Του Γιάννη Παναγόπουλου //
Το In – Edit, μετά το φεστιβάλ Κινηματογράφου και το φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ είναι το τρίτο κινηματογραφικό κύμα που σκάει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα φεστιβάλ με θέμα. Τη μουσική, τις εμπειρίες ανθρώπων που έταξαν τις ζωές του σ’ εκείνη. Η φετινή, τέταρτη έκδοση του φεστιβάλ, από 30 Μαρτίου ως 5 Απριλίου – στο Ολύμπιον – προβάλλει φιλμ που καταγράφουν ζωές ανθρώπων που έζησαν στον μύθο της πρωτοσέλιδης μανίας και συγκινητικά life – stories άγνωστων που η διάθεσή τους στην παραγωγή μουσικής τράκαρε με την ασφυξία των κοινωνιών που γεννηθήκαν. Φιλμ για τους Beatles, τη Madonna, τον Bob Dylan τους Blur και τους Oasis «γειτονεύουν» με ντοκιμαντέρ που παρουσιάζουν δύο εφήβους από το Ιράν που φτιάχνουν μουσική House, σε μια χώρα που η House μουσική απαγορεύεται. Το In – Edit ξεκινά σύντομα. Μάθε γι’ αυτό. Η Αθηνά Ριζοπούλου είναι υπεύθυνη επικοινωνίας του φεστιβάλ και μέλος της ομάδας που το οργανώνει. Περάσαμε χρόνο μαζί της. Την ρωτήσαμε για το περιεχόμενο του In – Edit. Και για το αν τελικά η μάχη ως εσχάτων Blur Vs Oasis, στα 90’s, ήταν επικοινωνιακή φούσκα ή καβγάς πραγματικός.
-Μπορούμε να πούμε πως τα ντοκιμαντέρ που καταπιάνονται με τις ζωές μουσικών είναι κάτι σαν το φιλί της ζωής για τη δισκογραφία;
-Δεν ξέρω, ίσως μπορεί να είναι στο μέλλον. Το μουσικό ντοκιμαντέρ είναι μία πολύ ειλικρινής αποτύπωση μίας ιστορίας, είτε καλλιτέχνη, είτε μουσικού ρεύματος, είτε δισκογραφικής εταιρίας.. Λειτουργεί παράλληλα με τη δισκογραφία, αν δεν υπάρχει δισκογραφία άρα και μουσική, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε το ντοκιμαντέρ. Σίγουρα τρέφεται από αυτή αλλά δεν είμαι σίγουρη αν τη τρέφει κιόλας. Τουλάχιστον ακόμη.
-Πώς διαλέξατε τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν;
-Το In-Edit είναι μία παγκόσμια πλατφόρμα που είναι σε λειτουργία όλο τον χρόνο και το αντικείμενό της είναι η συλλογή και η προώθηση του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους: του μουσικού ντοκιμαντέρ. Οπότε, η πρώτη μας πηγή είναι η μεγάλη “δεξαμενή” του IN-EDIT που ανανεώνεται διαρκώς με ό,τι νέο κυκλοφορεί στο συγκεκριμένο πεδίο. Από εκεί και πέρα, έχουμε και εμείς διαρκώς μάτια και αυτιά ανοιχτά για να βλέπουμε τι νέο κυκλοφορεί. Όταν έρχεται η ώρα να ετοιμάσουμε πρόγραμμα, τα βάζουμε όλα κάτω, βλέπουμε και ξαναβλέπουμε ταινίες και επιλέγουμε. Στόχος είναι πάντα το πρόγραμμα να είναι όσο το δυνατόν πιο πολυσυλλεκτικό.
