επιμέλεια κειμένου Στέλλα Παπαλάμπρου* //
Η Τεκόα είναι μια hipster αποικία Ισραηλινών της Δυτικής Όχθης, όπου κανείς από τους αμφιλεγόμενους κατοίκους δεν θέλει αρχικά να μιλήσει στα ΜΜΕ. Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της η σκηνοθέτης Ίρις Ζακί στην περιοχή, η ατμόσφαιρα έγινε πιο τεταμένη. Έφτιαξε ένα μικρό κινηματογραφικό στούντιο στη μέση της πόλης και έμεινε πάνω από έναν μήνα για να συναντήσει τους νεαρούς εποίκους της Τεκόα πρόσωπο με πρόσωπο. Μια απλή παρέμβαση, η οποία δημιούργησε αλυσιδωτές αντιδράσεις από εκείνους που στο τέλος παραμέρισαν την επιφύλαξή τους και συναίνεσαν να μιλήσουν στον φακό.
Από τη γυναίκα που κατά τη συνέντευξη παραδέχεται ότι είναι φασίστρια, μέχρι το αγόρι που επέζησε από το μαχαίρωμα από νεαρό Παλαιστίνιο – και τελικά τον συγχώρησε. Η Ίρις Ζακί έφερε αυτή την αναστάτωση μόνο ως μορφή κοινωνικού πειράματος που υπογραμμίζει τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις της αυτο-αντίληψης των εποίκων, κάτι που καταφέρνει με πολύ ιδιαίτερο διαδραστικό τρόπο μαζί τους. Ένα εννοιολογικό είδος που τοποθετεί το ντοκιμαντέρ της Ζακί στο πεδίο της καλλιτεχνικής πρακτικής και του πολιτικού ακτιβισμού, μακριά από όποια “τυφλή” κριτική τοποθέτηση.
•Ένα κινηματογραφικό στούντιο από το πουθενά γίνεται κοινωνικό εργαστήριο για συναντήσεις με Ισραηλινούς εποίκους στη Δυτική Όχθη.
Η Ίρις Ζακί γεννήθηκε το 1978 στο Ισραήλ και έζησε στο Λονδίνο από το 2009. Για αρκετά χρόνια πριν, εργάστηκε για τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Ολοκλήρωσε το πρώτο της ντοκιμαντέρ μικρού μήκους My Kosher Shifts το 2011, στο ξενοδοχείο, στην υποδοχή του οποίου εργαζόταν για να πληρώνει το νοίκι της. Το 2013 ξεκίνησε μια διδακτορική διατριβή με αντικείμενο τη δημιουργία ντοκιμαντέρ. Η έρευνά της επικεντρώνεται στις προσωπικές της τεχνικές καταγραφής με κύριο στόχο να διεισδύει ακόμη και στις πιο κλειστές κοινότητες.
φωτογραφία ανοίγματος: © Or Azulay
*Στέλλα Παπαλάμπρου http://www.mosaictranslations.com
