του Γιώργου Ράλλη //
Oι AndyFellaz μας αρέσουν. Φτιάχνουν μουσικές που μπλέκουν μια σειρά μουσικά είδη. Είναι trip – hop, είναι jazzy – electronica. Oι AndyFellaz είναι ο Βασίλης Ζαφειρίδης a.k.a. Billa Qause Beatmaker – producer και ο Νίκος Μαρτζιώκας a.k.a. Martzi μουσικός, Κρουστά – Τύμπανα. “Άκου με!” είναι άνθρωποι της πόλης που σου λένε τι ακούν γιατί πιστεύουν πως μπορεί αυτό που ακούν να σου αρέσει και σένα. Έι, σε σένα μιλάω… εκεί έξω. Άκου με!
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ “σήμερα”; (όνομα του άλμπουμ, ημερομηνία κυκλοφορίας και εταιρία)
Βασίλης: Θα μπορούσα να σου πω, πως πολλά album με κέρδισαν φέτος και με έκαναν να εκτιμήσω περισσότερο κάποιους καλλιτέχνες από το παρελθόν όπως A Tribe called quest – We Got It From Here… Thank You 4 Your Service (Epic Records) & De la soul – and the Anonymous Nobody (AOI Records). Αλλά το άλμπουμ του J Dilla – The Diary of (Mass Appeal Records) που βγήκε σαν record store day 16 April 2016 δεν ξεκόλλησε ποτέ από το πικάπ μου. Ανακάλυψα την έκδοσή του στο Underflow και το τσίμπησα! Είναι ένα album που δεν θέλω να λείπει από τη δισκοθήκη μου. Υπάρχουν παραγωγοί μέσα σε αυτό το άλμπουμ που πολλοί από αυτούς είναι οι επιρροές μου όπως οι Madlib, Pete Rock, Hi-tek, Nottz, House Shoes, Supa Dave West, Bink! and Karriem Riggins.
Νίκος: Το αγαπημένο μου άλμπουμ αυτή την περίοδο είναι το «Black Focus» των Yussef Kammal (σ.σ. Brownswood Recordings 4 Nov 2016).
– Πού ακούσατε την αγάπη στα άλμπουμ που προτείνετε;
Βασίλης: Μιλώντας για το “The Diary of… J Dilla”, άκουσα ένα album που έχει μόνο αγάπη και «δίψα» για δημιουργία! Με συνεργασίες που είναι μία και μία, όπως τον Questlove, Snoop Doggy Dogg, Bilal και άλλους δεν θα σε αφήσουν αδιάφορο.
Νίκος: Όλο το άλμπουμ είναι ένα ταξίδι στον ήχο του Λονδίνου και στις επιρροές που έχει δεχτεί αυτή η μητρόπολη του κόσμου, από τους μετανάστες και τους καλλιτέχνες – μουσικούς που μένουν εκεί. Αυτός ο ήχος έχει ξεκινήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Προσωπικά έχω ενηλικιωθεί μουσικά με αυτά τα ακούσματα όπως επίσης και με τον ήχο του Μάντσεστερ και του Μπρίστολ. Κάθε φορά που ακούω αυτόν τον δίσκο είναι σαν να βρίσκω ξανά τις αστικές μουσικές ρίζες μου που πλέον έχουν “μεγαλώσει” και αγκαλιάσει όλη τη μουσική του κόσμου.
–Πότε και πού ακούσατε τα άλμπουμ που λέτε πρώτη φορά;
Βασίλης: Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι πότε και πού τον άκουσα τον συγκεκριμένο δίσκο, αλλα θυμάμαι πότε άκουσα τον J Dilla & πάνε πολλά χρόνια. Αλλά μπορώ να πω πως μετά από τόσα χρόνια, είναι πολύ φρέσκος σαν να βγήκε φέτος.
Νίκος: Τον Νοέμβριο του ’16 πέρασα μια βόλτα από το Underflow records. Εκεί γνώρισα τον Βασίλη και τον Γιώργο… εκεί άκουσα το Black Focus και πολλούς άλλους δίσκους.
-Κάνε την καρδιά σου “πέτρα”, υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις;
Βασίλης: Να την κάνω και να ξεχωρίσω ένα…. The X σε συνεργασία με τον Bilal, παραγωγή από Pete Rock. Είναι τόσο smooth και τόσο groovάτο που ένας τέτοιος συνδυασμός προσωπικά με κάνει να γουστάρω!!! Δεν λείπει και το “FUCK THE POLICE” για τους προφανείς λόγους….
Νίκος: Δύσκολη ερώτηση και δύσκολη απάντηση…Όπως όλα τα αγαπημένα μου instrumental άλμπουμ έτσι και αυτό για μένα είναι μια μουσική ιστορία με αρχή μέση και τέλος. Θα κάνω την καρδιά μου “πέτρα” και θα διαλέξω το “Remembrance”.
Ο Βασίλης λέει: “Aκούστε το “The Ex” feat. Bilal – J Dilla (The Diary) δυνατά!”
Και ο Νίκος το ίδιο λέει για το τραγούδι των Yussef Kamaal – Remembrance
