Πώς περάσαμε το 2023; Ακόμα το διαπραγματευόμαστε. Είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι. Θα παλέψουμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να διατηρήσουμε την ελπίδα ζωντανή.
Διαλέξαμε τα 23 γεγονότα που έκλεψαν δικαίως ή αδίκως την προσοχή μας στη διάρκεια της χρονιάς που φεύγει. Από τους Σφήκες της Λένας Κιτσοπούλου που παρουσίασε το περασμένο καλοκαίρι στην Επίδαυρο ή τη συνέντευξη που μας έδωσε ο μεγάλος ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου αποχαιρετούμε 12 καθόλου αδιάφορους μήνες.
Αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο στους ανθρώπους που μας χάρισαν τον λόγο τους δίνοντας μέρος του χρόνου τους στον χρόνο μας, αλλά και σ’ εκείνη τη ζώνη πραγματικοτήτων που κάποιες φορές μας έφεραν χαμόγελο στα χείλη και κάποιες άλλες δάκρυα στα μάτια.
1. Η συνέντευξη που μας έδωσε ο Γιώργος Κωνσταντίνου για τη ζωή και τον ρόλο του στο «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» που ανεβαίνει στο θέατρο Αργώ
Ο κορυφαίος ηθοποιός μας -ανάμεσα σε άλλα – μας είπε: «Η ελπίδα δεν έχει ηλικία. Είμαι 89 ετών. Υπηρετώ το θέατρο 64 χρόνια. Ακόμα περιμένω το καλύτερο που θα έρθει…
…Είμαι ένα παράδειγμα για τους ηθοποιούς που λένε: Μεγάλωσα, άραγε τι μπορώ να περιμένω από τη ζωή; Είμαι ένα παράδειγμα και για τους νέους όταν αναρωτιούνται: θα φτάσει ποτέ η στιγμή που θα παίξω τον ρόλο που επιθυμώ; Σε όλους αυτούς μπορώ να πω: «τα κατάφερα», γιατί όχι και εσείς;»
Δείτε περισσότερα εδώ – Γιώργος Κωνσταντίνου
2. Η ιστορική παράσταση του Φρανκ Κάστορφ στις 21 και 22 Ιουλίου στην Επίδαυρο
Γράψαμε: «…ο Φρανκ Κάστορφ καθοδήγησε την παράσταση μέσα από τη διαλεκτική σχέση της ιστορίας με την κοινωνία, διατρανώνοντας επί της ουσίας ένα πολιτικό «κατηγορώ» μέσα από τη διακειμενικότητα της. Ο πανάρχαιος μύθος βρέθηκε εδώ στην Επίδαυρο για να μιλήσει για τη σύγχρονη πραγματικότητα. Χρησιμοποιώντας τα σύμβολα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, με ρημαγμένα τοπία βιοπάλης, φάμπρικες, εθνικές οδούς, συρματοπλέγματα, διυλιστήρια, αλλά και με καζίνο, κουλοχέρηδες, εμπορικές φίρμες, προπαγανδιστικούς ήρωες-πρότυπα της δήθεν καπιταλιστικής ευμάρειας, βρωμίζοντας την Ορχήστρα με τα κάθε είδους απόβλητα (σκηνικό Aleksandar Denic), ήρθε να δοξάσει την ταπείνωση των Αποβλήτων του σήμερα. Γιατί αυτό ήταν η Μήδεια του. Η διαδικασία αποβολής του ανθρώπου από την κοινωνία του. Η κοινωνική εξορία του. Η αποπομπή του στο περιθώριο. Ο υποβιβασμός του σε σκουπίδι.»
