Τα παρακάτω μουσικά ντοκιμαντέρ, παραγωγής 2022, καταπιάνονται με τις πορείες τριών καλλιτεχνών και μιας θρυλικής μπάντας. Don Letts, Sinéad O’Connor, Judee Sill, Creedence Clearwater Revival. Οι πορείες τους διαμόρφωσαν τον τρόπο που ακούμε μουσική και αντιλαμβανόμαστε τη μαζική κουλτούρα.
Rebel Dread: The Story of Don Letts
Ο Don Letts έζησε μια πολύ έντονη ζωή. Ήταν ο dj στο κλαμπ The Roxy του Λονδίνου της δεκαετίας του ’70, όπου μετέτρεψε τα πανκ πλήθη (και τις μπάντες) σε φανς της ρέγκε όταν δεν υπήρχαν ακόμα δίσκοι πανκ για να παίξουν. Ο ίδιος, εκτός από dj, ήταν και σκηνοθέτης μουσικών βίντεο. Συνεργάστηκε με τους Clash, Slits, Elvis Costello, Musical Youth, Ratt, The Gap Band και The Pogues.
Ο Letts έχει κάνει επίσης ντοκιμαντέρ για τους The Clash, Sun Ra, George Clinton και πολλούς άλλους. Η αγάπη του για την dub διαμόρφωσε τον ήχο των Clash σε άλμπουμ όπως το Sandinista!. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μαζί με το πρώην μέλος των The Clash Μικ Τζόουνς, δημιούργησαν το γκρουπ Big Audio Dynamite.
Τα τελευταία 20 χρόνια ο Don Letts φιλοξενεί το “Culture Clash Radio” στο BBC-6.
Το ντοκιμαντέρ Rebel Dread έγινε από τον William E. Badgley (Here to be Heard). Η κάμερα ακολουθεί τον Don μέσα από τις φυλετικές εντάσεις της δεκαετίας του ’70, την πανκ σκηνή μέχρι και την δεκαετία του ’80. Ο Don εκτός από αφηγητής ξεφεύγει από τις συνεντεύξεις και παρουσιάζει σπάνια πλάνα από το αρχείο του, καθώς και νέες συνεντεύξεις απ’ τους Mick Jones (The Clash, BAD), Paul Simonon (The Clash), John Lydon (Sex Pistols, PiL), Jazzy B (Soul II Soul), Daddy G (Massive Attack),τον παραγωγό Dennis Bovell, τον συγγραφέα/μουσικό Vivien Goldman και άλλους που μιλούν γι’ αυτόν.
Το Rebel Dread: The Story of Don Letts είναι ένα ντοκιμαντέρ ακόμα και για εκείνους που ξέρουν τι εστί Don Letts όλα αυτά τα χρόνια.
Nothing Compares
Στο απόγειό της στα τέλη της δεκαετίας του ’80/αρχές της δεκαετίας του ’90, η Sinéad O’Connor ήταν αυτή που μίλησε κατά της Καθολικής Εκκλησίας, του αχαλίνωτου εθνικισμού, του πολέμου, των στερεότυπων φύλων και γενικά έκανε τα πράγματα με τον δικό της τρόπο.
Sinéad O’Connor είχε τη φωνή ενός αγγέλου, την καρδιά μιας ασυμβίβαστης τραγουδίστριας με ατελείωτο πάθος και ξυρισμένο κεφάλι.
Αρνήθηκε να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια ενός αφιερώματος στον Bob Dylan στις 16 Οκτωβρίου 1992 στο Madison Square Garden ενώ 13 μέρες νωρίτερα έσκισε μια φωτογραφία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ στη διάρκειας της διάσημης τηλεοπτικής εκπομπής Saturday Night Live.
Η O’Connor εξαπέλυσε μια θύελλα διαμάχης που την οδήγησε στην εξορία της από τη βιομηχανία του θεάματος που την είχε αγκαλιάσει. Η σκηνοθέτις Kathryn Ferguson χρησιμοποιώντας νέες συνεντεύξεις και αρχειακό υλικό, ζωγραφίζει ένα ζωντανό, συγκινητικό πορτρέτο μιας protest singer που από την αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για τη φήμη της.
Travelin’ Band: Creedence Clearwater Revival at Royal Albert Hall
Ήταν μια ιστορική στιγμή όταν οι Creedence Clearwater Revival έκαναν περιοδεία στην Ευρώπη και έπαιξαν το εμβληματικό Royal Albert Hall του Λονδίνου το 1970. Τα πλάνα αυτής της ιστορικής νύχτας ήταν κρυμμένα για περισσότερα από 50 χρόνια μέχρι τη στιγμή που το Travelin’ Band: Creedence Clearwater Revival τα αποκάλυψε!
Το πρώτο μισό της ταινίας είναι ένα ντοκιμαντέρ που ο Jeff Bridges (“Lookin’ Out My Back Door” ως The Dude στο The Big Lebowski ) αφηγείται την ιστορία των John Fogerty, Tom Fogerty, Stu Cook και Doug Clifford πριν τη δημιουργία των CCR μέχρι και την περιοδεία τους το 1970, η οποία περιλαμβάνει πολλά πλάνα εντός και εκτός σκηνής. Μιλάει για τον John και τον Stu, τα πρώτα τραγούδια τους και τη διασκευή που έδωσαν στους CCR μια θέση στα chart, για την εμφάνισή τους στο The Ed Sullivan Show στο Woodstock και πολλά άλλα.
Το δεύτερο μισό είναι η συναυλία τους από το ιστορικό σόου στο Royal Albert Hall.
Lost Angel: The Genius of Judee Sill
Το Lost Angel: The Genius of Judee Sill είναι ένας φόρος τιμής για τη θρύλο Judee Sill. Η ταινία καλύπτει ολόκληρη τη ζωή της, από τα παιδικά χρόνια στο Όκλαντ και το Λος Άντζελες (συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του πατέρα, της μητέρας, του κακοποιού θετού πατέρα της και του αδελφού της) ως το θάνατο της.
Το ντοκιμαντέρ μπαίνει κυριολεκτικά στη ζωή της Sill παρουσιάζοντας, εκτός των άλλων, τη σχέση της με τα ναρκωτικά (από την ηλικία των 19 ετών), την άποψη της για τη θρησκεία και τους έρωτες που πέρασαν από τη ζωή της.
Η ταινία ξεκινάει με τον Robin Pecknold των Fleet Foxes να διασκευάζει το “The Kiss” από το Heart Food του 1973, την Adrianne Lenker (λίγο αργότερα) να παίζει στην ακουστική κιθάρα το Big Thief και να αναλύει το τραγούδι. Τον JD Souther και τη Linda Ronstadt, των οποίων το “ερωτικό τρίγωνο” με την Judee επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τα τραγούδια στο ομώνυμο ντεμπούτο της “Jesus Was A Cross maker”. Η ταινία τεκμηριώνει την ικανότητα της Judee Sill στη σύνθεση και την ενορχήστρωση στα οποία ήταν αυτοδίδακτη!
