Race to grace. To 2017 συμμετείχαν στο διαγωνιστικό Φεστιβάλ Ιn Progress Feedback Festval 2017 του Κινητήρα με το έργο Home που διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο (βραβείο κοινού). Τον Νοέμβριο 2017 θα συμμετάσχουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Echo Echo festival of Dance and Movement της Ιρλανδίας.
A(r)CT
Η ομάδα A(r)CT γεννήθηκε το 2014 πάνω στην ιδέα, ότι ο χορός, όπως και όλες οι τέχνες, πρέπει να λειτουργεί ως μέσο κοινωνικής-και όχι μόνο-αλλαγής. Ο Άλεξ Γκοτς και η Ελένη Παπαϊωάννου είχαν την πρώτη τους συνεργασία στο πλαίσιο των σπουδών τους στο London Contemporary Dance School. Δημιουργούν έργα βασισμένα στον χορό και το σωματικό θέατρο, installations και site-specific παραστάσεις. Έχουν συμμετάσχει σε φεστιβάλ στην Αγγλία και την Ελλάδα όπως το Αthens Video Dance Project Festival 2016 (Αθήνα), 1η και 2η Πλατφόρμα Σύχρονου Χορού του Θεάτρου ΠΚ (Αθήνα), 1ο Φεστιβάλ Χορού του Χοροχρόνου (Αθήνα), Resolution 2016 και Fringe Shorts 2015 στο The Place (Λονδίνο), Summer Streets 2015 στη Regents Street, Friday League στο Theatre Delicatessen (Λονδίνο), Motus Festival στο Milton Keynes (Αγγλία), 2ο Scratch Festival (Αθήνα), Emerging Choreographers Platform 2015 στο Broadway Theatre (Λονδίνο). Έχουν δουλέψει και επηρεαστεί από καθηγητές, χορογράφους, χορευτές και καλλιτέχνες απ’ όλον τον κόσμο όπως οι Bruno Caverna, David Zambrano, Matan Levkowich, Edivaldo Ernesto, Rick Nodine, Luca Silvestrini (Protein Dance), Joanna Kalm, Seke Chimutengwende Livia Rita, Alexis Blake, Sophie Nuezel, Anders Duckworth, Daniel Persson (Humanah Productions), εμπλουτίζοντας το κινησιολογικό τους λεξιλόγιο.
Ο Πάνος Χουντουλίδης είναι ηχολήπτης και μουσικός παραγωγός με βάση το Λονδίνο. Συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την Ελένη Παπαϊωάννου στη δημιουργία ενός μικρού μήκους video dance.
Ίνφο
“Κινητήρας” – Ερεχθείου 22, Ακρόπολη |Τηλ.: 210 9248328
www.kinitiras.com | info@kinitiras.com |fb: Kinitiras
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Από 7 έως 30 Οκτωβρίου
Σάββατο στις 21.30, Κυριακή & Δευτέρα στις 20.30
·Στις 21 Οκτωβρίου, από τις 18.00 έως τις 20.00 θα πραγματοποιηθεί Master Class από τις ομάδες A(r)CT και Alma Libre για επαγγελματίες χορευτές. Αντί της παράστασης, θα ακολουθήσει συζήτηση ανοιχτή στο κοινό.
Διάρκεια: 80 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος 8 €
