Ταινίες με πάθη ανώνυμων που «καλπάζουν» στις οθόνες…

Του Παύλου Θ. Κάγιου //

Φιλμ μικρών προϋπολογισμών και μεγάλων παθών ξεχωρίζουν στις νέες ταινίες αυτής της εβδομάδας όπως η νορβηγική «Θέλμα», η σουρεαλιστική γαλλο-ελληνική «Μποέμικη ζωή» με την εκρηκτική Δάφνη Πατακιά, το σκοτεινό «Καλπάζοντας με το όνειρο» και το ντοκιμαντέρ στοχασμού «Κωστής Παπαγιώργης, ο πιο γλυκός μισάνθρωπος» της Ελένης Αλεξανδράκη. Το δε αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε δύο κινηματογράφους είναι, φυσικά, εκτός συναγωνισμού.

«Μποέμικη ζωή»
Η ταινία έκπληξη της εβδομάδας «Μποέμικη ζωή» (Djam), έχει και ελληνικό χρώμα καθώς μπορεί να έχει γυριστεί από έναν Γάλλο, αλλά αποθεώνει τη χώρα μας, το ρεμπέτικο και η πρωταγωνίστριά του είναι ένα θεσπέσιο κορίτσι γεμάτο χυμούς ταλέντου, η Δάφνη Πατακιά (συγκρατήστε το όνομα). Το εν λόγω κορίτσι είναι η Djam της ταινίας, μια νεαρή Ελληνίδα, που ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη όταν ο θείος της Κακούργος την στέλνει για να βρει ένα σπάνιο εξάρτημα για το χαλασμένο τους καΐκι. Εκεί θα συναντήσει την Avril, μια νεαρή γαλλίδα, αδέκαρη και χαμένη, που ταξίδεψε στην Τουρκία για να εργαστεί σαν εθελόντρια σε ανθρωπιστική οργάνωση. Η Djam με την ελεύθερη, γενναιόδωρη και απρόβλεπτη ψυχή, θα πάρει την Avril υπό την προστασία της. Και από την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα ένα μουσικό κι ελεύθερο, αναρχικό κι αρκετά αλαλούμ ταξίδι ξεκινάει. Αν δεν σας ενδιαφέρουν οι ιστορίες με αρχή-μέση-τέλος, αλλά βλέπετε τον κινηματογράφο σαν ένα ποιητικό ταξίδι στους δρόμους του συναισθήματος, απολαύστε το «Djam» και το μαγικό πυροτέχνημα που λέγεται Δάφνη Πατακιά.

Σκηνοθεσία: Τόνι Γκάτλιφ
Παίζουν: Δάφνη Πατακιά, Σιμόν Αμπακιάρ, Μαριέν Καγιόν

«Θέλμα»
Μεταφυσικό και σκοτεινό θρίλερ σαν τις … σκανδιναβικές χώρες από τον Νορβηγό σκηνοθέτη των καλών ταινιών «Όσλο, 31 Αυγούστου» και «Ο ήχος της σιωπής».

Ηρωίδα της είναι η Θέλμα, μια ντροπαλή νεαρή κοπέλα, η οποία αφήνει πίσω της τους θρησκόληπτους γονείς της σε μια μικρή πόλη της δυτικής ακτής στη Νορβηγία, προκειμένου να σπουδάσει σε ένα πανεπιστήμιο του Όσλο. Μια μέρα κυριεύεται από μια έντονη και αναπάντεχη κρίση, η οποία μοιάζει με εκείνες της επιληψίας. Το ίδιο αναπάντεχη είναι για τη Θέλμα η έλξη που νιώθει για την Άνγια, μια πανέμορφη συμφοιτήτριά της, η οποία δείχνει να ανταποκρίνεται στην μαγνητική παρουσία της μοναχικής, παράξενης επαρχιώτισσας. Καθώς κυλάει η ακαδημαϊκή χρονιά, η Θέλμα κυριεύεται ολοένα και περισσότερο από τα έντονα αισθήματά της για την Άνγια. Αισθήματα που δεν τολμά να τα παραδεχτεί ακόμα και στον ίδιο της τον εαυτό! Στο ίδιο χρονικό διάστημα, όμως, βιώνει ολοένα και συχνότερες και πιο έντονες κρίσεις. Καθώς καθίσταται ξεκάθαρο ότι αυτές οι κρίσεις αποτελούν απλώς ένα σύμπτωμα ανεξήγητων, ενδεχομένως και επικίνδυνων, υπερφυσικών ικανοτήτων, η Θέλμα καλείται να αντιμετωπίσει τραγικά μυστικά του παρελθόντος της αλλά και τις τρομακτικές επιπτώσεις των δυνάμεών της…

– Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία «Θέλμα»:
«Αρχικά είχα την ιδέα να γυρίσω κάτι με μάγισσες τοποθετημένο στο Όσλο» λέει ο σκηνοθέτης Γιοαχίμ Τρίερ. «Είμαι μανιακός με το σινεμά και τρώω κάποια κολλήματα, οπότε πέρασα μια φάση όπου μαζί με τον συνσεναριογράφο μου, τον Έσκιλ Βογκτ, βλέπαμε πολλές ταινίες giallo – ιταλικές ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’70. Μετά θυμάμαι να ξαναβλέπω την ταινία «Ξύπνημα στον εφιάλτη» του Άντριαν Λιν, όπως και το «Αίμα και πάθος» του Τόνι Σκοτ, κάτι που ήταν ουσιαστικά μόνον οπτικό. Θυμάμαι να συζητάμε με τον Έσκιλ σχετικά με το πως τέτοιες ταινίες που αγγίζουν κάτι πολύ ανθρώπινο, ασχολούνται τελικά με την ανησυχία και τη θνητότητα κι όλες αυτές τις υπαρξιακές αναζητήσεις, αλλά μέσω της φόρμας της ταινίας είδους. Αυτό ήταν το ένα μέρος της έμπνευσης. Μετά αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε κάποιες ιδέες που προέκυψαν μέσω συγκεκριμένων σκηνών και εικόνων. Ολοένα και περισσότερο ξεπρόβαλε ένα χαρακτήρας κι αυτός δεν ήταν άλλος από τη Θέλμα. Τελικά, το πιο διασκεδαστικό τμήμα της όλης διαδικασίας ήταν να χρησιμοποιήσω το είδος εκείνο της αφήγησης μιας ιστορίας το οποίο βασίζεται στους χαρακτήρες, κάτι με το οποίο νιώθω μεγαλύτερη οικειότητα, και να προσπαθήσω να το ανυψώσω οπτικά σε ένα σύμπαν όπου υπάρχει μεγαλύτερος διαθέσιμος χώρος για να κινηθεί η φαντασία. Η όλη διαδικασία ήταν εντελώς απελευθερωτική».

Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Παίζουν: Έλι Χάρμπο, Κάια Γουίλκινς, Χένρικ Ράφαλσεν

«Καλπάζοντας με το όνειρο»
Σκοτεινό «ανδρικό» φιλμ σκηνοθετημένο από μια γυναίκα, την Κλόε Ζάο. Άλλοτε ανερχόμενο αστέρι στις αρένες του ροντέο, ο νεαρός καβαλάρης άγριων αλόγων Μπράντι βρίσκεται αντιμέτωπος με τη ματαίωση όταν ένας σοβαρότατος τραυματισμός τον υποχρεώνει να μείνει μακριά από αυτό που αγαπά. Ελλείψει εναλλακτικών ή επιθυμίας να ακολουθήσει διαφορετικό μονοπάτι από αυτό του καουμπόι, ο Μπράντι καλείται να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του, αναζητά τη νέα ταυτότητά του και μαθαίνει τι σημαίνει να είσαι άνδρας στη σημερινή Αμερική.

Βραβείο στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών 2017 για τη νέα ταινία της Κλόε Ζάο (μετά τα επίσης βραβευμένα «Τραγούδια που μου Έμαθαν τα Αδέρφια μου»), η οποία θεωρείται μία από τις ταχύτατα ανερχόμενες σκηνοθετικές φωνές της Αμερικής.

