Υπάρχει και εκείνη η μουσική που δεν τρέφεται με κουτσομπολίστικη λάμψη, που από άποψη δεν ανεβαίνει στις «μεγάλες πίστες». Και μιλά σ’ εκείνο το ακροατήριο που δεν ψάχνει τη μουσική μέσα από πληκτικές και επαναλαμβανόμενες μουσικές λίστες που παίζουν τα ραδιόφωνα. Ο Γιώργος Αβραμίδης έρχεται από τη Θεσσαλονίκη. Είναι τρομπετίστας. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ («Protocol 2013» και «Voyager 2015») και σύντομα θα έρθει το νέο του με τίτλο «Invented Memories». Ο ήχος του είναι τζαζ, ποπ, ακουστικός, οργανικός, πάνω απ’ όλα σού λέει πως υπάρχει μουσική που μπορεί να σε κερδίσει με την αξία της. Πόσο καιρό είχε να σου συμβεί αυτό; Πριν πάμε παρακάτω, ας πούμε πως αυτός ο ικανότατος μουσικός -πέραν της προσωπικής του δισκογραφίας- παίζει με τον Γιάννη Αγγελάκα, τους Polkar και τους Εκμέκ. Αν δεν στέκεσαι προσηλωμένος μόνο στις κατά καιρούς αναβιώσεις των ηρωικών στιγμών του ελληνικού τραγουδιού ή ψάχνεις τη μουσική πέρα από τους κανόνες του μάρκετινγκ, όσα κάνει ο Γιώργος Αβραμίδης σε αφορούν πολύ.
– Κυκλοφορείς σήμερα το νέο σου τραγούδι «Doorways». Είναι αγγλόφωνο. Γιατί;
Όταν ξεκίνησα να γράφω τη δική μου μουσική δεν είχα στο μυαλό μου καθόλου τους στίχους. Εγραφα μόνο μουσική, η οποία δεν είχε καθόλου ελληνικό χαρακτήρα, νομίζω. Γι’ αυτό και όταν αποφάσισα να πλαισιώσω με στίχους κάποιες από αυτές τις συνθέσεις, πίστεψα πως θα ταίριαζε πολύ περισσότερο ο αγγλικός στίχος. Ετσι και αλλιώς θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλον τον κόσμο. Το ίδιο έκανα και στο «Doorways», όπου τους στίχους υπογράφει η Ελίνα Τασιούλα.
– Θα δώστε live με το σχήμα που ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το «Doorways»;
Βεβαίως. Σύντομα ξεκινάμε πρόβες για να παρουσιάσουμε το νέο άλμπουμ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Θα κυκλοφορήσει στα τέλη του Οκτώβρη και θα ονομάζεται «Invented Memories».
– Κοιτούσα το βιντεοκλίπ που γυρίσατε για το «Doorways». Και μετά άκουσα το τραγούδι σκέτο. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως υπάρχει ενέργεια για δημιουργία ανάμεσα σε μια γενιά μουσικών. Αυτή η τάση, αυτή η σκηνή πώς θα μπορέσει να εκφραστεί επαγγελματικά; Είναι φορές που η Ελλάδα μοιάζει μικρή να χωρέσει το ταλέντο των μουσικών της;
Οντως υπάρχει μεγάλη ενέργεια για δημιουργία και αυτό νομίζω είναι το σημαντικότερο. Αυτό είναι υγεία. Τώρα, από εκεί και πέρα το επαγγελματικό κομμάτι είναι δύσκολο για όλους τους νέους, έτσι και αλλιώς. Πάντως για τα «σκυλάδικα» η Ελλάδα είναι μεγάλη…
– Κάποια στιγμή κομμάτι σου ακούστηκε στο BBC. Κάνω λάθος;
Ναι, όντως συνέβη αυτό, όταν ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς, ο Τζιλς Πίτερσον συμπεριέλαβε στις λίστες του στο BBC Radio 6 το «The Corruptor» από το δεύτερο άλμπουμ μου «Voyager». Αυτό έγινε τυχαία και το έμαθα όταν ένας Βρετανός μού έστειλε μήνυμα θέλοντας να αγοράσει τους δίσκους μου αφού είχε ακούσει το συγκεκριμένο κομμάτι στο BBC. Αυτό, αν ξανασυμβεί, θα συμβεί τυχαία, φαντάζομαι… Καλή μου τύχη λοιπόν.
