Από τη Δέσποινα Σάμψων //
Δεν παίζουν και πολλά συγκινητικά πράγματα αυτό το καλοκαίρι. Εντάξει, έχω μια κόρη #πιο#κούκλα#πεθαίνεις που στις αποσκευές της κουβαλάει εκτός από Vans και σκισμένα σορτς, ένα αριστείο με σερί από εικοσάρια. Προφανώς, αυτός ο συνδυασμός είναι το καλύτερο αποτύπωμα που θα αφήσουμε με τον Γιώργο στην άμμο της υστεροφημίας μας. Όμως, μέσα σε αυτό το ανόητο κινέζικο καλοκαίρι-μαρτύριο που δεν κουνιέται φύλλο, my own boss, μιλάω για τον Τζορτζ φυσικά, με ανέβασε σε μία KTM Super Adventure για να ανακαλύψω ξανά το αυτονόητο.
Διαδρομές έξω από τα όρια του λεκανοπεδίου. Ανήφορος του Μπράλου, Παύλιανη, Αράχωβα, Ιτέα, Γαλαξίδι. Πράσινο χρώμα που βουτάει πάνω σου και ξαφνικά σβήνει το μπορντό στράπλες φόρεμα, τον κίτρινο φθόνο και τα γκρίζα μούτρα της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Ο αέρας με χτυπάει και μειώνει τις θερμοκρασίες που μου έχουν ανεβάσει οι διαχειριστές της πολυκατοικίας και η φιγούρα του Μένιου Φουρθιώτη στην οθόνη. Όλα γίνονται πιο απλά. Η ελληνική περιφέρεια, αδιάφορη για τις καινοτόμες πρακτικές της πόλης, παραμένει ανεπηρέαστη από κάθε ίχνος ουσιαστικής προόδου. Μόνο που τον Ιούλιο στην Ελλάδα, όταν τρέχεις με μια καινούρια μηχανή, λίγο σε νοιάζει αν το χωριό θα μεταμορφωθεί ποτέ σε Village center.