Ποια είναι η Κλόε Ζάο
Η Κλόε Ζάο είναι κινέζα σκηνοθέτης που εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία «Τραγούδια που μου έμαθαν τα αδέλφια μου» κέρδισε το βραβείο Golden Camera στις Κάννες και το βραβείο Grand Jury στο Sundance. Το δεύτερο φιλμ της είναι το «Καλπάζοντας με το όνειρο» (The Rider), που έκανε την πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών του 2017 και κέρδισε το Βραβείο Art Cinema. Η Ζάο γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πεκίνο πριν παρακολουθήσει γυμνάσιο στο Λονδίνο. Πήγε στο κολλέγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά την αποφοίτησή της από το Πολιτικό Επιστημονικό Ίδρυμα από το κολλέγιο Mount Holyoke, σπούδασε σκηνοθεσία στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Κλόε Ζάο
Παίζουν: Μπράντθ Τζάντρο, Τιμ Τζάντρο, Λίλι Τζάντρο, Κατ Κλίφορντ, Τέρι Ντον Πουριέ, Λέιν Σκοτ, Τάνερ Λάνγκντο, Τζέιμς Καλχούν, Ντέρικ Τζάνις

«Μια αιωνιότητα κι ένας αιώνας: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν»
Στo πλαίσιo των παγκόσμιων εορτασμών για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου δημιουργού Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918 – 2018), η Weird Wave, ο κινηματογράφος ΑΣΤΟΡ και ο κινηματογράφος ΑΝΔΟΡΑ, σε συνεργασία με το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Swedish Film Institute, το Swedish Institute και την Πρεσβεία της Σουηδίας στην Αθήνα, διοργανώνουν ένα αφιέρωμα προβολών των σημαντικότερων ταινιών του.

ΠΕΜΠΤΗ 19.04

ΑΣΤΟΡ
19.00 BERGMAN ISLAND (Θα ακολουθήσει Q+A με τη σκηνοθέτιδα)
21.30 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΙΚΑ (προλογίζει ο Δημήτρης Καλαντίδης, πρόεδρος ΟΚΛΕ)

ΑΝΔΟΡΑ
19.00 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΙΚΑ
21.30 BERGMAN ISLAND

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20.04

ΑΣΤΟΡ
18.00 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ
19.45 ΦΑΝΙ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (προλογίζει ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, σκηνοθέτης)
23.00 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΙΚΑ

ΑΝΔΟΡΑ
18.00 Συζήτηση: «Μπέργκμαν για πάντα!». Μια αναμέτρηση των Ελλήνων κριτικών με το ιερό τέρας του παγκόσμιου σινεμά.
20.00 Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ
22.00 ΦΑΝΙ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (προλογίζει η Ζακλίν Λέντζου, σκηνοθέτης)

ΣΑΒΒΑΤΟ 21.04

ΑΣΤΟΡ
16.45 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ
19.00 Συζήτηση: «Οι δύο αγάπες του Μπέργκμαν: Το θέατρο και ο κινηματογράφος». Mikael Timm (συγγραφέας).
20.30 PERSONA (προλογίζει ο Νίκος Πάστρας, σκηνοθέτης)
22.30 Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (προλογίζει η Ρέα Βαλντέν, θεωρητικός κινηματογράφου)

ΑΝΔΟΡΑ
17.00 ΦΑΝΙ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
20.15 ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ (προλογίζει η Μαρία Παραδείση, Ιστορικός Κινηματογράφου, Πάντειο Πανεπιστήμιο)
22.15 PERSONA (προλογίζει ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

ΚΥΡΙΑΚΗ 22.04

ΑΣΤΟΡ
16.30 Συζήτηση: «Ο Μπέργκμαν στα παρασκήνια». Marie Nyreröd (σκηνοθέτις). Θα πραγματοποιηθεί προβολή 3 ταινιών μικρού μήκους.
18.00 PERSONA
20.00 SARABAND (προλογίζει ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός)
22.00 ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

ΑΝΔΟΡΑ
17.15 SARABAND
19.30 Συζήτηση: «Διάλογος για τον Μπέργκμαν». Ρέα Βαλντέν (θεωρητικός κινηματογράφου) & Αντουανέττα Αγγελίδη (σκηνοθέτις)
21.00 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ (προλογίζει ο Αλέξης Σταμάτης, συγγραφέας)
22.30 Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Γενική Είσοδος: 5,50ε Ημερήσιο Εισιτήριο: 10 ευρώ
Η είσοδος στις συζητήσεις είναι ελεύθερη

«Κωστής Παπαγιώργης, ο πιο γλυκός μισάνθρωπος»
Ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη με εκ βαθέων διάθεση για τη ζωή και το έργο ενός διανοητή που υπήρξε και φίλος της κι έφυγε πρόωρα. Η γνωστή για την «ευαίσθητη ματιά» της σκηνοθέτης, σκύβει πάνω από τη ζωή του Κωστή Παπαγιώργη, ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες διανοητές, και συνθέτει το πορτρέτο του μέσα από το έργο του και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, τον κατανόησαν, τον θαύμασαν και τον αγάπησαν.
Ένα φιλμ που αγγίζει τρυφερά, συγκινητικά έναν μεγάλο στοχαστή και «μιλάει» για τα βιώματα και τα θέματα

που διαπότισαν το έργο, τη ζωή, τη σκέψη και την ψυχή του .