Δείτε περισσότερα εδώ – Φρανκ Κάστορφ
3. Η παράσταση «Σφήκες» από τη Λένα Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο στις 14 Ιουλίου
Γράψαμε: «Αυτό που είδαμε ήταν εξολοκλήρου μια απάτη. Γιατί η επικάλυψη της προοδευτικότητας «δεν είναι σοκολάτα» αλλά άπλετος, ωμός και χυδαίος φασισμός. Είτε ως λόγος, είτε ως σκηνοθετική άποψη η Λένα Κιτσοπούλου, στο όνομα της «ανατροπής», του «ριζοσπαστισμού» και της «επανάστασης» αποπνέει τη δυσωδία της οπισθοδρόμησης, του συντηρητισμού, του εκχυδαϊσμού, βρωμάει φασιστίλα στις απαρχές της. Με έναν ισοπεδωτικό λόγο, με εξίσου ισοπεδωτικό σκηνικό τσουβάλιασμα, όπου χωράν οι πάντες και τα πάντα και φτύνονται οι πάντες και τα πάντα (εκτός από την υπεράνω θεατρική περσόνα της) και με τον πάντα παραληρηματικό μονόλογό της έχει αυτοχριστεί Φίρερ του ελληνικού θεάτρου. Όπου θα υποδεικνύει στο κοινό της αν και πότε θα γελάσει, πώς θα πρέπει να φέρεται, να το εγκαλεί όταν δεν της επιτρέπει για παράδειγμα να σφάζει ελάφια επί σκηνής, ή να «γα@@@» αληθινά πουλιά κι όχι ψεύτικους πελεκάνους, με τη δύναμη και την εξουσία του από σκηνής μικροφώνου. Τζάμπα μάγκας δηλαδή…»
Δείτε περισσότερα εδώ – Λένα Κιτσοπούλου
4. Η ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» – Η υποψηφιότητα της Ελλάδας για το Βραβείο Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας)
Να και μια εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή γυρισμένη από Ελληνίδα σκηνοθέτιδα, που κάνει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της και καταφέρνει να μας συγκλονίσει. Το φιλμ της Ασημίνας Προέδρου βάζει ένα λιθαράκι να πλησιάσουμε άλλες κινηματογραφίες, περισσότερο εξελιγμένες. Αυτό το κινηματογραφικό έργο έχει ψυχή και δύναμη. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα.
Δείτε περισσότερα εδώ – Πίσω από τις θημωνίες
5. Η συνέντευξη που μας έδωσε ο κιθαρίστας, συνθέτης, στιχουργός Δημήτρης Μυστακίδης για το τελευταίο του άλμπουμ «Μόρσο»
«Οι μουσικοί είμαστε αυτό που λέω “μονοκοτυλήδονα”. Από μικρός προσπαθούσα να γίνω καλός στο παίξιμο. Στη ζωή μου δε διάβασα. Την ποίηση την ανακάλυψα αργά. Σήμερα, όποτε βρω ευκαιρία διαβάζω, διαβάζω πολύ. Οπότε, αυτή τη φορά, σ’ αυτόν τον δίσκο όλη η ιστορία ξεκίνησε από τον λόγο, όχι τη μουσική. Αν δε διάβαζα ποίηση του Λειβαδίτη δεν θα έγραφα στίχους σε τραγούδια εκφράζοντας πράγματα που πάντα με ενοχλούσαν. Για χρόνια είμαι στο κομμάτι της μουσικής παραγωγής. Σαν μουσικός έχω παίξει κοντά στα 120 άλμπουμ. Η αίσθηση της επανάληψης με κούρασε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα “δε βαριέσαι, δεν υπάρχει παρθενογένεση, θα γράψω στίχους σε δική μου μουσική και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει.” Ήταν μια σπόντα τρελή το όλο σκηνικό. Είναι λες και ζω τη χρονική έναρξη μιας άλλης ζωής που με βρίσκει να διαβάζω, να ανοίγει το κεφάλι μου. Και ξέρεις κάτι; Χαίρομαι, επιτέλους βρήκα τρόπο να εκφραστώ με φυσικότητα, ως πολιτικό ον που είμαι, για όλα αυτά που με ενοχλούν ή με φτιάχνουν.»