-Το ντοκιμαντέρ είναι πλέον μέρος της 7ης τέχνης;
-Αδιαμφισβήτητα. Πέρα από τις ταινίες μυθοπλασίας, που κυριαρχούσαν μέχρι πρόσφατα στα κινηματογραφικά πράγματα, βλέπουμε πως το ντοκιμαντέρ έχει αρχίσει πλέον να διεκδικεί μεγάλο μέρος της συγκεκριμένης βιομηχανίας. Και του αξίζει. Η πληροφορία που λαμβάνουμε πλέον σε καθημερινή βάση είναι τόσο πολλή, που η ανάγκη τεκμηρίωσης και έρευνας, η ανάγκη ειλικρινούς αποτύπωσης (κύρια στοιχεία του ντοκιμαντέρ) είναι απόλυτη. Φυσικά είναι πλέον εύκολο για τον καθένα να πάρει μία κάμερα και κάνει “ντοκιμαντέρ”, η καταγραφή είναι σήμερα εξαιρετικά απλή, οπότε και η παραγωγή ντοκιμαντέρ αυξάνεται γεωμετρικά.
-Φέτος στο φεστιβάλ υπάρχουν ντοκιμαντέρ για τους Oasis και τους Blur. Για σένα ήταν, τελικά, αληθινή η διαμάχη αναμεσά τους ή μιλάμε για μια επικοινωνιακή φούσκα;
-Φίλοι πάντως μεταξύ τους δεν υπήρξαν ποτέ! Ανταγωνισμός υπήρχε από την αρχή και συχνά οι δηλώσεις της μίας πλευράς για την άλλη ήταν δηλητηριώδεις. Από την άλλη, είναι ενδεικτικό πως τη δεκαετία του ’90, η “μάχη” της Britpop μαινόταν όχι μόνο στα charts αλλά και στα εξώφυλλα των tabloids.
-..έστω κ έτσι, ακομα και αν δεν ήταν επικοινωνιακή φούσκα για σένα ποια μπάντα ήταν καλύτερη;
-Ανάμεσα στους δύο, δυσκολεύομαι να πω. Υπάρχουν τραγούδια των Blur που αγαπώ πολύ αλλά εντάξει, κομμάτια σαν το Wonderwall, δεν γράφονται κάθε μέρα! Αν είχα να διαλέξω μία μπάντα από τη μεγάλη σκηνή της Britpop, θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη τους Pulp. Όπως λέει μία κυρία από το Sheffield στο ντοκιμαντερ για τους Pulp που προβάλαμε πριν μερικά χρόνια “Οι στίχοι τους σε κάνουν να σκεφτείς και η μουσική τους να χορεύεις για ώρες”
-Πες μας περισσότερα για το ντοκιμαντέρ «Raving Iran», για τα παιδιά στο Ιράν που προσπαθούν να παίξουν house μουσική;
-Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να πω γι αυτό το ντοκιμαντέρ γιατί είναι κατα τη γνώμη μου από τα διαμάντια του φετινού προγράμματος. Κάθε χρόνο έχουμε στο πρόγραμμα κάποια ντοκιμαντέρ που δεν σου τραβάνε αρχικά την προσοχή αλλά είναι εξαιρετικά, συχνά μακράν καλύτερα από εκείνα που γυρίζονται για “μεγάλα” ονόματα. Εδώ είναι ένα ντοκιμαντέρ που με αφορμή τη μουσική, έχει προεκτάσεις κοινωνικές και πολιτικές καθώς η house είναι απαγορευμένη στο Ιράν και όσοι παίζουν ή ακούν house μουσική φυλακίζονται. Δύο παιδιά λοιπόν προσπαθούν να παράξουν house σε αυτές τις συνθήκες, παίζοντας σε υπόγεια ή σε απομακρυσμένες περιοχές. Είναι μάλιστα τόσο καλοί που κάποια στιγμή λαμβάνουν μία πρόσκληση για να συμμετάσχουν σε ένα φεστιβάλ στην Ελβετία. Εδώ πλέον ξεκινάει το θρίλερ γιατί πέρα από το πόσο δύσκολο είναι να φύγουν από το Ιράν, δεν ξέρουν αν θα καταφέρουν να επιστρέψουν. Είναι πραγματικά από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ του φετινού προγράμματος.