Η ταινία βραβεύτηκε τον Μάρτιο του 2018 στη διάρκεια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από την ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου), με το εξής σκεπτικό: «Πρόκειται για το μεγάλης κινηματογραφικής ακρίβειας πορτρέτο ενός μοναχικού ανθρώπου και σύγχρονου φιλοσόφου, το οποίο κινείται μακριά από την αγιογραφία. Το φιλμ πετυχαίνει μια εξαιρετική αντιστοίχιση του θέματος με το όλον του σινεμά, εισάγοντας ταυτόχρονα στιβαρούς μυθοπλαστικούς άξονες. Η σκηνοθετική αρτιότητα της Ελένης Αλεξανδράκη συνθέτει όλα τα παραπάνω σε μια ιδιαίτερα απολαυστική ταινία».
Ο Kωστής Παπαγιώργης υπήρξε Έλληνας δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και μεταφραστής φιλοσοφικών έργων. Είχε γεννηθεί στις 7 Νοεμβρίου 1947, στο Νεοχώρι Υπάτης και απεβίωσε στις 21 Μαρτίου 2014, στην Αθήνα σε ηλικία 67 ετών.

Σκηνοθεσία: Ελένη Αλεξανδράκη

«Το τελευταίο φιλί του Κάιζερ»
Ο βετεράνος Κρίστοφερ Πλάμερ σε ένα από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας του ως εξόριστος μονάρχης Κάιζερ. Αν και σκηνοθετικά η ταινία ήταν λίγο «πειραγμένη» και δεν ακολουθούσε ακαδημαϊκή γραφή, θα μπορούσε να πει κάτι αλλιώτικο στο είδος των ιστορικών, βιογραφικών ταινιών.. .
Ήρωάς της ένας χιτλερικός στρατιωτικός, ο Στέφαν, που αναλαμβάνει την αποστολή να βρει και να βολιδοσκοπήσει τον Γερμανό εξόριστο μονάρχη Κάιζερ που διαμένει σε μια απομονωμένη έπαυλη στην Ολλανδία την περίοδο που η Γερμανία καταλαμβάνει τις Κάτω Χώρες…. Καθώς ο Στεφάν αρχίζει να εμβαθύνει στη ζωή του Κάιζερ ψάχνοντας για στοιχεία, βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο σε μια αναπάντεχη και παθιασμένη σχέση με την Μίκι, μια από τις καμαριέρες του Κάιζερ, για την οποία σύντομα ο Στεφάν ανακαλύπτει ότι είναι Εβραία. Όταν ο Χίμλερ, ως επικεφαλής των Ναζί αποφασίζει να κάνει μία απροειδοποίητη επίσκεψη, μια αντίστροφή μέτρηση ξεκινά καθώς μυστικά αποκαλύπτονται, η πίστη δοκιμάζεται και ο Στεφάν καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πατρίδα και την καρδιά του…

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λεβό
Παίζουν: Λίλι Τζέιμς, Τζέι Κόρτνεϊ, Τζάνετ Μακτίρ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Έντι Μαρσάν

«Οικογενειακός φίλος»
Ο Ματιέ είναι 33 ετών αλλά ποτέ δεν γνώρισε τον πατέρα του. Η μητέρα του – που δεν ζει πια – πάντα του έλεγε ότι ήταν αποτέλεσμα μιας τυχαίας συνάντησης. Όμως, μια μέρα ο Ματιέ δέχεται ένα τηλεφώνημα, που τον ενημερώνει ότι ο πατέρας του ήταν Καναδός και μόλις είχε πεθάνει. Επίσης, μαθαίνει ότι έχει δύο εξ αγχιστείας αδερφούς και αποφασίζει να πάει στην κηδεία για να τους γνωρίσει. Όμως, όταν φτάνει στον Καναδά συνειδητοποιεί ότι κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξή του. Είναι μόνος, σε αφιλόξενο περιβάλλον…