Δείτε περισσότερα εδώ – Δημήτρης Μυστακίδης
6. Η sold-out συναυλία της hip-hop μπάντας Λόγος Τιμής την 1η Ιουλίου στην Ριζούπολη
Γράψαμε μετά τη συναυλία: «Το γήπεδο σχεδόν γεμάτο με μέσο όρο ηλικίας τα 22-23. Μαυροφορεμένοι, Σημαίες, “Ινδιάνοι των Πόλεων”, “Λόγος Τιμής” πάλλονταν παντού! Αυτοκόλλητα, μπλουζάκια και καπέλα με το λογότυπο Λάμδα Ταφ χιλιάδες. Δίχως να ξέρω τι θα επακολουθούσε, κάθομαι τέρμα πάνω εκεί που είχα πει.
Δεν ξέρω ούτε ένα κομμάτι των “Λόγος Τιμής”. Άκουγα όμως στίχους να μιλάνε για ανθρωπιά, συναισθήματα, νύχτες μοναχικές και ηλιοβασιλέματα με φίλους, για οικογένεια, για σεβασμό στον συνάνθρωπο, για την ελευθερία. Όμορφοι στίχοι όχι μόνο για έναν έφηβο,αλλά και για μας που ξεχνιόμαστε. Που η ρουτίνα της καθημερινότητας μάς έχει κάνει να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα.Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά ή ένα “σ’ αγαπώ” στη γυναικά σου, στο παιδί σου, στον πάτερα, στη μάνα ή στον κολλητό σου.»
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Λόγος Τιμής
7. Τα αυτοσχέδια πλακάτ των κοριτσιών που πήγαν στις δύο συναυλίες -18 και 19 Ιουλίου- των Arctic Monkeys στο πλαίσιο του φεστιβάλ Release Athens
Για τις δύο εμφανίσεις των Arctic Monkeys στην Πλατεία Νερού έχουν ήδη γραφτεί πολλά. Για πολλούς – ίσως ανάμεσά τους και οι διοργανωτές- το να τους φέρουν στην Ελλάδα ήταν ένα απωθημένο με happy end.
Το κοινό, καθόλου τυχαία, γέμισε -δύο φορές- το χώρο που το συγκρότημα από την Βρετανία εμφανίστηκε. Είναι αυτή η μπάντα η μεγαλύτερη indie rock μπάντα του 21ου αιώνα; Πολλοί απαντούν καταφατικά. Ένας χαρισματικός frontman, ο Alex Turner, ηγείται μίας απίστευτα δεμένης ομάδας μουσικών, με τρομερή σκηνική παρουσία και αψεγάδιαστο ήχο. Τι άλλο χρειάζεται για να πάρεις αυτό που σου αξίζει από τη ζωή;
Δείτε περισσότερα εδώ – Οι Arctic Monkeys στο Release Athens
8. Η συναυλία του Ρόμπι Γουίλιαμς στη Μαλακάσα το Σάββατο 1 Ιουλίου στο πλαίσιο του φεστιβάλ Rockwave
Μία τεράστια εξομολόγηση ήταν η 90λεπτη συναυλία του Ρόμπι Γουίλιαμς, στο Terra Vibe της Μαλακάσας, ανάμεσα στα κομμάτια του -που και αυτά ατμόσφαιρα εξομολόγησης πάνω κάτω είχαν. Η ζωή του, οι προσωπικοί του δαίμονες με τα ναρκωτικά, οι εφιάλτες του, η αποπομπή του από τους Take That (στους οποίους αφιέρωσε αρκετά λεπτά) και τα πήγαινε-έλα του στη boyband, οι δίνες του, η αναγέννησή του, όλα ήταν εκεί, λες κι ήθελε να τα πει και σε όσους περνάνε τα ίδια –λίγοι δεν είναι – αλλά και στους άλλους που καλό είναι να τα ακούσουν.
