Η Λίνα Πάτσιου στέκεται στο παρόν προβάλλοντας σύγχρονο θεατρικό λόγο. Πρωταγωνιστεί μαζί με τον Νίκο Κουκά στην παράσταση Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια στο Studio Μαυρομιχάλη. Τι έχουμε εδώ; Το πολυβραβευμένο έργο του Σαμ Στάινερ που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε δική της μετάφραση, παίρνει μια ιστορία αγάπης και την τοποθετεί σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον γεμάτο περιορισμούς. Ένας από αυτούς, ο πιο εφιαλτικός, είναι οι άνθρωποι να μην μπορούν να πουν παραπάνω από 140 λέξεις ημερησίως. Η συνέντευξη μαζί της κυκλοφορεί ανάμεσα στην ανάγκη για δημιουργία και την ολοένα μειωμένη αυτοδυναμία της ανθρώπινης έκφρασης.
-Ο περιορισμός των λέξεων προϋποθέτει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της σκέψης. Ο κόσμος όπου η διαλεκτική θα είναι απαγορευμένη, πώς σου ακούγεται;
Φρικτός ασφαλώς. Δυστυχώς δεν μου φαίνεται και ξένος όμως. Ο διάλογος, ο ειλικρινής, εποικοδομητικός διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους ανοιχτούς στα επιχειρήματα ο ένας του άλλου, σπανίζει. Νομίζω πια οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν στρατόπεδα, όχι απόψεις. Ταυτοποιούν τον εαυτό τους σαν μέλος μιας ομάδας, ιδεολογίας, όπως θέλεις πες το, και παύουν να λειτουργούν ως λογικά, αυτοδύναμα όντα. Για μένα αυτό είναι πολύ τρομακτικότερο από μια νομοθετική απαγόρευση γιατί γίνεται οικειοθελώς.
-Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο χρόνος του εγκλεισμού, που βιώσαμε πρόσφατα, ήταν πρόβα περιστολής των δικαιωμάτων μας;
Δεν θα ήθελα να το πω αυτό, η πρόβα υπονοεί και μια παράσταση στο μέλλον και αυτό το έργο δεν θα ήθελα να το δω. Πάντως ο χρόνος του εγκλεισμού, ως ιστορικό γεγονός παρουσιάζει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον.
-Το σύγχρονο θέατρο είναι το θέατρο που θα έχει ολοένα και λιγότερους διαλόγους;
Ο λόγος είναι η καρδιά του θεάτρου, οπότε δεν ξέρω αν μπορώ να φανταστώ ένα έργο με ελάχιστο διάλογο που να εξακολουθεί να υπάγεται στην κατηγορία του θεατρικού δρώμενου. Σίγουρα υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που γίνονται στο θέατρο που βασίζονται ή χρησιμοποιούν και άλλα μέσα έκφρασης, αλλά ο λόγος δεν μπορεί να λείπει. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι το σύγχρονο θέατρο έχει συντομότερους μονολόγους, γιατί πλέον στη ζωή σπάνια αφήνουμε κάποιον να μιλήσει χωρίς να τον διακόψουμε, οπότε στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής προσέγγισης τού σήμερα, ναι, οι μονόλογοι μπορεί να είναι πολύ μικρότεροι και οι διάλογοι πιο στακάτοι. Να λείπει δηλαδή ο λυρισμός. Άλλωστε δεν διανύουμε μια λυρική περίοδο, πολιτισμικά.
-Υπάρχει η θεωρεία πως στην τέχνη ό,τι ήταν να συμβεί έχει ήδη συμβεί. Αν είναι έτσι, το νέο στην τέχνη ποιο είναι; Πού μπορεί να αναζητηθεί;
Νομίζω πως αυτό είναι αλήθεια μόνο όταν μιλάμε για ευρήματα κενά, που γίνονται χάριν εντυπωσιασμού. Αν ο δημιουργός έχει στο μυαλό του την εκτίμηση του κοινού ό,τι και να κάνει, θα είναι επανάληψη. Πιθανώς μια ευρηματική επανάληψη αλλά θα είναι κάτι νεκρό. Το νέο στην τέχνη είναι ό,τι προκύπτει από την ειλικρινή επαφή με αυτό που έχουμε να πούμε. Αυτό που υπηρετεί τις ανάγκες της ιδέας. Κι ας το έχει ξαναδεί σε άλλο πλαίσιο ένα εκατομμύριο φορές. Και ξέρετε, ο καλλιτέχνης γνωρίζει πάντα αν αυτό που παρουσιάζει είναι γειωμένο ή όχι.
-Τι δεν έχεις κάνει μέχρι σήμερα καλλιτεχνικά που θα ήθελες να κάνεις το συντομότερο δυνατό;
Έχω γράψει μία ταινία μικρού μήκους που θα ήθελα να τη σκηνοθετήσω, ίσως του χρόνου.
-Ο χρόνος τελειώνει. Υπάρχει κάτι που πρέπει να προλάβεις πριν τις 31-12-2022;
Η Λίνα Πάτσιου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Νίκο Κουκά στo πολυβραβευμένο έργο «Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια» του Σαμ Στάινερ που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Νταλιάνη.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Studio Μαυρομιχάλη.
Το πολυβραβευμένο έργο « Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια » του Σαμ Στάινερ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τι συμβαίνει όταν δεν μπορείς να πεις παραπάνω από 140 λέξεις ημερησίως; Πως συνδυάζονται η επανάσταση και η λογική; Ποιος είναι ο καλύτερος επικήδειος για μία γάτα που την έλεγαν Ντένις;
Ο Όλιβερ και η Μπερναντέτ συναντιούνται στην κηδεία μίας γάτας, καθώς η κυβέρνηση επιβάλλει ημερήσιο όριο λέξεων. Θα καταφέρουν οι δυο τους να γνωριστούν, να επικοινωνήσουν και να αγαπηθούν ή θα χαθούν στη σιωπή; Επίκαιρο όσο ποτέ, το έργο διαπραγματεύεται μια μετ’ εμποδίων επικοινωνία σ’ έναν κόσμο που απομονώνει.
Ο συγγραφέας, σε μια αφήγηση με μη γραμμική χρονολογική σειρά εξερευνά το διαχρονικό ερώτημα: πώς θα έρθουμε εντέλει κοντά;
Η παράσταση θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη από 21/11/ 2022 έως 24/01/ 2023 για 20 παραστάσεις.
Συντελεστές:
Συγγραφέας : Σαμ Στάινερ
Μετάφραση: Λίνα Πάτσιου
Σκηνοθεσία: Βαρβάρα Νταλιάνη
Σκηνικά: Ναταλία Λαμπροπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Άννα Δεληγιάννη
Κοστούμια: Κωνσταντίνα Δαούτη
Κινησιολογία: Χρυσάνθη Φύτιζα
Επιμέλεια Σκηνικού Λόγου: Νίκος Παναγιωτοπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Κασσαπίδης
Graphic Designer: Χριστίνα Μπιλιούρη
Κατασκευή Σκηνικού: Γίωργος Βουρνουσούζης
Παραγωγή: Rastonee Productions
Social media: Κορίνα Λαγουδάκη
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Διανομή:
Μπερναντέτ: Λίνα Πάτσιου
Όλιβερ: Νίκος Κουκάς
Ευχαριστίες:
Κωστής Μαραβέγιας
Info:
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8ευρώ ανέργων- άνω των 65 και 5 ευρώ ατέλειες
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/lemonia-lemonia-lemonia-lemonia-lemonia/
Διάρκεια: 110 λεπτά
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134
Τηλέφωνο: 21 0645 3330
