Μπορείς να δεις τη Χούντα των Συνταγματαρχών από πολλές σκοπιές. Δίπλα από την ιστορική πραγματικότητα στέκεται μια άλλη. Των σκιτσογράφων που κατέγραψαν με φαντασία, χιούμορ και πενάκια σκηνές της πολιτικής ζωής της χώρας σε μια περίοδο που η βία και το κιτς συμβάδισαν με αρμονία. Πάντα όταν επιστρέφουμε σ’ εκείνη την εποχή, τα σκίτσα του Βαγγέλη Παυλίδη έχουν ιδιαίτερο νόημα.
Ο σκιτσογράφος Βαγγέλης Παυλίδης στο βιβλίο του “Όλα Δεξιά” – Εκδόσεις Ερμής (1975) έχει συμπεριλάβει σκίτσα του από την περίοδο 1974 – 1980 που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα “Το Βήμα” και το περιοδικό “Ταχυδρόμος”.
•Τα σκίτσα του Παυλίδη είναι αυτοτελή έργα τέχνης με δόσεις καυτού χιούμορ
Η ανάγκη για ελευθερία, δημοκρατία, ελεύθερο διάλογο παραμένει ενεργή. Η δίψα για καλύτερη καταγραφή της συγκεκριμένης εποχής μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Το σκίτσο είναι ένας από αυτούς. Ίσως είναι περισσότερο δραστικός, περισσότερο κατανοητός από τα συναισθήματα που προκαλεί μια εικόνα βίας.
Ο Βαγγέλης Παυλίδης το 1971, στην καρδιά της Χουντικής κυριαρχίας, έχοντας βρει στην πολιτική τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν τις ημέρες του χιπισμού, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του σκιτσογράφου απο την αθλητική OΜΑΔΑ και, αμέσως μετά, απο ΤO ΒΗΜΑ. Aπο τότε έχει συνεργαστεί με την EΛEYΘEPOTYΠIA, τις 24 ΩPEΣ και από το 1989 μεχρι το 2010 πάλι με TO BHMA. Συνεργάστηκε ακόμα και με τον TAXYΔPOMO, τη ΘEΣΣAΛONIKH, τις 24ΩΡΕΣ και την EΞOPMHΣH.
Aπό το 1983 είχε στραφεί και προς την εικονογράφηση παιδικών, κυρίως βιβλίων. Σε συνεργασία με τον τότε τετραετή γιο του Σάββα, έγραψε και εικονογράφησε τις “Ιστορίες του Φάρου”, το 1987. Το 1999 εκδόθηκε το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία”. Έχουν εκδοθεί τέσσερα άλμπουμ με σκίτσα του.
Ατομικά είχε εκθέσει στο Όσλο το 1978, στο Kαλλιτεχνικό Πνευματικό Kέντρο “ΩPA” στην Αθήνα το 1987, στο Μουσείο των Ιπποτών του Τάγματος του Αγ. Ιωάννη στο Λονδίνο το 1999, στην Rosas της Ισπανίας το 2000, στo Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στη Pόδο το 2012 και σε διάφορες πόλεις της Eλλάδας.
Tο 1976, σε σχετική έρευνα του Μουσείου του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην οποία πήραν μέρος 846 σκιτσογράφοι καθώς και εφημερίδες από 78 χώρες, αναδείχτηκε ανάμεσα στους “100 καλύτερους σύγχρονους σκιτσογράφους”. Tο 1990 επιλέχτηκε, μαζί με άλλους 49 σκιτσογράφους, για την έκθεση “KARIKATUR-EUROPAISCHE KUNSTLER DER GEGENWART”, στο Mουσείο WILHELM BUSCH, του Aνόβερου.
Προσκαλεσμένος τιμητικά εξέθεσε εκτός συναγωνισμού, το 1987 στην 8η Mπιενάλε του Gabrovo, το 1992 στο St. Esteve της Γαλλίας και το 1994 στο Ruthdrum της Iρλανδίας, το 2008 στην έκθεση “Η Ανατολή συναντά τη Δύση” στο Gabrovo και το 2010 στη Λισαβόνα. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στα Σκόπια, το 1983, στην Kων/πολη, το 1993, και στη Ρόδο το 2002, 2004, 2006. Ήταν Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στην έκθεση “TV και Πολιτισμός”, Αθήνα 2008.
Έργα του υπάρχουν στο Μουσείο του Xιούμορ και της Σάτιρας του Gabrovo, στην Πινακοθήκη SAMLUNG KARIKATUREN στο Basel, της Eλβετίας, στο Mουσείο WILHELM BUSCH του Aνόβερου, στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου και σε ιδιωτικές συλλογές.
Το 1994 αναγράφηκε στον τιμητικό πίνακα για την εικονογράφηση της Διεθνούς Eπιτροπής Bιβλίων για τη Nεότητα (ΙBBY) και βραβεύθηκε στη Σεβίλλη της Ισπανίας.
Το 2002, το βιβλίο του “Ρόδος 1309-1522, μια Ιστορία” τιμήθηκε απο το CICOP -το Διεθνές Κέντρο για τη Διάσωση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς.
To 2010, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, η διεθνής Έκθεση Κόμικ και Γελοιογραφίας Amadora της Λισαβόνας τον τίμησε ως “εκπρόσωπο της αρχαιότερης Δημοκρατίας στον κόσμο”.
Το 2012, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου τον τίμησε “για την διεθνή καλλιτεχνική του προσφορά”.
Είναι ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, μέλος της ΕΣΗΕΑ, του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οργανώσεων Γελοιογράφων (FECO)
•Ο Βαγγέλης Παυλίδης έφυγε από τη ζωή την Κυριακή του Πάσχα του 2018
BPABEIA KAI ΔIAKPIΣEIΣ
Αθήνα 1978,
Σκόπια 1979,
Αkshehir 1979,
Kragujevac 1982,
Duisburg 1982,
Gabrovo 1983,
Κωνσταντινούπολη 1988,
Amsterdam 1989,
Siauliai 1990,
Λισαβώνα 2010