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Ο Ρόμπι Γουίλιαμς live στο φεστιβάλ Rockwave
9. Η συνέντευξη που μας έδωσε ο μουσικός, συνθέτης και στιχουργός Παναγιώτης Καλατζόπουλος και η άποψή του για τον ρόλο των media στις ζωές μας
«Και εγώ εδώ ζω, σ’ αυτήν την κοινότητα που διαλύεται. Ζω, όσο μπορώ, απομακρυσμένος από τη χωματερή πληροφορίας που φέρνει η τεχνολογία. Συνειδητά δεν βλέπω τηλεόραση. Αν πάω κάπου που άλλοι βλέπουν τηλεόραση την αποφεύγω. Στο διαδίκτυο μπαινοβγαίνω το ομολογώ αλλά, πώς να το πω, και εκείνο ως μορφή ναρκωτικού το προσεγγίζω. Τι κάνει κάποιος στο διαδίκτυο; Κυρίως ψάχνει να βρει πράγματα που πριν την ένταξή του στις ζωές μας μπορεί ποτέ να μην τον ενδιέφεραν. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο δούλεψα και δουλεύω πολύ. Είναι πολλές ώρες, μπορεί να μη φαίνονται, αλλά εγώ περνώ καλά με τον εαυτό μου και προσπαθώ οι καρποί της δουλειάς μου αυτής να περπατήσουν.»
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Παναγιώτης Καλατζόπουλος
10. Ο Θάνατος του Γιώργου Μιχαλακόπουλου στις 16 Δεκεμβρίου 2023
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1938 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Στο θέατρο είχε εμφανιστεί σε παραστάσεις όπως Έγκλημα και Τιμωρία, Ο θάνατος του εμποράκου, Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν και Το τίμημα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Γιώργος Μιχαλακόπουλος
11. Η ταινία Φόνισσα
Γράψαμε: Η δραματική ταινία της σκηνοθέτιδας Εύας Νάθενα δεν ανεβαίνει απλώς στα σινεμά. Η δυναμική της μας επικοινωνεί με το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η εξαιρετική Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω. Το βιβλίο του Παπαδιαμάντη -που εκδόθηκε το 1912- μας παρουσιάζει το σκληρό, βαθιά βίαιο πρόσωπο της πατριαρχίας. Κοιτώντας τις εποχές, το χρόνο που πέρασε ανάμεσα στις αρχές του περασμένου αιώνα και το παρόν αναρωτιόμαστε αν και πόσο αλλάξαμε, αν και πόσο η ελληνική κοινωνία προχώρησε αμφισβητώντας την έμφυλη βία. Η Φόννισα σε διάστημα 2 εβδομάδων έκοψε περισσότερα από 200.000 εισιτήρια.
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Φόνισσα
12. Η Μόνικα Μπελούτσι στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
«Η τέχνη είναι όπως η ζωή, δημιουργεί έργο χωρίς να νοιάζεται για την ανθρώπινη ευτέλεια και ματαιοδοξία» είπε η σταρ του ευρωπαϊκού – και παγκόσμιου- κινηματογράφου Μόνικα Μπελούτσι που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη καλεσμένη του 64ου Φεστιβάλ.
Η ηθοποιός, φυσικά, έκλεψε τις εντυπώσεις ως η επίτιμη καλεσμένη του.
Χαμογελαστή και απαστράπτουσα -παρά τα 59 της χρόνια- έλαμψε στο Ολύμπιον όπου παρακολούθησε την προβολή της ταινίας «Μαρία Κάλλας: Επιστολές και αναμνήσεις» των Τομ Βολφ και Γιάννη Δημολίτσα ερμηνεύοντας άψογα και με στιλ ζηλευτό τη διάσημη συμπατριώτισσά μας -τη μεγαλύτερη ντίβα στον χώρο της όπερας του 20ου αιώνα.
Δείτε περισσότερα εδώ – Μόνικα Μπελούτσι
13. Η δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη στο Λιμάνι του Πειραιά από μέλη του πληρώματος του Blue Horizon την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου. Ο άτυχος άνδρας επιχείρησε να επιβιβαστεί στο καράβι με προορισμό το Ηράκλειο Κρήτης. Μέλη του πληρώματος τον έσπρωξαν ενώ βρισκόταν στον καταπέλτη που σηκωνόταν, με αποτέλεσμα o 36χρονος να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί.
