του Γιάννη Καφάτου //
πηγή: https://www.viewtag.gr
Ο Υπάτιος Πατμάνογλου αποφάσισε να παντρευτεί, και να συνεχίσει να ζει, και κάποιοι δεν το αντέχουν αυτό…
•Κανείς δεν χαίρεται πλέον με τις χαρές των άλλων.
•Μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η χολή που ρέει μπορεί να τρυπήσει το πάτωμα. Δυνατή σαν το πιο δυνατό οξύ!
•Αντιθέτως η πίκρα και ο πόνος θρέφουν γενιές και γενιές. Κι όχι μόνο τώρα, την εποχή του διαδικτυακού «θρήνου».
•Όσο ο άλλος πονάει και εμείς «συμπάσχουμε» βάζουμε κάτω από το χαλάκι τα δικά μας.
Η χαρά είναι όμως αυτή που πονάει.
•Λίγοι άνθρωποι αντέχουν να την αποδεχτούν και να την κάνουν κτήμα τους σαν να ήταν δική τους η χαρά του άλλου.
•Εκεί πάλι, πιστεύω εγώ, είναι που αναμετριέται κανείς με τον εαυτό του. Ποιος κερδίζει; Ο καλός ή ο κακός «εαυτούλης» που όλα τα φέρνει στα μέτρα του και τα υπολογίζει;
•Και ξέρεις, πιστεύω αυτή η αρετή που μας λείπει, να χαιρόμαστε με τη χαρά του άλλου δηλαδή, αν υπήρχε ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος. Καλά, δε λέω το σύμπαν, εννοώ τον μικρόκοσμό μας. Ο περίγυρός μας θα ήταν καλύτερος αν επικρατούσε αυτή η αρετή.
•Αυτά σκέφτομαι από την ώρα που διάβασα την είδηση ότι ο Υπάτιος Πατμάνογλου ανέβασε μια φωτογραφία με την μέλλουσα γυναίκα του και έγραψε ότι παντρεύεται.
•Τον Υπάτιο τον μάθαμε και μας τσάκισε η τραγωδία του: Έχασε παιδί και γυναίκα όταν η πόρσε του Βακάκη έπεσε πάνω στο αυτοκίνητό τους στο πάρκινγκ της Αθηνών-Λαμίας.
•Προσωπικά δεν σταμάτησα σε κανένα πάρκινγκ της ίδιας Εθνικής μια-δυο φορές που την διάβαινα με τα παιδιά μου στο αυτοκίνητο. «Κρατηθείτε» τους έλεγα και οι εικόνες από εκείνο το τρομακτικό δυστύχημα με στοιχειώνουν ακόμη.
•Μετά τον θρήνο χαροκαμένος πατέρας ξεχάστηκε μέχρι που τα δικαστήρια επιδίκασαν στον Υπάτιο μια γενναία αποζημίωση και να οι πρώτες «τσιμπιές» κακίας: Τι ανάγκη έχει τώρα αυτός…
•Μα είναι ο ίδιος που θα έχει πάντα αναμνήσεις από ένα παιδί που γέννησε και δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Αυτός ο ίδιος που έχασε τη μάνα του παιδιού και σύντροφό του. Αυτόν που λυπόμαστε και θρηνούσαμε μαζί του.
•Και τώρα που δήλωσε ότι θα παντρευτεί ακόμη χειρότερα σχόλια διαβάζω!
•Κι αυτή η «καινούργια» πλατεία του εικονικού μας χωριού βρωμάει ζήλια, κακοήθεια και έναν ψεύτικο καθωσπρεπισμό.
•Γιατί δεν αξίζει να χαρεί ξανά στη ζωή του ο Υπάτιος και ο κάθε Υπάτιος που επιζεί μιας τραγωδίας;
•Το αν επιλέγει να παίζει με τους όρους της τηλεοπτικής κλειδαρότρυπας είναι δικαίωμά του. Δεν το επικροτώ αλλά να σου πω: Ενός ανθρώπου που έχει θάψει το παιδί του μπορώ να του συγχωρήσω τα πάντα. (Εκτός από το να γίνει φασίστας).
•Ένα κομμάτι του Υπάτιου έχει μπει στον ίδιο τάφο με το παιδάκι του. Ε, ένα άλλο ζει και αξίζει να χαρεί.
•Έτσι το βλέπω εγώ! Όλοι αξίζουμε να ζήσουμε χαρές. Και σ’ όποιον αρέσει!
