Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Ανάμεσα στις νέες ταινίες αυτής της εβδομάδας, το γαλλόφωνο «Ακριβώς το τέλος του κόσμου» του Ξαβιέ Ντολάν και το ελληνικό «America Square» του Γιάννη Σακαρίδη, έχουν προβληματισμό που αξίζει να έρθει σε επαφή μαζί τους ένας σινεφίλ…
Ακριβώς το τέλος του κόσμου
-Η Δύση σήμερα αυτομαστιγώνεται κι είναι ανίκανη για οργασμό κάθε είδους –ερωτικό, συναισθηματικό, υπαρξιακό, δημιουργικό… Και το φιλμ του Ξαβιέ Ντολάν, με δυνατό καστ, ανακατεύει – άλλη μια φορά – τα μυστικά και ψέματα ανάμεσα στα μέλη μιας «χορτάτης» και κουρασμένης οικογένειας ‘’καθώς πρέπει’’ δυτικών πολιτών. Το ακόμα πιο αγριευτικό είναι πως αυτή τη φορά, οι ήρωες μη έχοντας να φάνε κανέναν άλλον, τρώνε τις σάρκες τους και τις ψυχές τους. Κι ακριβώς αυτό, κάνει το “Ακριβώς το τέλος του κόσμου” –τίτλος εξεπίτηδες βαρύγδουπος…. Ένα αλλιώτικο φιλμ με τα τεντωμένα συναισθήματα των ηρώων να μην τολμάνε να γίνουν ποτέ απελευθερωτική κραυγή –είτε μίσους, είτε εξαγνισμού. Απολυμένα όλα όπως και τα αληθινά συναισθήματα των ‘’πολιτισμένων’’ πολιτών της Δύσης που έχουν απαρνηθεί κάθε αληθινό συναίσθημα… -Το στόρι αρχίζει με έναν συγγραφέα που μετά από 12 χρόνια απουσίας, γυρίζει στο πατρικό του με σκοπό να κάνει μια πολύ σημαντική ανακοίνωση στην οικογένειά του. Το ήσυχο απόγευμα όμως, δίνει τη θέση του σε αντιπαραθέσεις, βεντέτες, συναισθήματα υποκινούμενα από μοναξιά κι αμφιβολία, κι όλες οι απόπειρες αποτυγχάνουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να ακούσουν και ν’ αγαπήσουν. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Ζαν Λυκ Λαγκάρς. Στη χώρα, παρουσιάστηκε το 2015 σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι, με πρωταγωνιστές τους Ελεονώρα Αντωνιάδου, Νικόλ Δημητρακοπούλου, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Ιωάννη Παπαζήση και Βαγγέλη Ψωμά.
-Η ταινία που καθιέρωσε τον γεννημένο στο Κεμπέκ Ξαβιέ Ντολάν, ήταν το “Σκότωσα τη μητέρα μου” το 2009. To 2012 σκηνοθέτησε το “Λόρενς για πάντα”, που απέσπασε τον Queer Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών. To 2014 απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών (εξ ημισείας με το Ζαν Λυκ Γκοντάρ) και το Βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας για το “Mommy”. Το “Ακριβώς το τέλος του κόσμου” ήταν η πρόταση του Καναδά για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στα 89α βραβεία Όσκαρ και έφτασε στην τελική εννιάδα. Απέσπασε επίσης τα Βραβεία Σεζάρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Γκασπάρ Ουλιέλ. Οι μέχρι σήμερα ταινίες του Ξαβιέ Ντολάν είναι: Μάρτυρες, Σκότωσα τη μητέρα μου, Φανταστικές αγάπες, Λόρενς για πάντα, Ο Τομ στη φάρμα.
-Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν
-Παίζουν: Γκασπάρ Ουλιέλ, Νάταλι Μπέι, Μαριόν Κοτιγιάρ, Βενσάν Κασέλ & Λία Σεϊντού
«America Square»
tip – Το σημερινό πρόσωπο της Ελλάδας
-Άλλο …πρεστίζ έχει να λες America Square και άλλο Πλατεία Αμερικής και με αυτοσαρκαστική –φαντάζομαι…- διάθεση οι δημιουργοί αυτής της ενδιαφέρουσας ελληνικής ταινίας, την πλασάρουν με τον αγγλικό τίτλο. Είναι βασισμένη στο βιβλίο «Η Βικτώρια δεν Υπάρχει» του Γιάννη Τσίρμπα και είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Γιάννη Σακαρίδη (μετά το Wild Duck το 2014). Με φόντο την πολύβουη γνωστή μας –θρυλική, κάποτε, παρηκμασμένη σήμερα…Πλατεία Αμερικής, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι συναντιούνται και οι ζωές τους θα αλλάξουν καθοριστικά.
Ο Μπίλι (Γιάννης Στάνκογλου) και ο Νάκος (Μάκης Παπαδημητρίου) είναι φίλοι από παιδιά, όμως έχουν εξελιχθεί σε δύο διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες. Ο Νάκος ζει ακόμα με τους γονείς του (Θέμις Μπαζάκα, Ερρίκος Λίτσης), μισεί τους ξένους που έχουν κατακλύσει το μόνο πράγμα που του δίνει ταυτότητα, τη γειτονιά του.
Εκεί, ο Μπίλι, ένας rock n’ roll σαραντάρης με το δικό του μπαρ και το παράνομοtattoo studio στο πατάρι, παρατηρεί τις αλλαγές στο τοπίο μέχρι που μια αναπάντεχη ερωτική ιστορία βομβαρδίζει τον μικρόκοσμό του. Η Τερέζα (Ξένια Ντάνια), μια μπλεγμένη στα δίχτυα της μαφίας Αφρικανή τραγουδίστρια, θέλει να καλύψει ένα παλιό tattoo και η χημεία μεταξύ τους είναι ακαριαία.
Παράλληλα, ο Τάρεκ (Βασίλης Κουκαλάνι), ένας απελπισμένος πρόσφυγας από τη Συρία με τη 10χρονη κόρη του, απευθύνεται όπου μπορεί για να φύγει από τη χώρα.
Όσο ο Νάκος καταστρώνει σχέδιο εξολόθρευσης μεταναστών, η τύχη υφαίνει τη δική της πλοκή και φέρνει τις μοίρες των ανθρώπων κοντά, όσο μακριά κι αν γεννήθηκαν…Η «America square» ή ‘’Πλατεία Αμερικής’’ έχει παρει δύο βραβεία από το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Όσο ο Νάκος καταστρώνει σχέδιο εξολόθρευσης μεταναστών, η τύχη υφαίνει τη δική της πλοκή και φέρνει τις μοίρες των ανθρώπων κοντά, όσο μακριά κι αν γεννήθηκαν…Η «America square» ή ‘’Πλατεία Αμερικής’’ έχει παρει δύο βραβεία από το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
«Ευτυχία»
tip – Μοναξιά και διαδίκτυο σκοτώνουν…
Η “Ευτυχία” είναι η ιστορία της Άννας, μιας νεαρής κοπέλας που αρχίζει να ανησυχεί από τα post-it αντίστροφης μέτρησης που της αφήνει άγνωστος στην πόρτα της. Στην προσπάθειά της να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από τα κίτρινα χαρτάκια, αρχίζει να υποπτεύεται τους πάντες γύρω της και σταδιακά οδηγείται σε ψυχική κατάρρευση. Η Άννα είναι μια γυναίκα που καταναλώνει τον ελεύθερο χρόνο της στο facebook. Νιώθει μοναξιά ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες και συγγενείς. Δυσκολεύεται να έχει κοινωνική ζωή και τις περισσότερες φορές κατασκευάζει ψέματα για πάρτι και εκδρομές που δεν έχει πάει. Η ερωτική της ζωή επίσης περιορίζεται σε ιντερνετικές απολαύσεις. Μεταξύ του σπιτιού της και του φωτογραφείου που δουλεύει, κάνει σύντομες στάσεις στο ψιλικατζίδικο για να «κλέψει» τσίχλες και στο σπίτι της μητέρας της που δεν σταματά ποτέ να φροντίζει τα λουλούδια της και όχι την Άννα. Ξαφνικά, εμφανίζεται ένας άντρας με κόκκινο μπουφάν που μοιάζει να την παρακολουθεί συνεχώς. Κάθε στοιχείο της ζωής της αρχίζει να γίνεται δυσβάσταχτο υπό την πίεση του κόκκινου μπουφάν και η εμμονή της να εντοπίσει αυτόν τον άντρα παίρνει την μορφή ψύχωσης…-Η “Ευτυχία ”είναι το ψυχογράφημα μιας γυναίκας που χάνει σταδιακά την επαφή της με την πραγματικότητα, μία κωμικοτραγική ματιά στη ζωή μιας νεαρής κοπέλας, μέσα από την δική της αλλοιωμένη αντίληψη των πραγμάτων.
