Στα σινεμά ξανά – από τις 8 Ιουνίου- το σπάνιο αριστούργημα του Γκοντάρ “Μια Παντρεμένη Γυναίκα” σε ψηφιακά αποκατεστημένη επανέκδοση.
ΣΥΝΟΨΗ
Η Σαρλότ είναι μια παντρεμένη γυναίκα, αλλά ασφυκτιώντας σε ένα βαλτωμένο γάμο, διατηρεί ερωτική σχέση με έναν νεαρό ηθοποιό. Ο προσγειωμένος, μεσήλικας σύζυγός της, ο Πιερ, παρά το γεγονός ότι η σχέση του με τη Σαρλότ έχει βαλτώσει, επιμένει να κάνει μαζί της παιδί. Οι βάσιμες υποψίες του ότι τον απατά, τους εξωθούν σε συχνούς καβγάδες και δεν διστάζει να προσλάβει έναν ντετέκτιβ να την παρακολουθεί. Ο νεαρός ηθοποιός, ο Ρομπέρ, που μοιράζεται το κρεβάτι της απιστίας με τη Σαρλότ, τρέφει ειλικρινή συναισθήματα, και παρόλο που μαζί της λειτουργεί σαν ένα σκανταλιάρικο παιδί που κάνει αταξίες, θέλει τη Σαρλότ αποκλειστικά δική του. Το ερωτικό παιχνίδι θα διακοπεί όταν η Σαρλότ θα διαπιστώσει ότι είναι έγκυος. Οι σκέψεις της Σαρλότ πλέον δεν καθοδηγούνται από το ερώτημα ποιος είναι ο πατέρας, αλλά ποιος είναι ο καταλληλότερος πατέρας για το παιδί της.
Η ιστορία βασίζεται σε ένα συνηθισμένο ερωτικό τρίγωνο. Μια παντρεμένη γυναίκα που ασφυκτιά στον γάμο της και πνίγεται στις βάσιμες καχυποψίες του συζύγου της, διατηρεί μια παράνομη σχέση με έναν ηθοποιό. Οι συναντήσεις τους πραγματοποιούνται σε μικρές ρομαντικές σοφίτες, σε κινηματογραφικές αίθουσες και σε δωμάτια ξενοδοχείων. Τα γυμνά τους σώματα μπαίνουν σε έναν γνώριμο ερωτικό χορό πάνω στα λευκά σεντόνια. Δεν είναι τυχαία η επικράτηση του λευκού, καθώς λειτουργεί ως μια απόδειξη μια την αγνότητα της σαρκικής γνωριμίας δυο προσώπων. Τα πόδια μπλέκονται μεταξύ τους, τα χέρια αναζητούν το τέλειο σύμπλεγμα και το δέρμα ανατριχιάζει σε φιλιά και χάδια. Ερωτικές στιγμές γεμάτες έντονο πάθος καθώς οι συναντήσεις αυτές είναι σύντομες και κουβαλούν την αμφιβολία της πιθανής τελευταίας φοράς που πραγματοποιούνται.[…]
Παραλειπόμενα
-Ο Godard συνάντησε στο φεστιβάλ Κανών τον Μάη του 1964 τον Luigi Chiarini, διευθυντή του φεστιβάλ Βενετίας, και του υποσχέθηκε ότι θα του έχει μια ταινία έτοιμη μέχρι και την έναρξη της Μόστρα τον Αύγουστο.
-Ο Γάλλος δημιουργός επηρεάστηκε άμεσα θεματικά από το Απαλό Δέρμα (1964) του Francois Truffaut, μια ταινία που μόλις είχε δει στις Κάνες και θαύμασε. Αλλά για να το πράξει, πρώτα ήρθε σε επικοινωνία με τον συνάδελφο του, ρωτώντας τον αν μπορεί να κάνει μια δική του εναλλαγή πάνω στο ίδιο θέμα.
-Στη Βενετία η υποδοχή ήταν παραπάνω από θετική. Ο Michelangelo Antonioni συνεχάρη προσωπικά τον Godard, ενώ ακόμα κι αυτοί οι Γάλλοι κριτικοί του Cahiers du Cinema που πριν κάποιες ημέρες τού γύρισαν την πλάτη για το Μια Ξεχωριστή Συμμορία, εδώ τον επευφήμησαν. Παρόλα αυτά, η επιτροπή λογοκρισίας, με ψήφους 15-5, αποφάσισε να απαγορεύσει την προβολή της ταινίας. Ο λόγος εντοπίζονταν στον τίτλο, ως υπόνοια ότι όλες οι γυναίκες απατούν τους συζύγους τους, αλλά φυσικά και στις ερωτικές σκηνές. Τότε ο υπουργός πληροφορικών Alain Peyrefitte δέχτηκε να συναντήσει τον Godard, κι αυτή ήταν η εκκίνηση ενός διαλόγου που κράτησε επί μήνες.
-Με τον σκηνοθέτη να επιμένει ότι οι λόγοι της απαγόρευσης ήταν πολιτικοί, εντέλει έκοψε λίγο “γυμνό”, άλλαξε τον τίτλο μακραίνοντας τον και η ταινία βγήκε στις αίθουσες.
Μουσικά Παραλειπόμενα
-Πέντε μουσικά θέματα του Ludwig van Beethoven ντύνουν ηχητικά το φιλμ. Χαρακτηριστική όμως θέσει καταλαμβάνει σε μια σκηνή και το τραγούδι Quand le Film est Triste, με ερμηνεύτρια τη Sylvie Vartan.
Σκηνοθεσία: Jean-Luc Godard
Σενάριο: Jean-Luc Godard
Παραγωγή: Philippe Dussart, Maurice Urbain
Φωτογραφία: Raoul Coutard
Κύριοι Ρόλοι: Macha Meril … Charlotte
Bernard Noel … Robert
Philippe Leroy … Pierre
Roger Leenhardt … Roger Leenhardt
Christophe Bourseiller … Nicolas
Jean-Luc Godard … αφηγητής (φωνή)
Χώρα: Γαλλία/ Ασπρόμαυρο
Διάρκεια: 95min
