Εν μέσω αγωνιστικών κινητοποιήσεων ηθοποιών, σπουδαστών δραματικών σχολών για το προεδρικό διάταγμα 85, με το οποίο όλοι οι απόφοιτοι δραματικών σχολών & σχολών χορού και κινηματογράφου κατατάσσονται στην κατηγορία εργαζομένων ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), με τους καθηγητές των Δραματικών Σχολών Εθνικού Θεάτρου και ΚΘΒΕ να έχουν παραιτηθεί (σε μια ιστορική απόφαση), με το σπουδαστικό έτος να έχει ήδη χαθεί, με το Εθνικό Θέατρο να τελεί υπό κατάληψη, με τον καλλιτεχνικό κόσμο να βρίσκεται σύσσωμος σε έναν πρωτοφανή για τα δεδομένα του κλάδου αγωνιστικό αναβρασμό και με την απειλή απεργίας διαρκείας, η κυβέρνηση επιδεικνύει μια ακατανόητη και περίεργη ψυχραιμία. Σαν να το περίμενε από καιρό, σαν όλες αυτές οι αντιδράσεις να ήταν μέρος ενός αρχικού σχεδιασμού, ο οποίος βαίνει καλώς…
Για να εξηγούμαι, στην πολιτική όταν μάλλον αυτή προσδιορίζεται και καθορίζεται από κέντρα εξουσίας και ελέγχου ολόκληρου του πολιτειακού σχεδιασμού, συμβαίνει πολλές φορές η δημιουργία ενός έντονου κλίματος δυσαρέσκειας, ώστε η όποια λύση δοθεί να φαντάζει πολύτιμη και ευεργετική. Οι καλλιτέχνες σωστά αντιδρούν σύσσωμοι, σωστά βρίσκονται στους δρόμους ακόμα και αν αυτή η αντίδραση έρχεται καθυστερημένη μιας και επί δεκαετίες είχαν συμβιβαστεί με την απολύτως ιδιωτικοποιημένη εκπαίδευσή τους και την κάλυψη πίσω από αβέβαια πτυχία και «χαρτιά» που ήταν κοινό μυστικό ότι στην πραγματικότητα δεν τους πρόσφεραν καμία εργασιακή εγγύηση και κάλυψη. Σωστά (αν και καθυστερημένα) διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους με την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας παντού, παρόλο που επέτρεψαν (και με την ανοχή της προ δεκαετίας διοίκησης του ΣΕΗ) να χαθούν στο όνομα της εθνικής σωτηρίας και στήριξης της οικονομίας (!).
Πολύ φοβάμαι, ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πετάξει το τυρί, σε μια φάκα που δεν είναι ορατή. Μια φάκα που θέλει το προεδρικό διάταγμα 85 να αποτελεί απλά τον «λαγό» που θα οδηγήσει την κούρσα της ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας. Εργαλειοποιώντας το θολό νομοθετικό πλαίσιο που διέπει δεκαετίες τώρα την καλλιτεχνική εκπαίδευση, να δημιουργήσει προφάσεις εν αμαρτίαις ώστε τα κολέγια και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να θεωρηθούν αναγκαιότητα, δημιουργώντας προηγούμενο στην καλλιτεχνική εκπαίδευση ώστε να επεκταθεί γενικά και στο άμεσο μέλλον σε όλους τους κλάδους ανοίγοντας του δρόμο σε ντόπιους και διεθνείς πολυεθνικούς οργανισμούς να αναπτύξουν κερδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα σε έναν χώρο που συνταγματικά δεν τους επιτρέπεται και που ασφαλώς θα εντείνει και θα γιγαντώσει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Βεβαίως, μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει και ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από τις (πολλές) δραματικές σχολές, οι οποίες διατηρούν μεν ένα μικρομεσαίο χαρακτήρα στην οικονομική πυραμίδα, και οι οποίες (για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους) ελλείψει ουσιαστικής δημόσιας εκπαίδευσης λειτουργούσαν απλά σαν «μηχανές παραγωγής ηθοποιών» με την ανοχή ή μάλλον συστηματική αδιαφορία ενός κράτους που χρησιμοποιεί τον πολιτισμό μόνο ως κερδοφόρα τουριστική ατραξιόν. Και τότε θα είναι πολύ αργά για όλη την κοινωνία…
Οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» το τυράκι της δημιουργίας οποιουδήποτε «πανεπιστημίου» ή κολεγίου, σε οποιαδήποτε μορφή που δεν διαφυλλάττει ρητά και κατηγορηματικά το δικαίωμα στη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση.
Ήδη, εχτές όπως ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού συνεδρίασαν οι τρεις διυπουργικές ομάδες εργασίας (Θέατρο, Χορός, Μουσική), που συστάθηκαν με απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνας Μενδώνη για την εκπόνηση αναλυτικών προτάσεων, με στόχο την ανάληψη κοινής νομοθετικής πρωτοβουλίας των συναρμόδιων Υπουργείων Πολιτισμού και Αθλητισμού και Παιδείας και Θρησκευμάτων. Διαβάζουμε ότι στην πρώτη αυτή συνεδρίαση, υπό την προεδρία της Γενικής Γραμματέως Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠΠΟΑ, Ελένης Δουνδουλάκη, συζητήθηκε το πλαίσιο λειτουργίας των κρατικών φορέων καλλιτεχνικής εκπαίδευσης και παρουσιάστηκαν επί της αρχής οι προτάσεις τους, βάση της προεργασίας που έχει γίνει από το Υπουργείο Πολιτισμού και τους φορείς από το 2021 έως σήμερα. Κατέστη σαφές από όλους τους συμμετέχοντες ότι ως την 31η Μαρτίου 2023 (!) θα κατατεθεί τεκμηριωμένη πρόταση για την ανωτατοποίηση των σπουδών στις παραστατικές τέχνες. Δηλαδή όσα η πολιτεία δεν έκανε τόσες δεκαετίες θα το πράξει εντός 51 (προεκλογικών) ημερών!
Βεβαίως, η πρώτη ανακοίνωση του υπουργείου, βασισμένη στη δήλωση του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη μιλά για «δημιουργία δημόσιας πανεπιστημιακού επιπέδου σχολής στις παραστατικές τέχνες», αλλά επειδή το τι θεωρεί αυτή η κυβέρνηση «δημόσιο» και επειδή κάτω από ποιο ακριβώς πλαίσιο θα λειτουργήσει είναι επίσης θολό, οφείλουν οι καλλιτέχνες να είναι σε επαγρύπνηση. Να δουν τη φάκα και να γυρίσουν την πλάτη στο τυρί.
σκίτσο ΑνΚυρ