-Σκηνοθεσία: Χρήστος Πυθαράς.
Παίζουν: Ξανθή Σπανού, Δημήτρης Αλεξανδρής, Θέμις Μπαζάκα, Σταύρος Συμεωνίδης, Μυρτώ Πανάγου, Χρήστος Στέργιογλου.
«Φοβού τον πεθερό»
tip – Ελαφράδες…
-Φαρσοκωμωδιούλα δίχως ιδιαίτερο κέφι
κι έμπνευση. Ήρωες της ο Μάρτιν (Εμίλ Χιρς), ένας επίδοξος μουσικός που ζει στο Λος Άντζελες, κι ο “τρομακτικός” κύριος Γκάλο (Τζ. Κ. Σίμονς), πατέρας της συντρόφου του, Τζίνι. Ο Γκάλο είναι ένας ισχυρογνώμων επιχειρηματίας που βρίσκεται διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι, δεν έχει χρόνο για ανοησίες και, όπως αποδεικνύεται, ούτε για την κόρη του. Το δείπνο της γνωριμίας τους καταλήγει μάλλον σε καταστροφή, καθώς ο Γκάλο δείχνει εμφανώς ότι δεν εντυπωσιάζεται από τον Μάρτιν, φέρνοντάς τον σε πολύ δύσκολη θέση.
κι έμπνευση. Ήρωες της ο Μάρτιν (Εμίλ Χιρς), ένας επίδοξος μουσικός που ζει στο Λος Άντζελες, κι ο “τρομακτικός” κύριος Γκάλο (Τζ. Κ. Σίμονς), πατέρας της συντρόφου του, Τζίνι. Ο Γκάλο είναι ένας ισχυρογνώμων επιχειρηματίας που βρίσκεται διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι, δεν έχει χρόνο για ανοησίες και, όπως αποδεικνύεται, ούτε για την κόρη του. Το δείπνο της γνωριμίας τους καταλήγει μάλλον σε καταστροφή, καθώς ο Γκάλο δείχνει εμφανώς ότι δεν εντυπωσιάζεται από τον Μάρτιν, φέρνοντάς τον σε πολύ δύσκολη θέση.Έξι μήνες αργότερα, ο Μάρτιν προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του μετά τον χωρισμό του από την Τζίνι, όταν ο Γκάλο εμφανίζεται στο κατώφλι του αναζητώντας την κόρη του. Το κινητό της είναι απενεργοποιημένο και δεν έχει απαντήσει ούτε στα μηνύματα ούτε στα email που της έχει στείλει. Παρόλο που είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει, ο Μάρτιν “πείθεται” από τον Γκάλο να τον πάει στο σπίτι της. Η Τζίνι, όμως, δεν είναι ούτε εκεί κι έτσι ο Μάρτιν και ο κύριος Γκάλο αναγκάζονται να περάσουν την υπόλοιπη μέρα αλλά και τη νύχτα που ακολουθεί μαζί, αναζητώντας τα ίχνη της σε ολόκληρη την πόλη…
Σκηνοθεσία: Γκάβιν Γουίσεν
Παίζουν: Τζ. Κ. Σίμονς, Εμίλ Χιρς, Τάραν Κίλαμ, Άναλεϊ Τίπτον, Κρίστεν Σάαλ
