Ο Γάλλος, γεννημένος στην Αλγερία, Αλγέρι το 1849, Édouard-Henri Avril (έφυγε από την ζωή το 1928) ήταν ένας καλλιτέχνης που έγινε περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Paul Avril. Με εκείνο υπέγραψε τα περισσότερα έργα του ως εικονογράφος σε πολλές δουλειές της ερωτικής λογοτεχνίας.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες γύρω από τη ζωή του. Γι’ αυτό μάλλον «φταίει» η ίδια η δουλειά του. Θεωρήθηκε αμφιλεγόμενη. Θεωρήθηκε προσβλητική. Το ότι αναζήτησε καταφύγιο σε ψευδώνυμο για να υπογράψει το έργο του συνηγορεί σ’ αυτό.
Σίγουρο, όμως, είναι το γεγονός πως αναζήτησε καλλιτεχνική στέγη στο Παρίσι και πως εκεί γαλούχησε τα ταλέντα του. Σπούδασε στην περίφημη Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης.
Αν και ζωγράφος που έδειχνε την τέχνη του σε πριβέ σαλόνια μπουρζουάδων του Παρισιού, η φήμη του απογειώθηκε όταν το 1838 κλήθηκε να εικονογραφήσει το βιβλίο «Fortunio» του ποιητή και συγγραφέα Théophile Gautier. Αρχικά το βιβλίο είχε παρουσιαστεί σε συνέχειες, το 1837, στην εφημερίδα Le Figaro. Τα κείμενα του Gautier εξιστορούσαν τις γκάφες ενός Γάλλου νεαρού μαρκήσιου, με το όνομα Fortunio.
Οι δυνατότητες και το ταλέντο του Avril ως εικονογράφου είχαν ήδη γίνει γνωστές πολύ πριν ασχοληθεί με την έκδοση του Gautier. Ήταν πολλοί εκείνοι που του παράγγειλλαν ερωτικού χαρακτήρα σχέδια. Η δουλειά του σε βιβλία παρόμοιου περιεχομένου ήταν χαρακτηριστική. Την χαρακτήριζε ο ρεαλισμός. Τα βιβλία που συμμετείχε σχεδιάζοντας το τιράζ τους δεν ξεπερνούσαν τα 100 αντίτυπα, κυκλοφορούσαν στο Παρίσι χέρι – χέρι. Θα τα έλεγες Underground. Αγοράζονταν μόνο από αναγνώστες τις ερωτικής λογοτεχνίας.
Το 1908 ο Avril κλήθηκε να επενδύσει με σχέδιά του την έκδοση του Βρετανού συγγραφέα Τζον Κλίλαντ «Αναμνήσεις μιας γυναίκας της Ηδονής». Το βιβλίο προκάλεσε σκάνδαλο. Το σεξουαλικό περιεχόμενό του πυροδότησε σειρά αρνητικών σχολίων.
Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1906, ο περίφημος εικονογράφος είχε δουλέψει στο βιβλίο του Γερμανού φιλόσοφου Karl Forberg “De figuris Veneris” (ελληνική έκδοση, Οι δρόμοι της Αφροδίτης). Το βιβλίο του Forberg είχε αρχικά κυκλοφορήσει το 1824. Τα κείμενα εστίαζαν στην ελληνορωμαϊκή αντίληψη για τον ερώτα. Ο εμπλουτισμός εκείνου το βιβλίου με σχέδιά του προκάλεσε, όπως αναμενόταν, σάλο.
Όπως είπαμε η γνώση μας γύρω από τη ζωή και το έργο του Avril είναι μικρή. Εντούτοις, αν και η δουλειά του είναι περιορισμένη, την θεωρούμε αποκαλυπτική για τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι το σεξ την εποχή που εκείνος δραστηριοποιούνταν καλλιτεχνικά.
Ο Avril μάς αφήνει να καταλάβουμε πολλά για τη σεξουαλικότητα στη Βικτωριανή εποχή. Μας αποκαλύπτει τα φετίχ της. Την υποκρισία που κάλυπτε την κουλτούρα που αναπτυσσόταν γύρω από το σεξ.
Ιστορικοί της τέχνης που ασχοληθήκαν με το έργο του μάς καλούν να δούμε τα βλέμματα των ηρώων του. Δεν υπάρχει καμιά αίσθηση ντροπής πάνω τους. Η προσποίηση απλά απουσιάζει από το πρόσωπό τους. Η ευχαρίστηση μοιράζεται ισόποσα και στα δύο φύλα.
Οι ήρωες του Avril είναι όμορφοι. Γνωρίζουν πώς να απολαμβάνουν τη σεξουαλική τους ζωή. Μοιάζουν να ζουν τη στιγμή του έρωτα λυτρωμένοι από ταμπού.
Ο Édouard-Henri Avril είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές της ερωτικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. Ήταν ένας πιονιέρος που έφερε την πορνογραφία πιο κοντά στην τέχνη.
