Το Ψυχώ (1960) του Άλφρεντ Χίτσκοκ είναι κάτι περισσότερο από μια ταινία τρόμου. Αν το λέγαμε σπουδή στο μαύρο της ανθρώπινης ψυχής θα ήταν υπερβολή; Δεν είναι μόνο η περίφημη σκηνή ενός φόνου. Είναι όλη η ματιά του σκηνοθέτη στην ανθρώπινη ονορίοτη συμπεριφορά. Στο έργο η σχέση μητέρας – γιου φαντάζει ως η οπτικοποιημένη εκδοχή της Φροϊδικής θεωρίας. Το έργο θα προβάλλει απόψε ο Alpha -βράδυ Πέμπτης 5 προς Παρασκευή 6 Οκτωβρίου- σε μια ώρα που δεν θα το δει κανείς 01:45 (!).
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ σκηνοθέτησε την ταινία «Ψυχώ» το 1960, διασκευάζοντας ένα έργο του Ρόμπερτ Μπλοχ, εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός.
Το πρώτο πλάνο της ταινίας επικεντρώνεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Εκεί η Μάριον και ο εραστής της αγκαλιάζονται πάνω στο κρεβάτι. Ο θεατής καταλαβαίνει ότι πήγαν εκεί για να κάνουν έρωτα σ’ ένα διάλειμμα από τη δουλειά τους. Ωστόσο, κάτι δυσάρεστο αιωρείται στην ατμόσφαιρα.
Εκείνος δεν μπορεί να την παντρευτεί, γιατί πρέπει να ξεπληρώσει τα χρέη του πατέρα του που έχει πεθάνει και να δώσει διατροφή στην πρώην γυναίκα του.
Εκείνη διαμαρτύρεται και του λέει ότι παρά τις δυσκολίες θέλει να τον παντρευτεί. Το ζευγάρι χωρίζει και εκείνη συναντά το αφεντικό της, έναν πλούσιο γέρο, από τον οποίο κλέβει χρήματα και φεύγει.
Η Μάριον μετά από περιπέτειες θα φτάσει σ’ ένα μοτέλ. Εκεί η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη και θα πάρει τραγικές διαστάσεις, αφού ο θεατής θα γίνει μάρτυρας ενός φρικτού, βάρβαρου και άγριου φόνου.
Η ταινία «Ψυχώ» είναι μια από τις ακραίες ταινίες τρόμου και αγωνίας που δίνουν λαβή για αναλύσεις τόσο ψυχαναλυτικές όσο και μορφολογικές.
Αφού η γραμματέας Μάριον φεύγει από τη δουλειά της κλέβοντας 40.000 δολάρια, μπαίνει στο απόκοσμο Bates Motel, το οποίο διευθύνει ο ντροπαλός, δύστροπος Νόρμαν και η δεσποτική ηλικιωμένη μητέρα του.
Κατά τη διάρκεια του ντουζ της, η Μαριόν μαχαιρώνεται θανάσιμα από τη μητέρα του Νόρμαν και εκείνος φροντίζει να «ξεφορτωθεί» το σώμα της. Εν τω μεταξύ, ο φίλος της Μαριόν και η αδερφή της ξεκινούν μια αγωνιώδη αναζήτηση, που τελικά τους οδηγεί στο σπίτι των Bates. Εκεί, η αλήθεια, με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι, ξεπερνά κάθε φαντασία.
Το 1992 η ταινία Ψυχώ χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ το 1998 έλαβε την 18η θέση ως μιά από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Στην επετειακή ψηφοφορία του 2008, σκαρφάλωσε στη 14η θέση στην καινούργια λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες.
Η Τζάνετ Λι βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα «Β’ Γυναικείου Ρόλου» για την ερμηνεία της στην ταινία κι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτάθηκε για βραβείο «Καλύτερης Σκηνοθεσίας» από το Σωματείο Αμερικανών Σκηνοθετών.
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Σενάριο: Τζόζεφ Στέφανο, Ρόμπερτ Μπλοχ
Ηθοποιοί: Άντονι Πέρκινς, Τζάνετ Λι, Βέρα Μάιλς, Τζον Γκάβιν, Μάρτιν Μπάλσαμ
