Η μόδα υπήρξε διαχρονικά ο συνδετικός κρίκος του μαζικού με τις ευγενέστερες μορφές τέχνης. Η μόδα είναι ο σούπερμαν της επικοινωνίας που κοινοποιεί το σπάνιο στους πολλούς.
Από τη μεριά της η τέχνη είναι ένα σταθερό απάγκιο έμπνευσης στους σχεδιαστές ρούχων.
Η Σύνθεση από κόκκινο, μπλε και κίτρινο του Ολλανδού καλλιτέχνη Πητ Μοντριάν, ένα έργο του 1930 εμφανίστηκε στην παρουσίαση των, τότε, νέας σειράς ρούχων που οίκου Yves Saint Laurent. Ήταν μια απόφαση του ιδιοφυούς σχεδιαστή του οίκου να εντάξει την πορεία της τέχνης σε δημιουργίες που μπορούσαν να φορεθούν.
Το “Πορτρέτο της ‘Retrato de Adele Bloch-Bauer I’, ένα έργο του 1907 διά χειρός Γουστάβου Κλιμτ, ήταν πηγή έμπνευσης της “haute couture” σειράς Άνοιξη/ Καλοκαίρι του οίκου Dior το 2008. Την εποχή που ο σχεδιαστής Τζον Γκαλιάνο απολάμβανε πλήρη δόξα στο πάνθεον της σταυροβελονιάς σχεδιάζοντας για τον περίφημο γαλλικό οίκο και οι πάντες ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του.
Η αυτοπροσωπογραφία της Μεξικάνας ζωγράφου Φρίντα Κάλο, έργο του 1940, “ξεσηκώθηκε” κυριολεκτικά από την ούγια Moschino για τις ανάγκες της περιόδου Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2012. Η αναπαράσταση του έργου ήταν ολική. Το μοντέλο είχε έντονα φρύδια όπως και η διάσημη ζωγράφος. Το βλέμμα του ήταν ισόποσα αποφασιστικό όπως και εκείνης που έγινε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του οίκου μόδας.
“Κεφάλι”, μια κεραμική κατασκευή του Πικάσο, εμφανίστηκε σε ρούχο έτοιμο προς χρήση από τη φίρμα Jil Sander τη σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι το 2012.
Η ανθισμένη αμυγδαλιά του Ολλανδού Βίνσεντ βαν Γκογκ, ένα έργο του 1890 σχεδόν φορέθηκε σε ένδυμα έτοιμο να φορεθεί, όχι υψηλής ραπτικής δηλαδή, τη σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2012 από τον οίκο Rodarte.
Οι βυζαντινού τύπου τοιχογραφίες του ναού Μονρεάλ στη Σικελία έγιναν ρούχο τη σεζόν Φθινόπωρο / Χειμώνας 2013 από το μαγικό ντουέτο της Ιταλικής μόδας Dolce & Gabanna.
Το έργο “Αδάμ και Εύα” του Lucas Cranach el Viejo απεικονίστηκε στη δημιουργία του οίκου μόδας Βαλεντίνο για τη σεζόν Άνοιξη / Καλοκαίρι 2014.
με πληροφορίες από: http://www.itfashion.com