Ο σκηνοθέτης Φιλίπ Λορέτ μιλάει για τη ταινία του:
«Αυτό το φιλμ προέκυψε όταν διάβασα το βιβλίο του Jean Paul Dubois «Si ce livre pouvait me rapprocher de toi». Μετά τις ταινίες μου Welcome και All our desires ήθελα να κάνω μια φωτεινή ταινία και αφορμή υπήρξε μια ιδέα από το βιβλίο, και όχι αυτό το ίδιο το βιβλίο: Ενας άνδρας ανακαλύπτει ότι έχει δύο αδέρφια, τα οποία δεν γνώριζε και θέλει να τα συναντήσει. Το βιβλίο υπήρξε μόνο ένα σημείο εκκίνησης, μια έμπνευση. Όμως, χωρίς αυτό, δεν θα προέκυπτε ποτέ η ταινία. Όταν ο Jean Paul διάβασε το σενάριο, μου είπε: «Φτιάξε εσύ την ταινία και κάποια στιγμή μετά γράφω κι εγώ το αντίστοιχο βιβλίο». Παρ’ όλα αυτά, η βάση του βιβλίου είναι όλη εκεί, με λέξεις-κλειδιά όπως Πατέρας, Ανακάλυψη, Αδερφοσύνη, Καναδάς, Αδερφή. Αυτή είναι η ουσία. Οι χαρακτήρες του «Οικογενειακού φίλου» μού είναι οικείοι. Το παιδί που ψάχνει την οικογένεια που ποτέ δεν γνώρισε, είναι ένα θέμα που με ακολουθεί εδώ και καιρό. Και παραδόξως το σινεμά είναι ο καλύτερος τρόπος να διηγηθεί κανείς μια τέτοια ιστορία. Το σινεμά έχει τέτοια δύναμη να μας συμπαρασύρει στον κόσμο του, ώστε αν καταφέρουμε να ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες, μας παρασύρουν μαζί τους…»

Σκηνοθεσία: Φιλίπ Λορέτ.
Παίζουν: Πιερ Ντελαντόμπσεντ, Γκαμπριέλ Αρκάντ, Κατερίν Ντε Λέιν.

«Μπλε βασίλισσα»
Αν… άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, πόσο μάλλον των ελλήνων σκηνοθετών που λες και απουσιάζει γύρω τους η θεματολογία, σκαρφίζονται αντιγραφές νουάρ φιλμ, όπως εδώ, της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Αν σκεφτείς ότι είναι και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία ενός νέου ανθρώπου που οι προηγούμενες ταινίες του μικρού μήκους είχαν ξεχωρίσει, η απογοήτευση είναι διπλή.

Η ιστορία ενός διαμαντιού σε τέσσερις διαφορετικές εκδοχές είναι το δήθεν εύρημα για ένα άτεχνα γυρισμένο γκανγκστερικό φιλμ

Όλα ξεκινάνε με τη ληστεία της Μπλε Βασίλισσας, ενός από τα πολυτιμότερα διαμάντια του κόσμου, από μια ομάδα μαφιόζων, που δουλεύουν για τον αδίστακτο Άγγελο…

O βραβευμένος για τις μικρού μήκους ταινίες του Αλέξανδρος Σιπσίδης («Γάλα», 2008, «Iris», 2010, «Αν ήταν νόμιμος ο βιασμός», 2013) στη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

H «Μπλε Βασίλισσα» είναι η πρώτη ταινία στην Ελλάδα που θα προβληθεί σε αποκλειστική διανομή με ενδογλωσσικούς υπότιτλους για κωφούς/ές και βαρήκοους/ες [SDH, Subtitles for the Deaf and Hard of Hearing] με την επιμέλεια και πιστοποίηση της «Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών-Movement of Disabled Artists».

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σιπσίδης
Παίζουν: Μιχάλης Οικονόμου, Ράσμι Σούκουλη, Τέτη Καλαφάτη, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Ήμμελος, Γιώργος Αδαμαντιάδης, Φωτεινή Λεβογιάννη, Θέμης Πάνου

«Το νησί των σκύλων»
Η δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων του Γουές Άντερσον που μιλά για τη φιλία, την οικολογία, την αγάπη για τα ζώα, την τεχνολογία και την εξουσία, με φόντο την Ιαπωνία και το σινεμά του Κουροσάβα, και με τις φωνές μερικών εκ των κορυφαίων και πιο αγαπημένων ηθοποιών του σύγχρονου σινεμά.

