της Αγγελικής Κώττη //
Έστω ότι είσαι κάτοικος Μεταξουργείου προς Ομόνοια και θέλεις να πας στη Βαρβάκειο Αγορά. Έστω ότι δεν κάνει υπερβολικό κρύο, δεν βρέχει, δεν έχει καύσωνα. Δεν το συζητώ αν είσαι ΑΜΕΑ, ηλικιωμένος, άρρωστος. Στα ντουζένια σου να είσαι, έχεις να κάνεις ένα χιλιόμετρο να πας και ένα να γυρίσεις. Στην επιστροφή, φορτωμένος. Γιατί να πας στη Βαρβάκειο; Επειδή στην περιοχή δεν υπάρχει κρεοπωλείο, σούπερ μάρκετ, μανάβικο, ιχθυοπωλείο. Έκλεισαν όλα με την κρίση, χρόνια πριν.
Οι ιδέες για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας, είναι πολύ καλές, αλλά οι κάτοικοι δεν ρωτηθήκαμε. Ποτέ δεν μας ρωτάνε, δήμοι και κυβερνήσεις αποφασίζουν, εφαρμόζουν και… πληρώνουμε, από τα δημοτικά τέλη και τους φόρους μας.
•Αν μας είχαν ρωτήσει, θα τους είχαμε πει ότι το κέντρο δεν είναι μια περιοχή για να σουλατσάρουν οι αργόσχολοι, είναι τόπος κατοικίας και εργασίας, και τα εμποδιζόμενα (για όποιο λόγο) άτομα θα πρέπει να έχουν άριστες προσβάσεις με οχήματα. Ο ποδαρόδρομος είναι άριστος για φυσική άσκηση, αλλά άντε να το πεις αυτό σε μια γιαγιά με το πι, στην έγκυο, στον καρδιοπαθή, στη μητέρα με το μωρό, στον φορτωμένο μεσήλικα, ή και σε εμένα. Και αν μεν στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου θα επιτρέπεται η κίνηση των οχημάτων δημόσιας χρήσης, τι θα γίνει με την Αθηνάς και τους παραδρόμους που θα πεζοδρομηθούν;
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, όμως η Πανεπιστημίου έχει ήδη μεγάλα πεζοδρόμια, που θα μπορούσαν να χωρέσουν κι άλλα τραπεζοκαθίσματα, χωρίς να εμποδίζονται οι πεζοί. Επίσης, το κέντρο δεν έχει κατακλυστεί από κατοίκους ποδηλάτες, αν θέλεις ποδηλατόδρομους θα πρέπει να τους δημιουργήσεις και στις βασικές οδικές αρτηρίες, ώστε να φτάνουν οι ποδηλάτες ασφαλείς από τις γειτονιές μέχρις εκεί. Και δεν σχολιάζω τις άθλιες συνήθειες διαφόρων ποδηλατών να καβαλάν πεζοδρόμια και πεζόδρομους και όποιον πάρει ο Χάρος. Καθημερινά πράγματα σας λέω!
Όλο αυτό τον καιρό της καραντίνας, σε έναν μικρό πεζόδρομο μεταξύ Ομόνοιας και Μεταξουργείου, έβγαινες το πρωί από το σπίτι και στα τρία μέτρα συναντούσες άστεγη ρακοσυλλέκτρια που σε χρόνο- ρεκόρ έσπερνε τα πάντα σε ακτίνα γύρω της με άχρηστα πράγματα, κοινώς σκουπίδια. Ως τοξικοεξαρτημένο άτομο, μάζευε και συντρόφους και οι περιπτύξεις ήταν διαρκείς. Παίρναμε τον Δήμο Αθηναίων και απαντούσε πως μόνο με τη θέλησή της μπορεί να μεταφερθεί στον ξενώνα αστέγων. Δεν ήθελε. Η Αστυνομία σε παρέπεμπε στον δήμο. Τους εξηγούσες πως ο δήμος λέει ότι δεν έχει τη δικαιοδοσία να κάνει κάτι, έστελναν περιπολικό, έστελναν τη ΔΙΑΣ, πλην τίποτα δεν άλλαζε.
•Δέκα μέρες μετά, με καθημερινά τηλεφωνήματα στο 100, δεν είχαμε καταφέρει να γίνει κάτι. Ευτυχώς, ήρθαν οι ξενοδόχοι της μικρής περιοχής, που με συντονισμένες ενέργειες κατάφεραν να κινητοποιήσουν την Αστυνομία και τον δήμο και να λυθεί κάπως το ζήτημα. Σε δυο μέρες, το φαινόμενο επαναλήφθηκε. Αν τα ξενοδοχεία δεν αγρυπνούσαν, κανείς, πάλι, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι.
