Προσοχή! Εύθραυστον! – Κύρος Παπαβασιλείου
Εξομολογήσεις που μετατρέπονται σε αναμετρήσεις. Με τους εαυτούς, με τους άλλους. Εντός κι εκτός. Με την προσοχή που δίνουμε σε ένα πολύτιμο κρύσταλλο. Γιατί τι άλλο, είναι η ψυχή από ένα διάφανο κρύσταλλο. Κάποτε θολό. Κάποτε βρώμικο. Κάποτε λαμπερό. Πάντα όμως κρύσταλλο. Άνθρωποι της τέχνης σε δέκα ερωτήσεις-δέκα ιστορίες που μοιάζουν προσωπικές, μπορεί να αφοράν όμως όλους. Α, και μια ερώτηση για την ίδια την Τέχνη. Πως αλλιώς…
Κύρος Παπαβασιλείου, σκηνοθέτης. Για τέσσερις παραστάσεις από 24 έως 27 Απριλίου στο Θέατρο Θησείον, θα παρουσιαστει η παράσταση της θεατρικης ομάδα «À Vendre» από την Κύπρο, «Απόπειρες για τη ζωή της» του Μάρτιν Κριμπ σε δική του μετάφραση και δραματουργία και σε σκηνοθεσία Μαρίας Βαρνακκίδου
Μια ιστορία που με συνοδεύει… Το τι διαδραματίζεται στο ποίημα «Ο Άγγλος ζωγράφος και ποιητής Dante Gabriel Rosetti γράφει με το χέρι μου ένα ποίημα» του Μίλτου Σαχτούρη: «-Άκου, σου έλεγα τότε την αλήθεια, την ήξερα τότε την αλήθεια. –Όχι, μου έλεγες, / τα πουλιά φυτρώνουν / τα γουρούνια πετάνε / τα λουλούδια περπατάνε…»
Ένα πρόσωπο που με σημαδεύει… Δεν είμαι προσωπολάτρης, αλλά σίγουρα με σημαδεύουν όλοι όσοι καθόρισαν την ταυτότητά μου, οι γονείς μου, οι ποιητές, και πολλοί άλλοι.
Μια κατάσταση που με τσακίζει… Η βαρβαρότητα που τόσο εύκολα κανονικοποιείται και νομιμοποιείται.
Ένα όνειρο που με «στοιχειώνει»… Ότι πηδάω από ένα παράθυρο σε ένα ισόγειο σπίτι και ξαφνικά αντί να πατήσω στο έδαφος πέφτω από τον ουρανό. Μαζί μου πέφτουν χιλιάδες χαρτονομίσματα. Στο έδαφος υπάρχει κόσμος μαζεμένος που φωνάζει ρυθμικά «Όχι στα λεφτά, όχι στα λεφτά». Όταν φτάνω κοντά στο έδαφος, οι άνθρωποι αυτοί με σώζουν πιάνοντάς με. Κανείς δεν ακουμπάει τα χρήματα.
Θραύσματα που με ολοκληρώνουν… Το κάθε τι που η πόλη εμφανίζει μπροστά μου.
Ένας ανεκπλήρωτος στόχος… Να γίνω καλός κιθαρίστας
Ένας εκπληρωμένος «έρωτας»… Η Μαρία, η… Άννα.
Τι δικό μου θα καταργούσα; Τα τραύματά μου, κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να καταργηθεί.
Τι «ξένο» θα υιοθετούσα; Τον ξένο, αυτόν που δεν μπορεί να υιοθετηθεί
Εγώ κι Εγώ… εχθροί ή φίλοι; Και τα δύο, πάντα, αθεράπευτα.
Στην τέχνη υπάρχει νέο και παλιό; Υπάρχει, αλλά αυτό δεν είναι που έχει σημασία. Σημασία έχει η αποκάλυψη μιας αλήθειας και το βάθος.
Ο Κύρος Παπαβασιλείου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1972. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία έχει επιλεγεί στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ροττερνταμ 2015. Η τελευταία του μικρού μήκους ταινία “Για το όνομα του σπουργιτιού” έχει επιλεγεί στο επίσημο διαγωνιστικό τμημα για μικρού μήκους του Φεστιβάλ Καννών 2007. Έχει σκηνοθετήσει άλλες δύο μικρού μήκους ταινίες. Είναι σεναριογράφος σε όλες του τις ταινίες. Εργάζεται ως σκηνοθέτης και μοντέρ.
