κείμενο: Αλεξάνδρα Φεφοπούλου – #worldvespa
Το 2011, πλάι στους φοιτητές που κατέβηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας για τα προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα της Χιλής (απομεινάρι, όπως και το Σύνταγμα, της στρατιωτικής χούντας του Πινοτσέτ), εμφανίστηκε ένας σκύλος. Ήταν ένας μαύρος ημίαιμος σκύλος που, όταν έβλεπε τις δυνάμεις καταστολής των Carabineros να επιτίθενται στους διαδηλωτές, τους υπερασπιζόταν γαβγίζοντας. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα, ο σύντροφός του, ο Λουκάνικος, έδινε κι εκείνος τον αγώνα του κόντρα στην κοινωνική αδικία, πλάι στους εξεγερμένους της Αθήνας.
Θα μπορούσε ένας γνώστης της συμπεριφοράς των σκύλων να πει πως η μανία των δυο σκύλων, που έμελλε να γίνουν σύμβολα των αγώνων στις δυο χώρες, να τρέχουν μαζί με τους διαδηλωτές, ίσως και να ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Θα μπορούσε επίσης, αυτός ο γνώστης να πει πως τα σκυλιά έχουν την τάση να αντιπαθούν τους ανθρώπους των οποίων τα χαρακτηριστικά είναι κρυμμένα. Οπότε, θα κατέληγε ο γνώστης, είναι αναμενόμενο ένα σκυλί να εξαγριώνεται στο θέαμα των πάνοπλων αστυνομικών. Όμως, τι νόημα θα είχε να το πει αυτό; Η σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο δεν εξαρτάται από τη λογική σκέψη του πρώτου και τη συνειδητή απόφασή του να σταθεί πλάι στον δεύτερο με επιχειρήματα. Κι αυτό άλλωστε είναι που την κάνει μοναδική.
•Έτσι λοιπόν, ο μαύρος ημίαιμος σκύλος από το Σαντιάγο, βαφτίστηκε με το πιο ταιριαστό όνομα από τους εξεγερμένους φοιτητές: Negro Matapacos. Στα ισπανικά της Χιλής, paco σημαίνει μπάτσος και matar σημαίνει σκοτώνω. Και κάπως έτσι, ο μαύρος σκύλος με το κόκκινο φουλάρι που του είχαν φορέσει οι φοιτητές, έγινε πιστός σύντροφος και συναγωνιστής τους
Φωτογραφίες, βίντεο, ακόμη κι ένα ντοκιμαντέρ γυρισμένο από τους φοιτητές του πανεπιστημίου του Σαντιάγο έκαναν τη φιγούρα του Matapacos γνωστή ως κι έξω από τα σύνορα της χώρας. Μέχρι και σελίδα στο Facebook απέκτησε. Κι ενώ μετά τον θάνατό του το 2017 (τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Λουκάνικου το 2014) στο σπίτι της γυναίκας που τον φρόντιζε, θα πίστευε κανείς πως ο Matapacos είχε γίνει πια κομμάτι του παρελθόντος, οι εξελίξεις τον έφεραν ξανά στο παρόν.
•Τον Οκτώβριο του 2019, με αφορμή την ξαφνική άνοδο της τιμής των εισιτηρίων στα ΜΜΜ, η κουρασμένη κοινωνία της Χιλής που όμως έβραζε όλο το προηγούμενο διάστημα, έβγαλε γι’ ακόμη μια φορά μπροστά τους φοιτητές για ν’ αγωνιστούν. Και κάπως έτσι ο Matapacos, από μακρινή ανάμνηση μετατράπηκε σε διαχρονικό σύμβολο κατά της αδικίας. Ένας μαύρος σκύλος του δρόμου, ένας ημίαιμος – ταπεινής καταγωγής και “ύποπτων κοινωνικών φρονημάτων”, ένας παρίας, έγινε το σύμβολο κάτω από το οποίο ενώθηκαν ξανά οι νέοι μιας ολόκληρης χώρας, για να διεκδικήσουν το μέλλον τους.
