Από τον Ελευθέριο Λεβαντή //
Dreambuster Κεφάλαιο 7: To ξημέρωμα φτάνει παντού.
Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι – λίγοι είναι σε κάθε γενιά – που βρίσκονται, τυχαία κάθε φορά, σε αυτό που λέμε ‘κέντρο των εξελίξεων’. Που ίσως τελικά να μη βρίσκονται εκεί τυχαία, ή ίσως πάλι οι εξελίξεις να μην ορίζονται μέσα από κάποιο γεωμετρικό σύστημα – και που τελικά είναι εκείνοι που καθορίζουν με τη συμπεριφορά τους την πορεία των πραγμάτων.
Και δεν είναι οι καλούμενες μεγάλες προσωπικότητες μα μάλλον οι μικρές και για αυτό όμως, η συμπεριφορά τους δεν είναι προβλέψιμη καθώς δεν ενδιαφέρει και κανέναν, ούτε καν τον Θεό, αφού ακόμα και κείνος μοιάζει να τους θεωρεί παράπλευρες απώλειες.
Είναι οι τύποι που έχουν περάσει στην ιστορία ως παράπλευρες απώλειες: “οι άνθρωποι – παράπλευρες απώλειες”.
Η δουλειά τους είναι να βρίσκονται εκεί, στο κάδρο, όμως, επειδή η ισορροπία τις στιγμές εκείνες είναι λεπτή, σχεδόν κβαντική, οποιαδήποτε παρουσία ή κίνηση, ακόμα και ένα φτερούγισμα πεταλούδας όπως λενε, μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, να ανατρέψει κάθε σχεδιασμό και στην ουσία να καθορίσει, εκείνη, την πορεία των πραγμάτων.
Όμως έχουν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό, εκείνο το πικρό χαμόγελο των εικονισμάτων, που σαν να σου λέει-το ξέρω, σύντομα θα πεθάνω (χωρίς λόγο).
Και ο Λορέντζο θα την είχε ξαναδεί, να δεις, τούτη τη μαυρομάλλα – ή θα την ξανάβλεπε ίσως – σε εκείνη τη διαδήλωση στην Αθήνα, έναν Δεκέμβριο – το κορίτσι με τα μεγάλα ειλικρινή μάτια, τα γεμάτα πάθος, θάρρος αλλά και πίκρα. Μια φίνα κοπέλα, γονατισμένη με ορθωμένο ματωμένο κορμί, επάνω στο αιματοκυλισμένο οδόστρωμα…
Dream buster Κεφάλαιο 8: Kυριακάτικο γεύμα
La medida del amor es amar sin medida.
(The measure of love is to love without measuring)
San Agustιn
«Αλμερία! Το όνομά της το οφείλει στους Άραβες, που αρχικά αποκαλούσαν έτσι ολόκληρη την Ισπανία και όταν με τη χριστιανική αντεπίθεση περιορίστηκαν στο νότιο τμήμα της, με κέντρο το Βασίλειο της Γρανάδας, το όνομα περιορίστηκε μόνο σ’ αυτό το τμήμα. Κατά τον Μεσαίωνα, τα δυο μεγάλα αστικά κέντρα των Αράβων, η Κόρδοβα και η Γρανάδα ήταν κέντρα πολιτισμού με ακτινοβολία σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Στην πόλη διακρίνουμε έντονα την επιρροή του αραβικού πολιτισμού».
Αυτά σκεφτόταν ο βιβλιοφάγος Λορέντζο ατενίζοντας το πέλαγος από ψηλά, περιπολώντας το μονοπάτι για το κάστρο.
Το κάστρο Αlcazaba – ήταν το πρώτο που έσπευσαν να επιθεωρήσουν πριν εγκατασταθούν εκεί, ήταν χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, που μαζί με την υπόλοιπη πόλη κατέληγε στη θάλασσα. Το φρούριο τόσο μαυριτανικό, που θαρρούσες ότι λίγο πιο πίσω άρχιζε η Σαχάρα και όπου να ναι θα σκάσουν μύτη μαυροφορεμένοι Τουαρέγκ.
Μπαίνοντας μέσα βρήκαν έναν άλλο κόσμο πλασμένο με την αρχιτεκτονική αλληγορία των μουσουλμάνων σούφι με τα επικλινή επίπεδα, καμπύλες και σκαλοπάτια χωρίς προφανές νόημα και αιτία, που οδηγούσαν και αυτά σε σιντριβάνια πάνω σε σχήματα χωρίς νόημα επίσης και που όλα μαζί όμως σε οδηγούσαν σε μια λίμνη.
Η πόλη ήταν κτισμένη πάνω στα βράχια, ενώ τα πρώτα σπιτάκια ξεπρόβαλλαν δειλά-δειλά λίγο κάτω από το οχυρό, στην αρχή χωμένα μέσα στον βράχο, σαν σκηνώματα, ενώ μετά από λίγο, κατεβαίνοντας το βουνό, ξεπρόβαλλαν με περισσότερη αξιοπρέπεια. Σπίτια βαμμένα σε εύθυμα χρώματα, μουσταρδί, σωμόν και άσπρο.