Οι δύο άνθρωποι που έριξαν τον 36χρονο Αντώνη στη θάλασσα ήταν εργαζόμενοι, οι οποίοι μέχρι τη δολοφονία του είχαν εξυπηρετήσει χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Όλοι αυτοί οι επιβάτες ήταν απλά τυχεροί που προσήλθαν στην ώρα τους, έκαναν ό,τι τους έλεγαν και δεν βρέθηκαν στη θάλασσα;
Διαβάστε περισσότερα – Blue Horizon
14. Όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές του εθνικού -τηλεοπτικού- ταξιδιώτη Τάσου Δούση μέσα από τη συχνότητα του τηλεοπτικού σταθμού Οpen
Ο Τάσος (Δούσης) είναι ο μέγας ταξιδιωτικός θεματοφύλακας της ντόπιας low midle class ελίτ που ονειρεύεται να ζήσει το ταξιδιωτικό απρόσμενο μέσα από τις τουριστικές του ανταποκρίσεις. Οι αναζητήσεις του παρουσιαστή μέσα από την εκπομπή του Εικόνες στο Open και μέσα από τα social media μας θυμίζουν τις κουρεμένες φιλοδοξίες του νοικοκύρη που θεωρεί το ταξίδι κάπου μακριά από την πατρίδα διαπιστευτήριο ευμάρειάς του.
Εξωτικίλα και θέα στο προκάτ λοκάλ. Θα θέλαμε να πάμε εκεί που πάει εκείνος. Δεν θα πηγαίναμε ποτέ εκεί που πάει εκείνος, όπως πάει εκείνος. Το Σάββατο 18 Νοεμβρίου- η εκπομπή Εικόνες μας ξενάγησε στο Βιετνάμ. Ο Τάσος έγραψε για μια ακόμη φορά μια τηλεοπτική εποποιία. Μέσα από εντολές στο crew (το τηλεοπτικό), αλλά και ποζάροντας μπροστά ή δίπλα από τουριστικές ατραξιόν της χώρας που παρουσίαζε μας έκανε γι’ ακόμη μια φορά να γελάσουμε με τις δόσεις ναρκισσισμού που κερνούσε σε κάθε πλάνο του.
Δείτε περισσότερα εδώ – Τάσο (μόνο εσύ)
15. Ο θάνατος του Γιάννη Μαρκόπουλου στις 10 Ιουνίου 2023
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε το 1939 στο Ηράκλειο Κρήτης. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μαρκόπουλος, πρώην νομάρχης Λασιθίου και μητέρα του η Ειρήνη Αεράκη από τη Σητεία. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ιεράπετρα, τόπο καταγωγής του πατέρα του, στο ωδείο της οποίας παίρνει τα πρώτα του μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί. Οι πρώτες του επιδράσεις προέρχονται από την τοπική μουσική με τους γρήγορους χορούς και τα επαναλαμβανόμενα μικρά μοτίβα τους, από την κλασική μουσική, καθώς και από τη μουσική της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου – και ιδιαίτερα της κοντινής Αιγύπτου.
Δείτε περισσότερα εδώ – Γιάννης Μαρκόπουλος
16. Ο Δημήτρης Καταλειφός στον ρόλο του Οιδίποδα στην τραγωδία του Σοφοκλή” Οιδίπους επί Κολωνώ” που ανέβηκε στις 4 και 5 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα
Επί δύο ώρες δεν ακούστηκε κιχ και οι 17.000 θεατές της Επιδαύρου ξέσπασαν στο φινάλε σε αποθεωτικά χειροκροτήματα για την πρεμιέρα του Οιδίποδα επί Κολωνώ αποθεώνοντας τον Δημήτρη Καταλειφό για τη συγκλονιστική του ερμηνεία.
