Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουμε κάτι για τις τρικυμιώδεις ζωές που είχαν ή έχουν καλλιτέχνες όπως η Janis Joplin, o Jimi Hendrix, o Lou Reed, o Mick Jagger.
Ο Bob Dylan παίζει στην ίδια κατηγορία διασημότητας αλλά δεν γνωρίζουμε κάτι που να τονίζει την προσωπική του ζωή. Ο άνθρωπος είναι επιστήμονας στην επικοινωνία. Βγαίνει, λέει κάτι, φεύγει. Θα εμφανιστεί ξανά όταν έχει κάτι να πει. Θα φύγει όταν το τελειώσει. Και πάμε ξανά….
Αυτός ο άνθρωπος είναι μυστήριο. Μετά το 1964, δηλαδή τρία χρόνια μετά από την «έναρξη» της καριέρας του, σταμάτησε να δίνει εξηγήσεις στον τύπο για την προσωπική του ζωή. Μια ιδιοφυής επικοινωνιακή πράξη. Η περιέργειά μας εκτοξεύεται όταν βρίσκουμε κομμάτια της ιστορίας του που δεν γνωρίζουμε ως τώρα.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν η σχέση του Dylan με το μανεκέν, ηθοποιό και μούσα του Andy Warhol, Edie Sedwick. Η γνωριμία τους μπορεί να ρίξει φως σε ένα από τα διασημότερα κομμάτια που έγραψε στην καριέρα του.
Επιστρέφουμε στο 1965. Ο Dylan έχει αρχίσει να απομακρύνεται από το πολιτικοποιημένο τραγούδι που τόσο τον βοήθησε να ανελιχθεί. Το ατημέλητο ύφος του αρχίζει να αλλάζει. Δεν του είναι αρκετό να κυκλοφορεί στη Νέα Υόρκη ως φολκ τραγουδιστής. Το ενδιαφέρον του για την τέχνη τονώνεται καθημερινά.
Ο Dylan γνώρισε την Sedgwick στη Νέα Υόρκη, στη διάρκεια ενός από τα πολλά πάρτυ που οργάνωνε η φρέσκια, πολύχρωμη, ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της πόλης. Αρχικά δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για το νεαρό μοντέλο που έδειχνε να διασκεδάζει πραγματικά τα νιάτα της.
Η Sedgwick ήταν ένα πλουσιοκόριτσο που έκανε τη δική της επανάσταση. Είχε διάφορα θέματα με την ψυχική της υγεία. Και είχε βιώσει αυτό που λέμε δύσκολα παιδικά χρόνια. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε τον Warhol. Και το έκανε σε μια εποχή που ο τελευταίος είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για τον κινηματογράφο φτιάχνοντας τα δικά του «πειραματικά» φιλμ. Ο Warhol αιχμαλωτίστηκε από την ομορφιά και τη συμπεριφορά της. Ήθελε να την κάνει σταρ, με τον δικό του τρόπο.
Από αυτό το σημείο και μετά μπαίνουμε στον χώρο των εικασιών. Δεν υπάρχουν αρχεία που επιβεβαιώνουν κάτι. Ο Dylan έχει παραδεχτεί πως συναντήθηκε με την Sedgwick, πολλές φορές, το 1965.
Ο Bob και η Edie προσπάθησαν να κρατήσουν τη σχέση τους μακριά από τα φώτα του τύπου. Συναντηθήκαν μερικές φορές. Αλλά στα μάτια του αυτή η γνωριμία ήταν απλά ένα παιχνίδι. Γνώριζε πως η υπερβολή στη συμπεριφορά της δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια χαζή πράξη που της επέτρεπε να γίνεται η καρδιά των πάρτυ.