Πιο κάτω μπορούσες να διακρίνεις μια αρένα και ένα μακρινάρι να μπαίνει στη θάλασσα, κατάλοιπο της παλιάς ευημερίας της πόλης και ό,τι είχε απομείνει από πλατείες και λεωφόρους πλαισιωμένες από φοίνικες και τα υπόλοιπα σκόνη.
Στέκονταν τώρα μπροστά σ’ ένα νοικοκυρεμένο άσπρο σπιτάκι με φρεσκοβαμμένα πράσινα παντζούρια δίπλα σε ένα παρεκκλήσι, με φόντο τη θάλασσα και μια πορτοκαλιά .
Δίπλα του ο Τάσο, φανατικός αναρχοκολεκτιβιστής και πρώην εραστής της Αrussia Bakunin, όταν ήταν ο ίδιος στη Νάπολη, την ειχε ξεπετάξει κι αυτή (όπως παινευόταν ο ίδιος, για να δικαιολογήσει τη συγγένειά του με τις ιδέες του Μπακούνιν), αλλά και γνώστης δεινός περί των πούρων, των κρασιών και των γυναικών!
Έτσι, όταν κουραζόντουσαν να συζητούν για την αναγκαιότητα της κατάλυσης του αστικού κράτους πριν τη μετάβαση στον κομμουνισμό, μιλούσαν για κουβανέζικα καπνά ή για γυναικεία μπούτια.
Άνοιξαν την πόρτα απότομα και ένιωσαν κάπως αμήχανα να μπαίνουν κυριακάτικα ακάλεστοι στο ξένο σπίτι. Όμως τo τραπέζι ήταν στρωμένο με ζέστες μολέτες, Gazpacho και ανδαλουσιανό κόκκινο κρασί, ενώ εκείνοι πεινούσαν πολύ, πάρα πολύ!
Με ένα νεύμα πήραν την άδεια από την νοικοκυρά να καθίσουν, νιώθοντας ωστόσο κάπως αμήχανα να είναι αναγκασμένοι να τρώνε μόνοι ενώ εκείνη, γαζωμένη από πίσω, είχε πέσει με τα μούτρα μέσα στο πιάτο, την ώρα που ο ανδαλουσιανός σύζυγός της τους κοίταζε μάλλον επιτιμητικά, με εκείνο το δεξί καταγάλανο μάτι και τη ματωμένη τρύπα στα αριστερά, που κάποτε θα ‘ταν μάτι και κείνη.
Ο άνδρας φορούσε ακόμα τη στολή του – μόλις θα είχε γυρίσει από τη βάρδια στο κάστρο – στο στόμα του έκαιγε ακόμα ένα Ηoyo, ενώ είχε μόλις αρχίσει να πίνει τον καφέ του!
Από τα δύο παράθυρα που είχε η τραπεζαρία, το ένα κοίταζε στο σοκάκι προς το κάστρο και, από την άλλη μεριά, το άλλο, προς τη θάλασσα της Ανδαλουσίας. Εκείνος με τον Τάσο είχαν καθίσει αντικριστά, σαν αντρόγυνο και εκείνοι. Ο Τάσο, πιο πονηρεμένος, κοιτούσε προς το δρόμο ενώ o Λορέντζο έβλεπε το πέλαγος.
Μέσα στο πράσινο ξύλινο κουτί του πελαγίσιου παράθυρου, ξεχώριζαν σε πρώτο πλάνο αριστερά μια πορτοκαλιά, δεξιά μια ψιλή μπουκαμβίλια, ενώ στο βάθος η θάλασσα αντικατόπτριζε σαν γλαυκός καθρέφτης, το φως του μεσημεριάτικου ήλιου αφού το δρόσιζε με αύρα Ατλαντικού.
Μετά το φαγητό, ο Λορέντζο θυμήθηκε – είχε πάνω του ένα γράμμα από την αγαπημένη του. Μοιράστηκαν το habαno με τον Τάσο και εκείνος άρχισε την ανάγνωση.
Και να ‘ταν άραγε η γαλάζια αύρα του πούρου, που ξετυλίγονταν μαζί με τον φίνο καπνό, κατευθείαν από τα οροπέδια του Vinales στην Κούβα, ή τα μενεξεδένια μάτια της Νάταλι, που σαν να αναδύονταν μέσα από κείνο το γράμμα, αλλά εκείνος ένιωθε κιόλας ένα δυνατό φτερούγισμα στο στομάχι και έβλεπε τριγύρω του αστράκια.
-Αγάπη μου, ελπίζω να με διαβάζεις εσύ και όχι, όπως γίνεται τελευταία, κάποιος ανώτερός σου! Μου είναι όλο και πιο δύσκολο να γράφω αυτά που θέλω όταν μας διαβάζουν άλλοι και νιώθω πως με γδύνουν και κείνοι μαζί σου!