Άλλο πρόβλημα: στα πέντε μέτρα από τα σπίτια μας, η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ήταν διαρκής. Όχι βράδυ δεν έβγαινες, ούτε και μέρα. Δέκα- είκοσι χρήστες, με το που άνοιγες την πόρτα της πολυκατοικίας, ήταν μονίμως εκεί. Η ΕΛΑΣ; Όχι, δεν έρχεται για χρήση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλωστε. Εκτός από το να σταματήσει το εμπόριο, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Το χειρότερο: άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι και όλοι γενικώς, κάνουν τις φυσικές ανάγκες τους στους δημόσιους χώρους, μπροστά από τα σπίτια. Και αν εμείς δεν υπολογιζόμαστε, λέω πως στον ίδιο πεζόδρομο και σε οπτική επαφή με αυτούς, υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου… (στο πλάι της έχουν βάλει μία άθλια χημική τουαλέτα, που προσβάλλει και τον ιστορικό ναό, για την οποία και πάλι ουδείς ερωτήθηκε). Στα 100 μέτρα, στους πίσω δρόμους, στοιβάζονται δεκάδες νεκρές ψυχές με ναρκωμένα κορμιά σε κάθε πεζοδρόμιο. Ούτε και γι΄ αυτούς νοιάζεται κανείς, είναι δυστυχώς αόρατοι προς το παρόν. Μέχρι να μετακομίσουν σε καμιά Πανεπιστημίου…
Τελειώσαμε; Όχι! Μένω σε πεζόδρομο 25 χρόνια και πάντοτε ήταν είναι και θα είναι παρκινγκ αυτοκινήτων. Κάθε κάτοικος και ιδίως κάθε καταστηματάρχης, παρκάρει έξω από την πόρτα του. Παίρνεις τηλέφωνο τη δημοτική αστυνομία και αν έρθει (σπάνια) απλώς κάνει συστάσεις. Τα αυτοκίνητα φεύγουν για μισή ώρα και επιστρέφουν. Μάλιστα, ακόμα και προκλητικά παρκαρισμένος σε ράμπα αναπήρων, πείστηκε να φύγει μετά από συζήτηση με δημοτικό αστυνομικό τον οποίο είχαμε αναγκάσει να έρθει, στα 15 μέτρα από τη δημοτική αστυνομία. Πρόστιμο δεν του κόπηκε. Large και αυτοί. Οι κάτοικοι; Ας πάνε να πνιγούνε και να ακούνε τις βρισιές από οδηγούς δικύκλων και ΙΧ που φωνάζουν κι από πάνω όταν πέφτουν πάνω σου στον πεζόδρομο. Και κορνάρουν!
Εν ολίγοις, μέτρα δεν υπάρχουν για την προστασία των ελεύθερων χώρων, και όπου υπάρχουν δεν εφαρμόζονται, οι κάτοικοι γινόμαστε μάρτυρες ενός πινγκ πονγκ ανάμεσα στις υπηρεσίες και ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά να αλλάξει αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση. Με την οποία το κράτος, (κυβέρνηση και δήμος) μας έχουν υποχρεώσει να συμβιώνουμε.
•Θυμάμαι κάποτε, όταν συζητιόταν η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ο αείμνηστος σπουδαίος αρχιτέκτονας Χαράλαμπος Μπούρας, είπε για την πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Όλγας: μα ποιοι νομίζουν πως η Αθήνα κατοικείται από αργόσχολους που άλλο δεν κάνουν παρά περιπάτους; Ποιος νοιάζεται σήμερα να ακούσει έναν σοφό άνθρωπο;
Λοιπόν, μέντιουμ δεν είμαι, σίγουρα όμως είμαι μάντις κακών. Η πεζοδρόμηση του κέντρου θα εξορίσει τους λίγους μόνιμους κατοίκους που έμειναν, θα μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος σε άντρο ανομίας και κανείς δεν πρόκειται να πατάει εκεί μετά το σούρουπο. Αυτό δηλαδή που αξίζει να έχει η Αθήνα, ώστε να αναδειχθεί ως μόνιμος τουριστικός προορισμός, δεν θα το έχει. Δεν θα υπάρξουν οφέλη. Αλλά και αν υπήρχαν, το αντιστάθμισμα με τις πληγές που θα ανοίξουν είναι εξαιρετικά δυσανάλογο. Να γίνουν κι άλλοι πεζόδρομοι, σαφώς χρειάζονται. Και στη γειτονιά μας. Αφού πάντως μελετηθούν όλα σχολαστικά. Και κυρίως: αφού ακούσουν και τη φωνή μας.
•Δεν ανέφερα τίποτα για τα γειτονικά Εξάρχεια. Από εκεί να δείτε εξορμήσεις…