Όταν εκείνη μιλούσε με θαυμασμό για τη δουλειά του Warhol, ο Dylan σχολίαζε τη δουλειά τού πάπα τής ποπ αρτ χαρακτηρίζοντας τα έργα του φτωχά σε καλλιτεχνική αξία. Συχνά προσπαθούσε να την πείσει πως ο Warhol απλά θα την έφτυνε σαν κουκούτσι όταν δεν θα του ήταν χρήσιμη. Η Sedgwick αγνοούσε αυτές τις προειδοποιήσεις. Επέμενε πως ο Dylan θα έπρεπε να επισκεφτεί, ξανά, το ατελιέ του αγαπημένου της καλλιτέχνη. Πίστευε πως έστω και ένας βιαστικός περίπατος από το The Factory θα τον έπειθε για την αξία του.
Κάποια στιγμή, όπως ο Dylan είχε προβλέψει, ο Warhol άρχισε να χαλαρώνει τη σχέση του με το πανέμορφο, κακομαθημένο, πλούσιο μοντέλο. Η αποθέωσή του στο πρόσωπό της άρχισε να μεταλλάσσεται σε ουδετερότητα. Ο Warhol πίστευε πως η φίλη του είχε περισσότερη διασημότητα απ’ όσο της άξιζε. Η Sedgwick, τυφλωμένη από πάθος για λάμψη, δεν έβλεπε πως ο φίλος της άρχισε να την αποφεύγει. Ο Dylan της έκανε το χατίρι. Εμφανίστηκε στο The Factory. Το cool του ήταν ακαταμάχητο. Ακόμα και ο ίδιος ο Warhol στη θέα του εμφανίστηκε νευρικός.
Ο Dylan στη διάρκεια της επίσκεψής του στο Factory κοιτούσε τη δουλειά του Warhol χωρίς να εμφανίζει κανένα σημάδι συμπάθειας στα έργα του. Είπε μερικές διασκεδαστικές, μάλλον μειωτικές, ατάκες για την pop–art, το είδος τέχνης που έκανε διάσημο τον Warhol.
Η Edie, που ήταν παρούσα στη συνάντηση, δοκίμασε να σπάσει τον πάγο ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες επιστρατεύοντας το χιούμορ. Ήταν φανερό, ο Dylan ήθελε να πληγώσει τον Warhol. Το ύφος του δεν άφηνε καμία αμφιβολία γι΄ αυτό. Κάποια στιγμή, όσο απίθανο και αν ακούγεται, δέχτηκε, έστω και για λίγο, να τον κινηματογραφήσει. Είναι μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή και για τους δύο καλλιτέχνες.
Η συνάντηση έκλεισε αφού, πρώτα, ο Dylan πέταξε όσες περισσότερες σαρκαστικές ατάκες μπορούσε. Και φημολογείται πως μετά το πέρασμά του στο The Factory δεν ξαναπάντησε σε καμία από τις τηλεφωνικές κλήσεις της Sedgwick.
Ένα από τα αδέλφια της υποστηρίζει πως το ίδιο διάστημα έκανε έκτρωση. Και πως το παιδί της δεν ήταν άλλο από του Dylan. Επίσης, μετά τη συνάντηση Dylan – Warhol ο δεύτερος ουσιαστικά εξόρισε την πρώην μούσα του από την παρέα του The Factory.
Η Edie έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη όταν έμαθε πως ο Dylan παντρεύτηκε κρυφά το μοντέλο Sara Lownds. Λίγο αργότερα η κατάστασή της θα επιδεινώνονταν όταν μπήκε σε σχέση με τον Bob Neuwirth, φίλο του Dylan, που την σύστησε στα ναρκωτικά. Ήταν η αρχή του τέλος για την Edie, την γυναίκα που, ίσως, έχοντας στο μυαλό του ο Dylan, έγραψε το “Like A Rolling Stone”. Το τελευταίο κυκλοφόρησε την εποχή που εκείνος και εκείνη είχαν βρεθεί πραγματικά πολύ–πολύ κοντά.
Go to him now, he calls you,
you can’t refuse
When you ain’t got nothing,
you’ve got nothing to lose
You’re invisible now,
you got no secrets to conceal
“Like a Rolling Stone” – Bob Dylan