Φέρνοντας στο νου τη βαρύτητα της ερμηνείας ενός Αλέξη Μινωτή στην εκφορά του λόγου και στην κίνηση του σώματος και των χεριών, ο εξαίρετος Δημήτρης Καταλειφός συγκίνησε μέχρι δακρύων τους θεατές που τον αντάμειψαν με τα διθυραμβικά χειροκροτήματά τους.
Δείτε περισσότερα εδώ – Ο Δημήτρης Καταλειφος μάγεψε στην Επίδαυρο
17. Ο θάνατος του Βασίλη Βασιλικού στις 30 Νοεμβρίου 2023
Ο Βασιλικός έγραψε μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, θεατρικά έργα και ποίηση. Από τα πεζογραφικά έργα του γνωστότερα είναι: Η Μυθολογία της Αμερικής, Το ψαροντούφεκο, Θύματα ειρήνης, Οι φωτογραφίες, Ζ, Ο Ιατροδικαστής, Ο Θάνατος του Αμερικάνου. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες ανά τον κόσμο, καθώς και στη γραφή Μπράιγ. Το μυθιστόρημά του Ζ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κώστα Γαβρά.
Δείτε περισσότερα εδώ: Βασίλης Βασιλικός
18. Η απάντηση που μας έδωσε ο Θάνος Τοκάκης στην ερώτηση “Τι κάνει έναν ηθοποιό μεγάλο;” Η συνέντευξη μαζί του έγινε τον Γενάρη του 2023
-Τι κάνει έναν ηθοποιό μεγάλο;
-Αχ, έχει πλάκα αυτό. Όταν αναφερόμαστε στους μεγάλους ηθοποιούς οι πρώτοι που έρχονται στη σκέψη μας είναι ονόματα τύπου Μινωτής. Το θέμα του μεγαλείου έχει πια ξεφτίσει. Στο κεφάλι μου η αίσθηση του μεγάλου είναι συνυφασμένη με εκείνη του πρώτου και καλύτερου. Πια, αυτή τη φράση την έχω πετάξει στα σκουπίδια.
Δείτε περισσότερα εδώ – Θάνος Τοκάκης
19. Η ανάσταση της Brit Pop
Οι Blur βγήκαν ξανά στο προσκήνιο. Οι Pulp βγαίνουν σε περιοδεία, θα έρθουν στην Ελλάδα (Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024). Μιλάμε για αναβίωση μιας ολόκληρης μουσικής εποχής που νομίζαμε ότι άφησε την τελευταία της ανάσα στις αρχές της δεκαετίας του 2000;
Οι ηλικίες άλλαξαν. Στη γενιά που μεγάλωσε όταν το δίπολο Blur Vs Oasis γινόταν θέμα στα δελτία ειδήσεων της Βρετανίας, συνέβη το αυτονόητο. Μεγάλωσε, οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια είναι βαθιές, σύντομα θα δει να μπουσουλούν τα εγγόνια της. Ο ήχος όμως; Εκείνος παραμένει στη θέση του.
Τα 90’s επιστρέφουν ή δεν έφυγαν ποτέ;
Δείτε περισσότερα εδώ – Brit Pop
20. Η συμμετοχή του 26χρονου Βίκτορα Βερνίκου με το τραγούδι «What They Say» στα ημιτελικά της Eurovision την Πέμπτη 11 Μαΐου
Η συνολική υποψηφιότητα του νεαρού τραγουδιστή και συνθέτη θύμιζε καπρίτσιο μιας παρέας με τις σωστές άκρες στην ΕΡΤ που μπορούσε να επιβάλει την παρουσία της στην Eurovision.
