Ο Σταμάτης Κραουνάκης μιλά για τη "Γιορτή Στα Σπίτια"

του Γιάννη Παναγόπουλου //

Ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν σχολάει ποτέ. Είναι η φουλ – τάιμ κοπάνα από την καθημερινότητα, είναι τα τραγουδια του είναι και η απάντηση στo δίλημα “σοβαροφάνεια ή ποίηση;” Αν έχεις απαντήσει αυτή την ερώτηση. Αν έχεις διαλέξει μεριά – εμείς το έχουμε κάνει – αυτή η συνέντευξη σε αφορά. Πρωταγωνιστούν ο θάνατος, η υπουργός πολιτισμού, η απόφαση μιας δίκης, οι γωνίες της δικής του Αθήνας. Ο Σταμάτης έχει νέο άλμπουμ ,“Γιορτή Στα Σπίτια”. Συμμετέχουν καλλιτέχνες πρωταγωνιστές του ελληνικού τραγουδιού: Ελένη Βιτάλη, Μανώλης Μητσιάς, Φοίβος Δεληβοριάς αλλά και παιδιά – Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης – που τα έχεις ακούσει, τα έχεις δει στη Σπείρα.

-Αρχικά κάτι δικό μου και πικρά αληθινό. Αγαπημένος μου άνθρωπος είναι πολύ κοντά στο φινάλε της ζωής του. Πώς ορίζεις τον ανθρώπινο θάνατο; Το τέλος της ανθρώπινης ζωής αφήνει πάντα σε κάποιους πόνο. Πώς καλύπτεις την έλλειψη των ανθρώπων που αγάπησες αλλά δεν είναι πια στη ζωή;

Ω, τι αρχική ερώτηση! Τους σπρώχνω γρήγορα εκεί που είναι, τρυφερά. Δεν επιβαρύνω την ψυχή που φεύγει με τη δικιά μου.

Λίγο εγωιστική λύπη, λέω να ελευθερωθεί εκεί και να μας έχει τον νου του. Την νιώθω την παρουσία πολλές φορές.

Άλλωστε είμαι πια πεπεισμένος ότι οι χρόνοι και οι ζωές πάνε παράλληλα. Ό,τι φεύγει είναι για να φύγει. Ελευθερώνεται.

Ας είμαστε πολύ τρυφεροί στα αντίο μας αυτά. Κλείνουν κύκλοι, ανοίγουν άλλοι.

‹‹-Τα έχεις χώσει γερά στη Μενδώνη. Είναι σαν να έχετε αποκτήσει πια τη δική σας σχέση. Πόσο σέξι είναι αυτό;

Ούτε κατά διάνοια. Δεν τα χώνω για να αποκτήσω κάποια σχέση. Τα χώνω γιατί είναι απαράδεκτη και προσβάλλει τον πολιτισμό και τη χώρα μου, αντιπαθεί την τέχνη και μισεί τους καλλιτέχνες. Μα είναι σέξι αυτό; Είστε τρελοί;››

-Φαντάζομαι πως σε κάθε νέο άλμπουμ υπάρχει και μια νέα προσδοκία. Η δική σου προσδοκία σήμερα, τώρα, για το “Γιορτή Στα Σπίτια” ποια είναι;

Α δεν έχω παρά μόνο μια προσδοκία, να βρει τους παραλήπτες του. Και θα τους βρει. Είναι μια φυσική κίνηση ανταπόδοσης.

Πήρα – έδωσα. Ήταν η στιγμή. Το γέννησε ο καιρός. Θα πάρει το δρόμο του.Θα βρει τις συντροφιές του. Ίσως είναι και η πρώτη μου φορά που είναι τόσο απλά για μένα τα πράγματα. Νοιάστηκα να΄ ναι περιποιημένο. Να φτάσει καθαρό έξω. Παίρνω χαρά απ’ την ανταπόκριση. Αυτό είναι φυσικό.

-Τα έχεις χώσει γερά στη Μενδώνη. Είναι σαν να έχετε αποκτήσει πια τη δική σας σχέση. Πόσο σέξι είναι αυτό;

-Γιατί τώρα παίρνεις στίχους του Ρήγα Φεραίου και τους ντύνεις σε τραγούδι σου; Ένας κρατημένος φιλελές θα έλεγε πως κάνεις κατάχρηση εποχών, προσώπων, καταστάσεων.

Αυτό το τραγούδι γεννήθηκε για την παράσταση με τον λόγο του Κολοκοτρώνη στα Ελληνόπουλα. Είχα βάλει τραγούδια ανάμεσα σαν μικρά χορικά με στίχους του Ρήγα. Έκρινα ότι με τη φωνή της Βιτάλη και τα τρία βιολοντσέλα του Ταμιωλάκη, η ρήση αυτή έχει ισχυρό αντίκτυπο στο αίσθημα του εγκλεισμού που ζήσαμε. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να το αισθανθεί ακόμα κι ένας κρατημένος φιλελές.