Λίγα λόγια για την ταινία
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Ατάρι Κομπαγιάσι, ενός 12χρονου προστατευόμενου του διεφθαρμένου Δημάρχου Κομπαγιάσι. Όταν, με Προεδρικό Διάταγμα, αποφασίζεται να μεταφερθούν όλοι οι σκύλοι της πόλης Μεγκασάκι σε μία αχανή χωματερή, ονόματι Νησί των Σκουπιδιών, ο Ατάρι ξεκινά μόνος του την αναζήτηση του σκύλου-σωματοφύλακά του, Σποτς. Εκεί, με τη βοήθεια μίας αγέλης ημίαιμων φίλων, αρχίζει ένα επικό ταξίδι που θα καθορίσει την τύχη και το μέλλον ολόκληρης της Νομαρχίας.

Η δημιουργία της ταινίας οφείλεται στις ιδέες του Γουές Άντερσον και των Ρόμαν Κόπολα, Τζέισον Σβάρτσμαν και Κουνίτσι Νομούρα που, όπως παραδέχεται ο Άντερσον, κάθισαν όλοι μαζί και συζήτησαν για σκυλιά, χωματερές, παιδικές περιπέτειες και ιαπωνικές ταινίες του ’50 και του ‘60. Το τελευταίο μάλιστα ήταν κλειδί – και ο Ακίρα Κουροσάβα ο κλειδοκράτορας. «Θέλαμε να κάνουμε κάτι ρετρο-φουτουριστικό», παραδέχεται ο σκηνοθέτης. «Πιστεύουμε ότι όλη η ταινία είναι μια αναφορά στην μεταπολεμική ιαπωνική κουλτούρα, τα ιαπωνικά κόμιξ και τους Ιάπωνες σκηνοθέτες, με τον Κουροσάβα να είναι η κύρια επιρροή».

Οι μαριονέτες
Περίπου 1.000 μαριονέτες φτιάχτηκαν στο χέρι για την ταινία «Το Νησί των Σκύλων»: 500 σκύλοι και άλλοι τόσοι άνθρωποι. Για κάθε χαρακτήρα, μάλιστα, δημιουργήθηκαν διαφορετικά μεγέθη: Oversized, Large, Medium-Small και XS. Κάθε «ήρωας» μαριονέτα χρειάστηκε 16 εβδομάδες για να ολοκληρωθεί, ενώ 240 σκηνικά σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν. «Πολλοί κατασκευαστές παρομοίασαν τη διαδικασία με την κατασκευή κοσμημάτων και ρολογιών, λόγω του μικρού μεγέθους που είχαν οι μαριονέτες», σχολιάζει ο υπεύθυνος παραγωγής του τμήματος των κινουμένων σχεδίων Σάιμον Κουίν.

Σκηνοθεσία: Γουές Άντερσον.
Ακούγονται οι φωνές των: Μπράιαν Κράνστον, Λιβ Σράιμπερ, Έντουαρντ Νόρτον, Μπιλ Μάρεϊ, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Φ. Μάρεϊ Άμπραχαμ, Τίλντα Σουίντον

«Amityville :Το ξύπνημα»
Άλλη μια πληκτική θριλερική αμερικανιά για αφελείς. Η Μπελ, η μικρή της αδελφή και ο αδελφός της που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, μετακομίζουν με τη μητέρα τους, Τζόαν, σε ένα νέο και παράξενο σπίτι στο Άμιτιβιλ, προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα και να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στην κοστοβόρα θεραπεία υγείας του νεαρού Τζέιμς. Κάποια περίεργα φαινόμενα, όμως, –συμπεριλαμβανομένης και της ανεξήγητης, θαυματουργής ίασης του νεαρού αδελφού– δεν θ’ αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στο σπίτι της οικογένειας, με αποτέλεσμα η Μπελ να υποψιαστεί πλέον ότι η μητέρα τους απέκρυψε την πλήρη ανατριχιαστική αλήθεια για το μυστηριώδες σπίτι…