του Γιάννη Παναγόπουλου //
Είτε space–pop. Είτε σιροπιαστός. Είτε punk στη σπίντα, ο Γιάννης Νάστας είναι τελειομανής. Δεν του φαίνεται; Όταν είναι στη σκηνή αρκεί ν’ ακουστεί ένα λάθος «γκρρρααααανγκ» από την φαζαρισμένη κιθάρα του για να κόψει το τραγούδι στη μέση. Έχω δει το παραπάνω ξανά και ξανά. Κάθε που συμβαίνει αυτό χαμογελά. Ίσως πει και: «Σόρυ. Έτσι είναι αυτά…Vivaa!». Οι Xaxakes, η μπάντα του Γιάννη, κατεβαίνουν στην Αθήνα, Viva. Το Σάββατο 29 Απριλίου θα εμφανιστούν στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Viva. Στη σκηνή θ’ ανέβουν επτά άτομα, Viva. Θα παίξουν κομμάτια και από τα τρία άλμπουμ τους, Viva. Θα παίξουν δωρεάν, Viva. O Γιάννης λέει: “Η συναυλία θα τελειώσει όποτε θελήσουν εκείνοι που θα έρθουν να μας ακούσουν». Viva ως το φεγγάρι.
-«Θέλω πάρτυ. Θέλω ησυχία. Θέλω και φασαρία. Ελάτε με παρέα για όλα αυτά. Θα κατέβουμε στην Αθήνα με σούπερ μπάντα». Ο Γιάννης είναι στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου. Δεν πάνε πολλοί μήνες από την εποχή που κάναμε το ίδιο. Εκείνη η κουβέντα είχε κρατήσει ώρες. Οι Xaxakes έχουν νέα τραγούδια. Θα το κάνουν σύντομα. Το νέο τους τραγούδι λέγεται «Αφού το Σάββατο». Δεν υπάρχει δισκογραφική εταιρεία «πίσω» του. Το πράγμα θα πάει «ανεξάρτητα», σε συνεργασία με την Θεσσαλονικιώτικο δισκογραφικό label “Plus Rec”. Ο Γιάννης λέει: «Σήμερα δεν βλέπω το λόγο να κυκλοφορήσω δίσκο. Δεν ξέρω ποιος τελικά θα έχει χρόνο να τον ακούσει ολόκληρο. Θεωρώ πως υπάρχει μία παραπληροφόρηση που πλέον διασπά την προσοχή του κόσμου. Ένα ολόκληρο άλμπουμ παραπέμπει άλλου, ίσως σε άλλες εποχές. Στην προηγούμενη δουλειά των Xaxakes υπάρχει μια ψυχεδελικοκομματάρα που λέγεται «Κάτι Σαν Αυτό». Δεν ασχολήθηκε κανένας μαζί του.»
-Ο Γιάννης θέλει ν’ ακουστει αινιγματικός: «Έχουν περάσει πολλά φεγγάρια, ίσως περισσότερα σταχτιά από τα άσπρα, από την τελευταία φορά που οι Xaxakes εμφανίστηκαν στην Αθήνα.» Αν θυμάμαι καλά την εποχή που κυκλοφόρησαν «To Βαλς των Ελαφιών» ήταν να εμφανιστούν στο κλαμπ Fuzz. Η συναυλία ήταν, σχεδόν, sold – out πριν ξεκινήσει και όμως δεν έγινε. Ακυρώθηκε για τον φόβο επεισοδίων. E; Στους Xaxakes μπορούν να γίνουν φασαρίες; Από πότε τα πάρτυ είναι επικίνδυνα;
-Το ότι οι Xaxakes έχουν ν’ ανέβουν χρόνια σε σκηνή της Αθήνας δεν σημαίνει πως σταμάτησε να κυλά ενδορφίνη για συναυλίες σαν πάρτυ στις φλέβες τους. Ο Νάστας μάς έχει πει: «Την προηγούμενη χρονιά κάναμε ακουστικά λάιβ που ευχαριστηθήκαμε. Έγινε πανικός. Το καλό είναι πως πλέον ο κόσμος γνωρίζει τα κομμάτια μας. Παίξαμε στη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, πήγαμε στην Πάτρα και όλο το μαγαζί τραγουδούσε μαζί μας. Ήταν όμορφο αυτό. Έκανε τη ζωή μας πιο εύκολη. Γράφω μουσική διαρκώς. Δεν το έχω χορτάσει αυτό. Αλλά μόλις το πράγμα γεμίσει κόσμο εξαφανίζομαι. Επιστρέφω όταν νιώσω πως θέλω να επιστρέψω. Δεν είμαι με τίποτα ο άνθρωπος που θα μπορούσε να παίζει μουσική κάθε μέρα».
Πόσο μακριά είναι το σορμπετράγουδο «Monte Carlo» από την ποπ καψούρα του «Μη Μαζί Γιατί»; Οι Xaxakes είναι έκπληξη. Μπορούν να σου πουν τα πάντα σε τρία ακόρντα. Το κοινό τους κάνει χάρες. Η αναμονή για το αν ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης τους θα βγει με κολλητή φόρμα στα χρώματα της ζέβρας ή εκείνο το κατακόκκινο σακάκι με τις πελώριες βάτες στη σκηνή, είναι μέρος του κρυφτού που παίζει με το κοινό του. Ο Νάστας λέει: «Ο τρόπος που ντύνομαι στη σκηνή είναι ίδιος μ’ εκείνον όταν βρίσκομαι εκτός της. Έχω βρει κάτι καταπληκτικούς ράφτες. Μου έραψαν νέα πουκάμισα. Ξεχνιέμαι με όλα αυτά.»
-Ο Γιάννης λέει πως απόψε θα βγει να πιει κρασί. Μας χαιρετά. Λέει: «Τα λέμε σύντομα από κοντά». Το ότι επιστρέφει για λάιβ και έξτρα φαζαρισμένη διάθεση για πάρτυ είναι ο σωστός πρόλογος για το καλοκαίρι που έρχεται. Viva!