-“Αγκζζζ”… το άκουγα στις παραστάσεις σου και άλλες φορές το έλεγα μετά δεξιά και αριστερά σ’ αυτούς που μου έσπαγαν τα @ρχίδι@ και άλλες σ’ αυτούς που μου έφτιαχναν τη μέρα. Τι σημαίνει το Αγκζζζ στη δική σου διάλεκτο;

Βγήκε σαν ήχος από το χορικό από τους «Σφήκες» που ήταν αφορμή για το φινάλε. Ένα βράδυ ξαφνικά, αυτοσχεδιάζοντας, και η κίνηση και όλα, και το κείμενο που εξηγούσα την άσκηση. Μετά φτιάξαμε και τα καπελάκια με το κεντρί. Το γούστο ήταν ότι το παίρναν όλοι σαν να διώχνει κανείς το κακό. Είχε μεγάλη πλάκα. Είναι, ας πούμε, ο ήχος μιας τσαντισμένης σφήκας που όλοι την αποδιώχνουν επειδή τη φοβούνται. Ενώ αυτή η κακομοίρα θέλει Επαφήήή. Πάντως η εικόνα ενός πλήθους θεατών να κάνει την κίνηση ήταν άκρως διονυσιακή. Υπήρξε φάση που το κάνανε 3000 άνθρωποι. Ονειρεύομαι Επίδαυρο με Σφήκες. Ουαου.

-Από τη συλλογή των fake news που διαβασες για σένα στη διάρκεια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ποιο ήταν το μεγαλύτερο;

Αλήθεια δεν ασχολήθηκα. Γέλαγα με όλα. Κάποια που ήταν πολύ προσβλητικά τα παρέπεμπα στη δικηγόρο μου. Αλλά δεν ασχολήθηκα. Έγιναν προσπάθειες πολλές φορές από ανόητα παιδιά, τάχα δημοσιογραφούντα, να μειωθεί το πρόσωπό μου. Δεν είναι εύκολο. Τα τραγούδια δεν κατεδαφίζονται.

-Σε μια παράσταση υπάρχουν δύο “μεριές”. Ο καλλιτέχνης που ερμηνεύει και ο ακροατής, ο θεατής του. Πόσο τέχνη είναι να είσαι ακροατής, θεατής;

Ζούμε δύσκολες μέρες. Αν αυτός που ποιεί είναι δυνατός, παρασύρει. Αν είναι εγωιστής, ο παραλήπτης έχει όλη την άνεση να τον γράψει. Η μέθεξη είναι αμοιβαίο γεγονός, αλλά αυτός που πυροδοτεί έχει την ευθύνη.

-Είμαστε παραμονές απόφασης στη δίκη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οτιδήποτε μη ξεκάθαρα καταδικαστικό για τη Χρυσή Αυγή τι θα μπορούσε να σημαίνει;

Την κατάντια της δικαιοσύνης. Τόσο απλά.

-Πού βρίσκεις ποίηση στην Αθήνα;

Α σε αρκετά μέρη. Στου Ζόναρς νυν Ατενέ. Στην ταβέρνα του Μόσχου στον Ταύρο. Έξω από το εργοστάσιο των Μπισκότων Παπαδοπούλου που μοσχοβολά η Πέτρου Ράλλη. Στο Λυκαβηττό. Στο Αττικό Άλσος έχει ένα εκπληκτικό μοναστηράκι. Στον Προφήτη Ηλία στο Χαϊδάρι. Μαγεία, όλο το λεκανοπέδιο χάρτης. Στον Κεραμεικό στ΄ αρχαία. Στα Πρόσωπα στην Κωνσταντινουπόλεως, έξω από τον Άη Βασίλη. Στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Στη βεράντα του Public με τη Βουλή απέναντι. Στο Ηρώδειο.

-Ένα ακόμα λοκ-ντάουν τι μπορεί να σημαίνει για τον κόσμο της τέχνης στην Ελλάδα;

Καταστροφή, όχι μόνο για την τέχνη. Η τέχνη θα βρει τρόπο. Ο μέσος επαγγελματίας θα διαλυθεί.

-Έχεις σκεφτεί το επόμενο βήμα της Σπείρας;

Βεβαίως. Επιβίωση.

•Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλιαράκι του άλμπουμ “Γιορτή Στα Σπίτια” αλλά και σημειώσεις του Σταμάτη Κραουνάκη στο http://spiti.kraounakis.gr

Ο Σταμάτης Κραουνάκης γράφει για τους συντελεστές του νέου του άλμπουμ: “Σ’ όλη την πορεία της προετοιμασίας η ολόψυχη παρουσία και ενέργεια αληθινών φίλων μουσικών. Του Μάνου Αχαλινωτόπουλου στο κλαρίνο και του Νίκου Κατσίκη στο μπουζούκι, αλλά και όλης της στενής ομάδας Βάιος Πράπας κιθάρες – μπουζούκι, Γιώργος Ταμιωλάκης τσέλο – ευφώνιο, Δημήτριος Ανδρεάδης πιάνο – προγραμματισμός, ήταν καθοριστική μαζί με τους εξαιρετικούς υπόλοιπους συνεργάτες στην οριστική διαμόρφωση του ήχου μας. Λάμπρος Παπανικολάου κόντρα μπάσο, Αλέξανδρος Καμπουράκης ακορντεόν, Γιώργος Μπερερής πιάνο, Ηλίας Παπαντωνίου τύμπανα και Σπύρος Παναγιωτόπουλος κρουστά σε δυο κομμάτια. Ένα ευχαριστώ ακόμα Στον Κωνσταντίνο Παντζή για την πλήρη παραγωγή στο τραγούδι «Με τρολάρουν τα πουλιά». Ο Τάκης Αργυρίου αγκάλιασε όλους μας ηχοληψία – μίξη και ο Γιάννης Ιωαννίδης που έχει κάνει mastering και χάραξη όλη μου τη δισκογραφία, έβαλε την υπογραφή του κι εδώ.”