Και δεν είναι πως μας αρέσουν τα άλλα τραγούδια που ακούγονται, διαχρονικά, στον παραπάνω θεσμό. Δεν μας αρέσουν. Αλλά, αν λες ρε παιδί μου πως θέλεις να κάνεις κάτι εκεί, δεν πας ξυπόλητος στ’ αγκάθια. Τι εννοώ; Όσα παρουσίασε ο Βίκτορας και η ομάδα του προχτές στο Λίβερπουλ έμπαζαν, θύμιζαν ορίτζιναλ ρουστίκ ελληνική άρπα-κόλα που όμως, για κάποιον λόγο, έτυχε ν΄αρέσουν στους ηγεμόνες της ΕΡΤ που τελικά το επέλεξαν.
Τελικά το τραγούδι δεν πέρασε στον τελικό του τηλεοπτικού θεσμού.
Δείτε περισσότερα εδώ – Ο Βίκτορας στην Eurovision
21. Ο θάνατος του Ριουίτσι Σακαμότο
Ο Ιάπωνας συνθέτης έφυγε από τη ζωή στις 28 Μαρτίου 2023 από λόγο που είχε ο ίδιος ανακοινώσει στον κόσμο της μουσικής. Οι ανάσες του ήταν μετρημένες. Ο καρκίνος που εμφανίστηκε στον λαιμό του ήταν πολύ προχωρημένος. Είχε εξαπλωθεί και σε άλλα ζωτικά σημεία του οργανισμού του. Ο Σακαμότο ήταν 71 ετών και δημόσια παραδέχτηκε, το 2020, πως τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από καρκίνο. Την ανακοίνωση του θλιβερού γεγονότος ανακοίνωσαν συνεργάτες του συνθέτη.
Ο Ριουίτσι Σακαμότο είχε κερδίσει βραβείο Όσκαρ και ήταν γνωστός για τη μουσική που συνέθεσε για τις ταινίες «Ο τελευταίος αυτοκράτορας», «Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λόρενς» κ.α.
Δείτε περισσότερα εδώ – Ριουίτσι Σακαμότο
22. Οι λευκές πολυθρόνες στην παραλία της Κουρούτας (το περασμένο καλοκαίρι)
Κουρούτα. Ελάχιστο θέατρο του παραλόγου με ωμό νεοελληνικό ρεαλισμό. Να το παραδεχτούμε. Ένα κομμάτι του εαυτού μας στην παραλία της Κουρούτας ζει. Γιατί; H – με όρους μανίας – προσπάθεια επιβολής της κουλτούρας του παραλιάρχη στους λουόμενους της ακτής είναι ενταγμένη στο πλαίσιο μιας κεντρικής εντολής που έχει δοθεί από το μέινστριμ κονκλάβιο της Αθήνας.
Δείτε περισσότερα εδώ – Κουρούτα (για πάντα)
23. Η νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ στις 24 Σεπτεμβρίου
Στέφανος Κασσελάκης – Ένα απτό παράδειγμα. Υπάρχει και εκείνος ο follower του Σύριζα που πάντα μέσα του ήθελε -στο περίφημο δημοψήφισμα του Αλέξη (πίσω στις καυτές μέρες του 2015)- να φωνάξει “Ναι, μένουμε Ευρώπη”.
Ήταν εκείνος ο Συριζαίος που την ίδια περίοδο την πολιτική του άποψη γαργαλούσε η απολιτίκ αλλά ομολογούμενος σεντιμεντάλ πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη περί κοινής λογικής. Μέσα του ευχόταν πως το κόμμα του θα την ακολουθούσε.
Εννοείται ο ψηφοφόρος Κασσελάκη βλέπει τη στήριξη Πολάκη στο πρόσωπο του υποψηφίου προέδρου του Σύριζα ως κηλίδα λαϊκισμού. Την παραβλέπει όμως.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που μοιάζει περισσότερο με θεατή του Roland-Garros παρά με συννεφιασμένο Συριζαίο που όταν μιλά για την ανοιχτότητα της αριστεράς στο φόντο ακούγεται playlist με τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα, προβλήθηκε ως ιδανική λύση αφαίρεσης της ναφθαλίνης του Σύριζα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ – Στέφανος Κασσελάκης