-Ιn- Edit τι είναι; Από πού ξεκίνησε; Ποιος είναι ο σκοπός του; Πού θέλει να πάει ως φεστιβάλ;
-In- Edit. Ξεκίνησε στη Βαρκελώνη πριν 14 χρόνια σαν πείραμα. Με τα χρόνια μεγάλωσε πολύ, ταξίδεψε σε δεκάδες πόλεις και χώρες του κόσμου και στην Ελλάδα ήρθε το 2014, από την Parenthesis. Πλέον διοργανώνεται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και σκοπός του είναι να κάνει γνωστό το είδος του μουσικού ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα, να πει ιστορίες για σπουδαίους μουσικούς γνωστούς ή λιγότερο γνωστούς από όλο τον κόσμο αλλά και να αποτελέσει αφορμή για να αυξηθεί η παραγωγή μουσικών ντοκιμαντέρ για Έλληνες μουσικούς και μουσικά είδη.
Το IN–EDIT επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για τέταρτη χρονιά!
Τι κοινό έχουν η Madonna με τον Bob Dylan, οι Oasis με τον Leonard Cohen και ο Nick Cave με δύο εφήβους που παίζουν house μουσική στο Ιράν; Οι ιστορίες τους «πρωταγωνιστούν» στη φετινή έκδοση του IN-EDIT στη Θεσσαλονίκη!
Από την πρώτη του διοργάνωση στη Βαρκελώνη, το 2003, μέχρι σήμερα, έχει ταξιδέψει σε δεκάδες πόλεις του κόσμου, παρουσιάζοντας πάντα τις πιο σπουδαίες ιστορίες από το παρασκήνιο της μουσικής. Το όνομά του είναι συνώνυμο του μουσικού ντοκιμαντέρ ενώ η Parenthesis το έφερε στην Ελλάδα το 2014 και αποτελεί πλέον σταθερό σημείο αναφοράς των φίλων της μουσικής και του κινηματογράφου. Το IN–EDIT Festival, στις 30 Μαρτίου, επιστρέφει στο Ολύμπιον για τέταρτη χρονιά, και παρουσιάζει μερικά από τα δυνατότερα μουσικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων δεκαετιών.
Το IN-EDIT Festival είναι το παρασκήνιο του μουσικού κόσμου. Καταγράφει με την ίδια ειλικρίνεια τις στιγμές δόξας αλλά και τις εντάσεις, τις αποτυχίες και τις συγκινήσεις που μόνο η μουσική μπορεί να προκαλέσει. Καταγράφει τον παγκόσμιο χαρακτήρα της μουσικής αλλά και την αλλαγή των αποχρώσεών της, ανάλογα με τη χώρα, την πόλη ή τη γλώσσα. Φέτος, έκλεισε τα 14 χρόνια στη γενέτειρά του, τη Βαρκελώνη, διοργανώθηκε στην Αθήνα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και ολοκληρώνει το παγκόσμιο ταξίδι του στη Θεσσαλονίκη, από τις 30 Μαρτίου μέχρι τις 5 Απριλίου.
Για μία εβδομάδα, η Θεσσαλονίκη γεμίζει μουσική για τα μάτια σας! 18 σπουδαία μουσικά ντοκιμαντέρ θα σας μεταφέρουν κατευθείαν στα παρασκήνια της παγκόσμιας μουσικής ενώ πάρτυ, παρουσιάσεις και dj sets συμπληρώνουν το… Μείνετε συντονισμένοι!
Μουσική και κινηματογράφος συναντιούνται για μία ακόμη φορά και η μπύρα “SOL” δε θα μπορούσε να λείπει. Η μπύρα με το “ελεύθερο πνεύμα” είναι για μία ακόμη φορά ο premium partner του IN-EDIT Festival και συνοδεύει τις μουσικές και τις εικόνες του από την πρώτη νότα μέχρι τους τίτλους τέλους! Δε θα δεις πουθενά.. τόση μουσική!
Δείτε το σποτ του φεστιβάλ εδώ: https://vimeo.com/206223441
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
IN–EDIT THESSALONIKI EDITION
30 Μαρτίου – 5 Απριλίου
Ολύμπιον
Πλ. Αριστοτέλους
Παρακολουθήστε όλα τα νέα του In–Edit Greece εδώ:
επίσημη ιστοσελίδα: www.in–edit.gr
Facebook page: www.facebook.com/InEditGreece
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/387460068272462/
Instagram: instagram.com/ineditgreece
Twitter: twitter.com/InEditGreece