– Παλιότερα μου είχες πει πως δεν είσαι ακόμα σίγουρος αν η τρομπέτα είναι το όργανο που σου πάει περισσότερο. Ποιο όργανο θα μπορούσε να πάρει τη θέση της;
Η κιθάρα θα ήταν μια χαρά! Ο αγαπημένος μου μουσικός εξάλλου είναι ο Μαρκ Νόπφλερ. Οταν μου έρχεται στο μυαλό μια νέα μουσική ιδέα, την παίζω στην κιθάρα πρώτα και μετά στην τρομπέτα.
– Σήμερα ο Δημήτρης Μυστακίδης ξαναπαίζει με κιθάρα ρεμπέτικο. Ο Γιάννης Αγγελάκας πέρα από τη μουσική είναι ποιητής. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος έχει βάλει το μπουζούκι στη μουσική δωματίου. Ο Νάστας από τους Xaxakes παραμένει εκτυφλωτικά έγχρωμος. Ολοι σας έρχεστε από τη Θεσσαλονίκη. Η πόλη «σας» δίνει περισσότερο χώρο από την Αθήνα στην καλλιτεχνική δημιουργία;
Η διαφορά της Θεσσαλονίκης με την Αθήνα πιστεύω πως είναι το ότι στην πρώτη είναι πιο εύκολο να δημιουργηθούν μουσικές παρέες και να εξελιχθούν, μιας και η ζωή εδώ πάνω είναι κάπως πιο ανθρώπινη. Πάντως και στην Αθήνα γίνονται πολλά όμορφα πράγματα σε όλες τις τέχνες.
– Ποιο είναι το κομμάτι που έχεις στο repeat στο mp3 σου το τελευταίο διάστημα;
«Η συμφωνία του Νέου Κόσμου». Η «Ενάτη» του Ντβόρζακ. Δεν το περίμενες, ε;
– Ομολογώ πως όχι. Πως μου όμως πώς διάλεξες τους μουσικός και την τραγουδίστρια που συμμετέχουν στο νέο σου τραγούδι;
Κάποιοι ήταν παλιοί συνεργάτες όπως ο Χρήστος Παππάς αλλά και ο Τάσος Κορκόβελος, ο οποίος είναι και ο παραγωγός του δίσκου και κάποιοι νέοι φίλοι-συνεργάτες όπως ο Γιάννης Βακαλούδης και ο Αλέξης Αρχοντής με τον οποίο συνεργαζόμαστε και στους 100°C, την μπάντα του Γιάννη Αγγελάκα. Με την Αλεξάνδρα Σιετή, τη φωνή του γκρουπ, συνεργαστήκαμε και στο άλμπουμ «Voyager», όπου τραγούδησε το «Fire into stone» αλλά και σε όλα τα live που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεν νιώθω ότι τους επέλεξα. Μάλλον αυτοί επέλεξαν εμένα. Τους ευχαριστώ πολύ!
– Ύστερα από αυτή τη «συνέντευξη» τι θα κάνεις;
Έχω ένα ιδιαίτερο μάθημα με τον Αλέξη, μαθητή μου στην τρομπέτα, που είναι μάγειρας. Μου αρέσουν πολύ τα μαθήματα μαζί του, μου δίνει και συνταγές.
– Άσχετο. Έχεις γράψει ποτέ επιστολή όπου που αντί για γράμματα υπήρχαν νότες;
Ωραίο! Ετσι όπως το εννοείς, όχι. Οταν όμως γράφουμε μουσική και τη δημοσιεύουμε είναι σαν να γράφουμε και να στέλνουμε γράμματα σε όλον τον κόσμο.
– Πού σπούδασες μουσική;
Θα μπορούσα να σου απαντήσω απλά, στο Ωδείο των Γιαννιτσών, απ’ όπου κατάγομαι. Στην πραγματικότητα, όμως, τη μουσική τη σπουδάζεις «έξω» παίζοντας με παρέες, με φίλους, σε πρόβες και σε συναυλίες «ταξιδεύοντας»! Και αυτό κρατάει μια ζωή.
– Είσαι Παοκτσής;
Ναι.
-Υπάρχει περίπτωση να μην πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ φέτος;
Όχι. Πιστεύω ότι φέτος θα είμαστε δυνατοί και στα «χαρτιά»…
