Του Γιάννη Παναγόπουλου //
Το νέο διαφημιστικό μήνυμα της P&G «Thank you Mom» είναι το τέλος του «τελευταίου θρανίου». Το τέλος της σκανδαλιάς. Είναι η αποθέωση του απουσιολόγου. Της απόλυτης προσήλωσης. Η αγιοποίηση της pole position. Το, καλοξυρισμένο εννοείται, δίλεπτο διαφημιστικό μήνυμα, φτιαγμένο να συγκινεί μανούλες-τάργκετ γκρουπ της πολυεθνικής φίρμας καθαριστικών, φαίνεται πως είναι-ορίζει τη βαθμολόγηση ως μοναδική μονάδα μέτρησης ικανοτήτων των παιδιών. Την πειθαρχία της διδασκαλίας ως κυρίαρχο μέσο αποδοχής τους σ’ έναν κόσμο που σχοινοβατεί ανάμεσα σε δύο μόνο πλευρές. Της απόλυτης επιτυχίας και της ανωνυμίας. Πόσο νορμάλ το λες αυτό; Άσε που στο φινάλε η σκέψη σου τρέχει, ας πούμε, στις φαβέλες του Ρίο που χιλιάδες μάνες καθημερινά ντιλάρουν με την πιθανή κακοποίηση τους ή των παιδιών τους. Σε εκείνες που μεγαλώνουν παιδιά μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Και εκείνες που, στη δίνη της αναγκαστικής προσφυγιάς, αγωνίζονται να τα μεγαλώσουν. Εκείνες είναι λιγότερο πετυχημένες μητέρες;
Δείτε το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=MQ3k6BFX2uw
Εικόνα 1η. Ένα μικρό κορίτσι θωρεί, μαγεμένο, τυφώνα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του. Η μητέρα του το παρακινεί να κρυφτούν σε υπόγειο για να γλιτώσουν από τη μανία του. Το κοριτσάκι την ακολουθεί. Επόμενη σκηνή. Το ίδιο κοριτσάκι, χρόνια μετά, ανακαλεί στη μνήμη μας τη σκηνή του κινδύνου. Είναι πλέον πρωταθλήτρια. Σε λίγο θα διαγωνιστεί στο αγώνισμα της δοκού.
Εικόνα 2η. Μαθαίνουμε περισσότερα για τη Βραζιλιάνα αθλήτρια του beach volley που ετοιμάζεται να υποδεχτεί σερβίς, δηλαδή βρίσκεται σε θέση άμυνας, επιστρέφοντας στο παρελθόν της. Είναι παιδί, κάθεται στο πίσω κάθισμα αυτοκίνητου που οδηγεί η μητέρα του. Ξαφνικά από το πουθενά ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο από το δικό τους, που έρχεται με υπερβολική ταχύτητα χτυπά το δικό τους. Το κοριτσάκι βαριανασαίνει από άγχος. Η μητέρα του λέει: «Γλυκιά μου. Είσαι καλά. Είσαι καλά». Σε άλλη εικόνα βλέπουμε τη μητέρα να αγκαλιάζει την κόρη για να αποφεύγουν το χυδαίο φλερτ αγοριών (που έχουν πάρει τον κακό δρόμο προφανώς).
Εικόνα 3η. Ένα παιδί με τη μητέρα του είναι σε ασανσέρ που ξαφνικά σταματάει. Το παιδί την κοιτά, του λέει: «ανάπνευσε βαθιά». Στην επόμενη σκηνή βλέπουμε το ίδιο παιδί, χρόνια μετά, πρωταθλητή στις καταδύσεις. Κάποια στιγμή, στη διάρκεια της προετοιμασίας του, το βλέπουμε να την καλεί στο τηλέφωνο κλαίγοντας και λέγοντας: «Δεν αντέχω άλλο». Του απαντά «Γιε μου, η καρδιά μου γνωρίζει πως μπορείς να το κάνεις».
Εικόνα 4η. Σε ένα αεροπλάνο που πετά σε δυσμενείς συνθήκες ένα απορημένο παιδί κοιτά την μητέρα του. Του λέει: «Όλα είναι καλά». Στην επόμενη σκηνή βλέπουμε το ίδιο παιδί να πέφτει θύμα bulling συνομηλίκων του. Η μητέρα το προστατεύει. Αλλαγή πλάνου. Το ίδιο παιδί είναι πλέον δρομέας. Στον αγώνα που βλέπουμε μόνο προσπερνά αντιπάλους με χαρακτηριστική άνεση.
Στις επόμενες σκηνές του μηνύματος οι τέσσερις πρωταγωνιστές επικρατούν άλλων αθλητών. Η κοπέλα που επέζησε του τυφώνα εκτελεί τις ασκήσεις της τέλεια και όλοι οι θεατές την χειροκροτούν. Η κοπέλα του beach–volley καρφώνει με πάθος την αντίπαλο. Η επιθετική της κίνηση μαγεύει το κοινό που την αποθεώνει την ίδια στιγμή που η μητέρα της δακρύζει από συγκίνηση. Το παιδί που κάποτε κλείστηκε σε ασανσέρ με την μητέρα του κάνει μια βουτιά με γερό δείκτη δυσκολίας. Την εκτελεί άψογα. Βγαίνει από την πισίνα. Τον περιμένει κάμερα τηλεόρασης. Η μητέρα του που παρακολουθεί τον αγώνα του δακρύζει. Ο δρομέας που κάποτε οι συμμαθητές του κορόιδευαν βγαίνει πρώτος σε αγώνα. Οι θεατές τον αποθεώνουν. Τρέχει στην αγκαλιά της μητέρας του να πανηγυρίσει.
Το μήνυμα κλείνει με τις εξής λέξεις: “Χρειάζεσαι κάποιον δυνατό / Για να κάνεις κάποιον δυνατό / Ευχαριστώ μητέρα». Στο καπάκι βλέπουμε λογότυπα απορρυπαντικών, καθαριστικών κουζίνας, πάνων για μωρά. Προφανώς η μάνα που μεγαλώνει παιδιά βουτηγμένη στην φτώχεια ίσως να μη νοιάστηκε ποτέ για το μαλακτικό της πλύσης που θα προτιμήσει, γιατί δεν έχει πλυντήριο ή δεν έχει ρεύμα. Και το μαντηλάκι που μαγνητίζει τη σκόνη αποτελεσματικά να μην την ένοιαξε ποτέ γιατί δεν έχει σπίτι. Όμως και αυτές μάνες είναι που η αυτοθυσία είναι πράξη που εξασκούν καθημερινά.
Σε πολλές από τις σκηνές του μηνύματος της P&G βλέπουμε το λογότυπο των Ολυμπιακών Αγώνων του Rio.
Ειλικρινά το λέω. Αν είχα ή όταν κάνω παιδί, μια στιγμή πόνου δεν θα ήθελα ποτέ να γίνει αμπάριζα της απόλυτης επιτυχίας του. Και ο τελευταίος είναι πρώτος αν δεις τον κόσμο, απλά, αλλιώς.
